มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 316

อีวอนน์ระเบิดหัวเราะออกมา

แคสแซนดร้า ที่ยืนอยู่ข้างอีวอนน์ตลอดมา เริ่มทำตัวอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย ความจริงก็คือ ภายในนั้น เธอเต็มไปด้วยความหึงหวง

“แล้วที่ปรึกษาล่ะค่ะ สามีในอนาคตแบบไหนที่คุณกำลังมองหาอยู่?”

อีวอนน์ถามคำถามของเธอซ้ำ ๆ

“ฉันแค่กำลังมองหาใครบางคนที่อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้ชายที่เคร่งขรึมและเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่มีเหตุผลเช่นเดียวกับมีความรู้ ไม่ได้ฟังดูบ้าวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง แต่เขาก็ควรจะเป็นผู้ชายที่มีอันจะกินด้วยเหมือนกันเนื่องจากว่าพวกเรา ในฐานะผู้หญิง จะต้องพึ่งพาพวกเขาในการเกื้อกูลกันสำหรับชีวิตที่เหลือของพวกเราไง”

แคสแซนดร้าจบคำอธิบายของเธอด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

การระเบิดหัวเราะอีกครั้งหลุดออกจากปากของอีวอนน์ “ดังนั้น สิ่งที่คุณกำลังพูดก็คือว่าคุณกำลังมองหาใครบางคนที่เหมือนกับผู้ชายธรรมดาสินะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่มีเหตุมีผลและเคร่งขรึมมากนิดนึง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว คุณคิดว่าเขาจะมีหน้าตาเป็นยังไง? หล่อเหลา? หรือเขาอาจจะเป็นแค่คนขี้เหร่บางคนหรือเปล่า?”

“ไม่ขี้เหร่อย่างแน่นอน!”

“ห่างไกลจากความขี้เหร่!”

ทั้งแคสแซนดร้า และฟาซิลิตี้ตะโกนขึ้นพร้อมเพรียงกันหลังจากคำถามของแคสแซนดร้า

ฟาซิลิตี้ปรายสายตาแปลก ๆ ไปทางแคสแซนดร้า

แคสแซนดร้าดูเหมือนจะประหม่ามากเกินไปเล็กน้อย ฟาซิลิตี้บอกได้เลยว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติอย่างแน่นอน

ฟาซิลิตี้นึกออกถึงตอนที่เธอได้ให้ข้อมูลติดต่อของผู้ชายธรรมดากับแคสแซนดร้า มันเป็นการอนุญาตให้แคสแซนดร้าช่วยสืบสวนว่าผู้ชายธรรมดามาจากชั้นเรียนไหน

ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันมากเลย

แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น...ยิ่งฟาซิลิตี้คิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น

เธอกังวลมากก่อนหน้านี้...แคสแซนดร้าอาจจะตกหลุมรักกับผู้ชายธรรมดาเหมือนกันด้วยหรือเปล่า?

ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เห็นแก่ตัวที่สุดในโลกอย่างแน่นอน

ผู้ชายธรรมดาก็ไม่ต่างอะไรไปจากคนที่มีความโดดเด่นและร่ำรวย อย่าลืมว่า เขาก็สามารถอนุญาตให้คนจากการถ่ายทอดสดพิเศษไปที่จัดงานเลี้ยงทางสังคมที่ เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้

มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่าตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายธรรมดาคือ คุณคลอฟอร์ด ที่แสนจะลึกลับคนนั้น

ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถปฏิเสธผู้ชายแบบนั้นได้หรอก

‘ฉันอาจจะสะเพร่ามากเกินไปเล็กน้อย…’ ฟาซิลิตี้คิดกับตัวเอง

ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากคำตอบของพวกเธอ และสถานการณ์ก็กลายเป็นค่อนข้างน่าอึดอัดทีเดียว

ขณะนั้นเอง ประตูห้องส่วนตัวได้เปิดออกดังเอี๊ยด

“ขอโทษครับ...คุณแมคเกรเกอร์อยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

