มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 335

“ไม่ต้องกังวลยาโคป ฉันสบายดี” กีย่าตอบด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

ผู้ชายคนนี้แต่งตัวในชุดสูทที่พอดีตัวและดูค่อนข้างหล่อเหล่า

แม้ว่ากีย่าจะแสดงความรู้สึกเย็นชาเล็กน้อยต่อเขา แต่ยาโคปก็ไม่ได้โกรธเลย

“โอ้ กีย่า! กำไลข้อมือของเธอพังไปแล้ว!” แทมมี่อุทานออกมา เธอมองไปที่พื้นเพื่อดูว่าอะไรทำให้เกิดเสียงแตกก่อนหน้านี้และพบว่ามันคือกำไลข้อมือ

“เจอรัลด์ นายสะเพร่าขนาดนี้ได้อย่างไร? เป็นเพราะนายไม่พอใจที่ยาโคปมาที่นี่ เพราะเป็นกังวลเกี่ยวกับกีย่าหรือเปล่า?” หญิงสาวอีกคนถาม

คำพูดของเธอดึงดูดความสนใจของยาคอป

แม้ว่าเด็กชายจะชอบกีย่าจนถึงขั้นหลงใหล แต่กีย่าก็ไม่ได้สนใจยาโคปเลย

แม้ว่าเขาจะมีภูมิหลังครอบครัวที่ดีมาก แต่เธอก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย เธอรู้ว่าเธอชอบอะไร และเธอไม่ได้ชอบเขาแบบนั้นเลย

ตามปกติแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมีความรู้สึกต่อเจอรัลด์เพียงเพราะเขาช่วยเธอเพียงครั้งเดียว

เพื่อนร่วมห้องของกีย่ารู้เรื่องนี้ดี และพวกเธอก็แค่แหย่เจอรัลด์เล่น

ทุกคนก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแท้จริงแล้วเป็นยาโคบที่ดึงเจอรัลด์ออกไปก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้เขาทำกำไลข้อมือตกหล่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่เป็นไรมันเป็น มันก็แค่กำไลข้อมือเอง ฉันจะซื้ออันใหม่!”

กียารู้สึกเก้ ๆ กัง ๆ เล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว เพื่อน ๆ ของเธอก็ยังคงแซวเจอรัลด์เล่นแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ช่วยเธอก็ตาม

“ยาโคบ! นายกับเจอรัลด์คือสาเหตุที่ทำให้กำไลข้อมือแตก! พวกนายทั้งคู่จะต้องชดใช้!” แทมมี่กล่าว

สาว ๆ ต้องพูดอย่างเคารพต่อยาโคปมากขึ้นเล็กน้อยเห็นได้ชัด

“แฮ่ ฉันแค่จะซื้ออันใหม่โดยไม่ต้องให้เขาช่วยหรอก เขาจะไปจ่ายครึ่งหนึ่งไหวได้อย่างไร?”

ยาโคปเย้ยหยันขณะที่เขามองไปที่เจอรัลด์ ความไม่พอใจสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน

“งั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะขอตัวไปก่อนละกัน โปรด ดูแลกีย่าด้วย!” เจอรัลด์กล่าว

เจอรัลด์รู้ดีว่าเขาจะถูกหยอกล้อต่อไปตราบใดที่เขายังอยู่ที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้น ยาโคปก็กำลังถลึงตามองเขา

เจอรัลด์ก็ไม่อยากจะถือโทษโกรธแค้นกับสาว ๆ เช่นกัน

ถ้าเขาต้องการความเคารพของพวกเธอจริง ๆ ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือ ขับรถของตัวเองไปจอดตรงหน้าพวกเขาแค่นั้นแหละ

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนแค่พบว่ามันสนุกที่ได้แกล้งเขาเพราะพวกเขาทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนยากจน!

มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่เจอรัลด์ได้บังเอิญพบกับกับกีย่าในวันนี้ และเขาก็ไม่อยากเข้าไปเกี่ยวพันกับสถานการณ์นี้จริงๆ

สำหรับกำไลข้อมือที่พังไป เจอรัลด์ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เนื่องจากว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของความผิดของเขาด้วยเช่นกัน เขาก็แค่ซื้ออันที่คล้ายกันเพื่อชดเชยให้เธอซะ จากนั้นเรื่องทั้งหมดนี้ก็จะได้รับการแก้ไขอย่างเรียบร้อยดี

ในขณะที่เธอเฝ้าดูเจอรัลด์จากไป กีย่าต้องการตะโกนเรียกให้เขาอยู่ต่อ แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาจะไม่ปรับตัวเข้ากับกลุ่มเพื่อนของเธอได้อย่างง่ายๆ

เธอคงจะต้องรอโอกาสอีกครั้งในอนาคต

หลังจากออกจากสถานพยาบาลในท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็มุ่งตรงไปที่ห้องสมุดเพื่อศึกษา

ในชั่วพริบตา ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

ตอนนั้นเองที่แซคโทรหาเจอรัลด์

“ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้วครับคุณคลอฟอร์ด ไรย์ กรุ๊ป จะไม่มีตัวตนอยู่ในเมืองเมย์เบอร์รี่อีกต่อไป!” แซคกล่าว ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ผมรู้ว่าผมสามารถพึงพาคุณได้คุณไลล์!” เจอรัลด์ตอบ

วิธีการของแซคนั้นง่ายมาก สิ่งที่จำเป็นก็คือการบีบบังคับเล็กน้อย

ในอดีต ทั้งสองตระกูลยุ่งแต่กับเรื่องของตัวเอง เพื่อการสร้างรายได้อย่างสันติแล้ว พวกเขาจึงมีไมตรีจิตซึ่งกันและกันระหว่างสองฝ่าย

อย่างไรก็ตาม หากกลุ่มไรย์ กรุ๊ป เคยพยายามที่จะต่อต้านตระกูลคลอฟอร์ดแล้วละก็ พวกเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างแน่นอน

“พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็ คุณคลอฟอร์ดครับ ผมได้ตรวจสอบและพบว่าเราจำเป็นต้องใช้หนึ่งในบัตรประจำตัวของคุณสำหรับอุตสาหกรรมอื่น ๆ ของเจ้านายบางคนในเมืองเมเบอรี่ คุณกำลังยุ่งอยู่หรือเปล่าครับ? หากคุณไม่ได้ยุ่ง มีเอกสารบางอย่างที่จำเป็นต้องได้รับการลงนาม ถ้าคุณไม่สามารถมาที่นี่ได้ ผมสามารถไปที่ที่คุณอยู่ได้นะครับ!” แซคกล่าวอย่างเคารพ

“นั้นไม่จำเป็นครับ! ฉันจะไปเอง”

เจอรัลด์เกือบจะอ่านหนังสือของเขาเสร็จอยู่แล้ว นอกจากนี้เขายังคิดที่จะมุ่งหน้าไปที่ร้านเครื่องประดับในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ เพื่อซื้อกำไลข้อมือหยกที่คล้ายกันกับของกีย่าก่อนหน้านี้ เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าเธอได้รับการชดเชยอย่างเหมาะสม

ขณะนี้ ฝนก็หยุดตกแล้ว

อย่างแรกเจอรัลด์ขับรถไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เมื่อเขาเซ็นเอกสารทั้งหลายเสร็จแล้ว เขาก็มุ่งหน้าไปยังร้านขายเครื่องประดับที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่

“บอส! ผมต้องการซื้อกำไลข้อมือหยกครับ!”

เขาใช้เวลาสักพัก แต่ในที่สุดเขาก็พบสร้อยข้อมือหยกที่คล้ายกับของกีย่า

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย กำไลข้อมือหยกนั้นทำมาจากหยกเฮ่อเทียนชั้นเยี่ยม มันแพงมาก คุณแน่ใจหรือว่าต้องการอันนี้” พนักงานขายสาวถาม ด้วยรอยยิ้มมืออาชีพบนใบหน้าของเธอ

แม้ว่าเธอจะมีรอยยิ้ม แต่การแสดงออกของการดูถูกบนใบหน้าของเธอยังคงปรากฏให้เห็นเล็กน้อย

ชายหนุ่มตรงหน้าเธอไม่ได้แต่งตัวดีเลย

แต่ถึงอย่างงั้น เขาได้มาเพื่อซื้อเครื่องประดับ ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว เขาเลือกซื้อกำไลข้อมือหยกที่ทำจากหยกเฮ่อเทียน!

เขาล้อเธอเล่นหรือเปล่า?

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเป็นมืออาชีพ เธอจึงเก็บความคิดไว้กับตัวเอง