มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 336

เจอรัลด์ไม่ได้สนใจ เขาหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมา ตรวจดูอย่างระมัดระวังก่อนจะพูดขึ้นว่า “ห่อสิ่งนี้ให้ผมหน่อย ผมจะซื้อมัน”

“คุณแน่ใจเหรอคะ? กำไลข้อมือหยกเฮ่อเทียนคุณภาพเยี่ยมชิ้นนี้ราคาเจ็ดพันห้าร้อยเหรียญ ... บางทีคุณอาจต้องการดูอย่างอื่นแทนหรือเปล่า?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเริ่มจางหายไปขณะนี้

“แค่ทำตามนั้นแล้วกัน ทำไมคุณถึงถามมากขนาดนี้กัน?” เจอรัลด์ตอบกลับค่อนข้างเย็นชา

พนักงานขายสาวบรรจุกำไลข้อมือหยกใส่ในกล่องก่อนที่จะรูดมันลงบนเครื่องชำระเงิน อย่างไรก็ตามการทำธุรกรรมไม่สำเร็จ

เจอรัลด์จำได้ทันทีว่าจำนวนเงินขั้นต่ำสำหรับการทำธุรกรรมธนาคารแต่ละครั้งของเขาต้องมีอย่างน้อยสามหมื่นดอลลาร์!

“ฮี่ฮี่…ร้านเครื่องเพชรทรินิตี้กลายเป็นร้านชั้นต่ำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? คนทั่วไปไหน ๆ ก็เดินเข้ามาได้เหรอเดี๋ยวนี้? แล้วประสบการณ์ที่มีชื่อเสียงของเราจะกลายเป็นอย่างไร”

น้ำเสียงดูถูกดังมาจากคู่สามีภรรยาที่เพิ่งเข้ามาในร้านและเห็นว่าการชำระเงินของเจอรัลด์นั้นล้มเหลว คู่รักนั้นประกอบด้วยผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในวัยสามสิบและผู้ชายที่ดูแก่กว่า

มนุษย์ทุกคนเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เหรอ? การเหยียบย่ำผู้อื่นไปทั่วเป็นวิธีเดียวที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาร่ำรวยและมีอำนาจมากเพียงใด

พนักงานขายสาวยิ้มให้คู่รักคู่นี้อย่างขออภัย

การแสดงออกของเธอกลายเป็นเหลืออดเมื่อเธอมองกลับไปที่เจอรัลด์อีกครั้ง

มันไม่ได้เป็นความลับที่ร้านเครื่องเพชรทรินิตี้เป็นร้านเป็นร้านที่มีชื่อเสียงมากในเมืองเมย์เบอร์รี่

ในอดีตไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนที่ขี้อวดจะเข้ามาในร้านเพียงเพื่อจะถ่ายรูปตัวเองที่ถือเครื่องประดับอยู่ในมือ

เอาตามตรง มันเป็นเรื่องปกติธรรมดามากเกินไป

ในสายตาของเธอ เจอรัลด์ก็ไม่ต่างจากพวกเขา

“คุณผู้ชายค่ะ ถ้าคุณจะไม่ซื้อ งั้นก็กรุณาออกไปเถอะค่ะ คุณไม่เห็นเหรอว่าลูกค้าคนอื่นกำลังรอซื้อบางอย่างอยู่” พนักงานขายสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่มีร่องรอยของความเย้ยหยันนิด ๆ

“ใครบอกว่าผมไม่ซื้อมัน? มันแค่ถูกเกินไป! ผมแค่จะเลือกของที่แพงกว่านี้!”

เจอรัลด์พูดไปแบบนี้ พยายามรักษาหน้าของตัวเองไว้

ผู้หญิงคนนั้นควงแคนแขนกับคู่ของเธอและยิ้มเยาะใส่เจอรัลด์ “เด็กสมัยนี้เนี่ยนะ! พวกเขาช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”

“จริง ๆ เลย! ถ้าฉันมีลูกชายแบบนี้ละก็ ฉันจะหักขาเขาซะ!”

“ผมจะซื้ออันนี้! ห่อให้ผมด้วย!”

เจอรัลด์แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินความคิดเห็นของทั้งคู่ และชี้ไปที่กำไลข้อมือหยกอีกอันที่อยู่ตรงกลางของกรอบแก้วที่จัดแสดงอยู่

“ฮี่ฮี่…นี่คือสร้อยข้อมือหยกอันเลื่องชื่อที่ทำขึ้นโดยผู้เชี่ยวชาญระดับสูงด้วยตัวเขาเอง ราคาตลาดของกำไลข้อมือนี้คือสามหมื่นสองพันดอลลาร์ คุณแน่ใจนะคะว่าต้องการอันนี้?”