ตรงประตู มีบอดี้การ์ดที่ใสสูทดำและสวมหูฟังยืนอยู่

“นั่นคงเป็นฉันเอง มีอะไรที่ฉันสามารถช่วยได้หรือเปล่า?” แคสแซนดร้าถาม

“อนุญาตให้ผมแนะนำตัวเองนะครับ คุณแมคเกรเกอร์ ผมเป็นคนขับรถของคุณเล็กซ์ซิงตัน และเขาเชิญพวกคุณสี่คนไปทานอาหารกันที่โฮมแลนด์ คิชเช่น งานเลี้ยงอาหารได้เตรียมไว้เป็นรูปแบบของการขอโทษ ผมได้รับสั่งให้มารับคุณครับ” บอดี้การ์ดอธิบาย

“อ่า เข้าใจแล้ว”

แคสแซนดร้าพยักหน้ารับหลักจากกล่าวไปแบบนั้น แม้ว่าเธอจะยังคงสับสนงุนงงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่พบปัญหาอะไร ฟลินท์เคารพนับถือเธอและเขาคงรู้สึกผิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันก่อนแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ฟลินท์เป็นลูกน้องของเจอรัลด์ และเขารู้อย่างแน่นอนว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจอรัลด์

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคสแซนดร้าก็ตระหนักได้ว่าเธอยังไม่ได้เล่าให้ฟาซิลิตี้ฟังว่าผู้ชายธรรมดานั้นแท้จริงแล้วคือ เจอรัลด์

แต่ฟลินท์รู้ว่าจะหาเธอพบได้ที่ไหนอย่างไรกัน? เธอพิจารณาถึงความจริงที่ว่ามันอาจเป็นเพราะพวกเธอทุกคนต่างก็อยู่ในอาณาเขตของฟลินท์กันตอนนี้

หลังจากการครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักพัก สุดท้ายแคสแซนดร้าก็ตัดสินใจโทรหาฟลินท์เพื่อแสดงความขอบคุณของเธอ

อย่างไรก็ตาม การโทรของเธอถูกส่งตรงไปยังข้อความเสียงของเขา

“ไปกันเถอะค่ะ โฮมแลนด์ คิชเช่น ไม่ได้อยู่ไกลมากเกินไปจากที่นี่ มันคงไม่เป็นการดีที่จะทำให้คุณเล็กซ์ซิงตัน ต้องรอนานมากเกินไป” อีวอนน์กล่าว

แคสแซนดร้าเพียงพยักหน้าตอบสนอง “นั่นก็จริง เอาเถอะ สตาร์ทเครื่องยนต์ และไปกันเถอะ” คนขับรถพยักหน้าและนำทางไปที่รถของเขา

รถโรลส์ รอยซ์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ด้านนอกตรงประตู

เมื่อเข้ามาในรถ มันไม่นานก่อนที่พวกเธอจะไปที่โฮมแลนด์ คิชเช่น

โฮมแลนด์ คิชเช่น ตั้งอยู่ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่แต่จากสถานที่ที่พวกเขาอยู่ในปัจจุบัน พวกเธอจะใช้เวลาประมาณเจ็ดนาทีเท่านั้นที่จะไปที่นั่น

อย่างไรก็ตาม คนขับรถไม่ได้หยุดรถแม้หลังจากที่พวกเขาผ่านถนนเส้นนั้นกัน ความจริงแล้ว เขาขับไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งแทบจะไม่เห็นย่านการค้าเมย์เบอร์รี่อีกต่อไป พวกเขามุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกกันตอนนี้

“เอิ่ม พวกเราได้ผ่านโฮมแลนด์ คิชเช่น มากันแล้ว!”

อีวอนน์ที่นั่งข้างคนขับรถมาตลอดกล่าวขึ้นมา

“อย่างกังวลไปครับ ผมสังเกตเห็นได้ พวกเราไม่ได้จะไปที่โฮมแลนด์ คิชเช่น แห่งนี้กัน สถานประกอบการของเราเพิ่งจะก่อตั้งสาขาใหม่ อยู่ทางทิศตะวันตกของเมือง พวกเราจะไปที่นั่นแทน”

ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น รอยยิ้มจาง ๆ ก็เกิดขึ้นในเวลาสั้น ๆ บนใบหน้าของเขา