น้ำเสียงของพนักงานขายเย็นชาและน้ำเสียงของเธอก็แทบจะเย้ยหยันแล้วในตอนนี้

“ไม่ใช่แค่อันนี้ ผมจะซื้อทั้งสองอันนั่นแหละ!” เจอรัลด์ตอบ

“เฮอะ! นั่นจะเป็นราคาเกือบสี่หมื่นดอลลาร์! เด็กโง่คนนี้คิดว่าเขาสามารถจ่ายได้จริง ๆ เหรอ! ฮ่า!” ผู้ชายคนนั้นพูดขณะที่เขาหัวเราะ

ขณะที่เขาทำเช่นนั้น พนักงานขายสาวก็ดำเนินการรูดบัตรธนาคารของเจอรัลด์บนเครื่องชำระเงิน

เนื่องจากไอ้งั่งที่น่าสมเพชคนนี้ดื้อรั้นมากขนาดนี้ พนักงานขายสาวก็เริ่มจะอารมณ์เสียแล้วเช่นกัน แผนของเธอก็คือทำให้เจอรัลด์อับอายมากยิ่งขึ้น โดยการแสดงให้คู่รักคู่นี้เห็นว่าเห็นว่าการทำธุรกรรมนั้นไม่สำเร็จ

“ฮึ่ม คน ๆ นี้ไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรดีสำหรับตัวเอง” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชาขณะเธอถลึงตามองเจอรัลด์

ในขณะนั้นเองที่สายตาของคู่รักและพนักงานขายสาวเบิกกว้างด้วยความตกใจ

หลังจากที่เขาป้อนรหัสผ่าน เครื่องชำระเงินก็แสดงว่าการทำธุรกรรมสำเร็จ

"…อะไรเนี่ย?"

ทั้งสามคนตกตะลึงจนพูดไม่ออก

หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของพวกเขาก็เริ่มแดงด้วยความอับอาย คนอนาถาคนนี้จริง ๆ แล้วคือคนรวยบางคนสินะ!

“ห่อกำไลหยกสองอันนี้ให้ผม และตรวจสอบให้แน่ใจว่าอย่าให้มีรอยย่นแม้แต่รอยเดียวบนถุงไม่อย่างงั้นละผมจะเล่นงานคุณแน่!” เจอรัลด์อารมณ์เสีย

“ได้เลยค่ะ!” พนักงานขายสาวกล่าว ขณะที่เธอรีบโค้งคำนับด้วยความเคารพ

เจอรัลด์เคยชินกับเหตุการณ์ดังกล่าวไปแล้ว เป็นปกติที่มันจะลงเอยแบบนี้ การสุภาพกับผู้อื่นจะเป็นการเพิ่มความภาคภูมิใจของพวกเขามากขึ้นเท่านั้น คุณจะได้รับความเคารพก็ต่อเมื่อคุณมีกิริยาท่าทางแบบนี้

“โปรดนั่งรอตรงบริเวณส่วนกลางสักครู่นะคะ คุณผู้ชาย!” พนักงานขายสาวกล่าวขณะที่เธอเริ่มห่อสินค้าอย่างระมัดระวัง

เจอรัลด์ทำตามและคิดกับตัวเองเมื่อเขานั่งลง

กำไลข้อมือที่เขาต้องการจะซื้อในตอนแรกจะมอบให้กีย่าเพื่อเป็นการชดเชย ในขณะที่กำไลข้อมือที่มีราคาแพงมากกว่ามากจะเป็นของมีล่าเมื่อเขาได้พบเธออีกครั้ง

มันดูเหมือนเป็นแผนการที่ดีสำหรับเขา

“โปรดให้โอกาสฉันอีกครั้งนะ ชารอน! ฉันรักเธอจริง ๆ!"

“ฮ่าฮ่า! นายรักฉันเหรอ? งั้นเข้ามานี่สิและซื้อเครื่องประดับให้ฉันสักชิ้น!”

“ฮี่ฮี่…อย่ากังวลไปเลย ฉันจะไม่เปรียบเทียบนายกับเฮเวิร์ดหรอก! นายแค่ซื้อของถูก ๆ ให้ฉันก็ได้ ถ้านายจัดการซื้อเครื่องประดับให้ฉันสักชิ้นได้จากร้านนี้ละก็ งั้นฉันจะอยู่กับนาย นั่นฟังเป็นไงบ้าง?”

ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินก็เข้ามาในร้านอย่างเสียงดัง

จากนั้นเจอรัลด์ก็เงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่าใครกำลังทำเรื่องวุ่นวายเช่นนี้อยู่ คนที่เขาเห็นทำให้เขายกหัวคิ้วขึ้น

ไม่ใช่ว่านั่นคือ ชารอนกับแฟนเก่าของเธอ เมอร์ฟีหรอกเหรอ?