มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 351

เป็นเวลานั้นเองที่ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึง

ในมือของเขาถือกำไลของเขาเอง ซึ่งเขาได้ซื้อเมื่อวันก่อน

แม้ว่ากีย่าได้พูดไปว่าเธอจะเลี้ยงมื้อเช้าเอง แต่เจอรัลด์ก็ได้ครุ่นคิดบางอย่างขณะที่เขาเดินทางไปที่นั่น เนื่องจากว่าเขาวางแผนที่จะให้พวกสาว ๆ อยู่กันตามลำพังเมื่อได้มอบกำไลให้เธอแล้ว เขาก็อาจจะเลี้ยงอาหารเช้าพวกเธอเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน

ไม่ว่าจะยังไงเขาเขาก็เตรียมที่จะจ่ายบิลเอง

แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขามาถึงที่โต๊ะของพวกเธอ เขาก็สังเกตเห็นว่ายาโคปก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่ายาโคปก็เพิ่งจะให้ของขวัญกำไลข้อมือของเขากับกีย่า

“เจอรัลด์! ตรงนี้!”

กีย่าไม่ต้องการจะมองไปที่ยาโคป ดังนั้นเธอจึงจ้องมองไปที่บันไดอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอจึงยิ้มและกวักมือเรียกให้เจอรัลด์มา

“ทำไมเด็กคนนั้นมาที่นี่เหมือนกันล่ะ?”

การแสดงออกบนใบหน้าของยาโคปบูดบึ้งฉับพลันทันที่เขาเห็นเจอรัลด์

มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับเขาที่จะสามารถใช้เวลาร่วมกันกับกีย่าและหญิงสาวคนอื่น ๆ ความอิจฉาของยาโคปค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเขาเห็นว่าเจอรัลด์แต่งตัวยังไง

แต่อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นปัญหาเล็กน้อยสำหรับเขาเพราะเจอรัลด์นั้นเริ่มสนิทสนมกับกีย่ามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“แน่นอนว่าเขาอยู่ที่นี่! วันนี้กีย่าเชิญเขามาทานมื้อเช้าที่นี่เป็นเฉพาะพิเศษ! จริง ๆ แล้วนายกำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งของเขานะตอนนี้ ยาโคป!” แทมมี่ตอบกลับ

“เดี๋ยวนะ...ในมือของนายนั่นคืออะไร เจอรัลด์?”

“เอ่อ มันเป็นความผิดของฉันบางส่วนที่กำไลของเธอหลุดออกจากมือของเธอเมื่อวันก่อน ดังนั้นฉันจึงซื้ออันใหม่ให้เธอ!” เจอรัลด์ตอบกลับตรง ๆ

“เจอรัลด์! ไม่ใช่ฉันบอกไปแล้วเหรอว่านายไม่ต้องชดเชยให้ฉัน? นายใช้จ่ายเงินมากเกินไปกับกำไลหยกอันนี้! ตั้งแต่แรกฉันไม่เคยโทษนายเลย!”

มันไม่ใช่ความลับต่อเธอที่เจอรัลด์ไม่ได้ร่ำรวยมากขนาดนั้น เนื่องจากว่าเธอก็บังเอิญเคยได้ยินบทสนทนาเกี่ยวกับเขาเป็นครั้งคราว

มันแย่มากเกินไป เนื่องจากเขาคือคนที่ได้ช่วยเหลือเธอตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาใช้จ่ายไปมากขนาดนี้ก็เพราะเธอเอง

เธอจะสบายใจได้อย่างไรกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น กีย่าก็ไม่ได้คิดมากนักเกี่ยวกับสร้อยข้อมือเลยจริง ๆ เพราะมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากสำหรับเธออยู่ดี

เธอรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยตอนนี้

“ฮ่า! เงินเท่าไหร่กันที่เด็กคนนี้ต้องจ่ายไปในตอนแรก? เธอคิดมากไปแล้ว กีย่า บางทีเขาอาจจะซื้อของขวัญไม่กี่ร้อยดอลลาร์ที่ตลาดกลางคืนก็ได้!” ยาโคปกล่าวอย่างเย็นชา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อย่ากังวลไปเลยพวกเราตระหนักดีถึงความเป็นไปได้นี้ เจอรัลด์จะสามารถจ่ายสำหรับกำไลหยกที่มีราคาเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ได้อย่างไร?” แทมมี่หัวเราะหลังจากกล่าวไปแบบนั้น

“นอกจากนี้แล้ว บอกราคาของกำไลหยกให้พวกเราได้แล้ว! พวกเราไม่สามารถเดามันได้เลยจริง ๆ!” เธอพูดต่อ

“เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันจะบอกราคาให้เธอแล้วกัน มันไม่ได้แพงมากเกินไป มันราคาราว ๆ หนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์น่ะ!”

ขณะที่เขาพูด เขาก็เอาแต่แอบมองไปที่กีย่าเพื่อดูว่าเธอจะตอบสนองอย่างไร

แต่อย่างไรก็ตาม สีหน้าของกีย่าก็ยังคงเฉยเมยเหมือนเดิม

อย่างไรก็ตามหญิงสาวคนอื่นทุกคนต่างก็ตกตะลึงกัน

“หนึ่ง…หนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์งั้นเหรอ?!” แทมมี่ตะโกน

หญิงสาวคนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ พวกเธออ้าปากกว้างด้วยความช็อก

แม้แต่นักเรียนหญิงคนอื่น ๆ ไม่กี่คนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็ยังแอบมองมาที่โต๊ะของพวกเขากันอย่างต่อเนื่อง

กำไลอันนี้ก็ดูน่าประทับใจแล้วจากทุก ๆ มุมของมัน และรู้สึกเหมือนจะเป็นอัญมณีที่หายาก

ราคาที่เปิดเผยหลังจากนั้นก็ค่อนข้างอุกอาจมากเกินไปและหญิงสาวหลาย ๆ คนในร้านก็ลงเองด้วยการมองไปที่ยาโคปด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันไปบนใบหน้าของพวกเธอ

“ตายจริง ยาโคป! นายยอมที่จะใช้จ่ายให้กีย่าจริง ๆ!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวอย่างอิจฉาตาร้อน

ท้ายที่สุดแล้ว ชายคนนี้ก็ได้จ่ายหนึ่งหมื่นแปดพันดอลลาร์เพียงเพื่อซื้อของขวัญชิ้นนี้! เขามีความสามารถแค่ไหนกันเพื่อจะซื้อสิ่งนั้นโดยไม่ถังแตกได้?

มีสาว ๆ คนไหนที่จะต้านทานความยั่วยวนใจเช่นนี้ในโลกได้หรือเปล่า?

“เธอชอบมันไหมกีย่า?”

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ากีย่าไม่ได้ชอบเขา แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร เธอก็คงจะหวั่นไหวไปบ้างกับของขวัญของเขาในครั้งนี้อย่างแน่นอน ใช่ไหม?

กีย่าไม่อยากจะตอบคำถามของเขา เอาตามตรงเธอเริ่มจะเอือมระอากับเขาแล้ว

หลังจากได้รับการเพิกเฉยแม้เขาจะมีเจตนาดี ยาโคปก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย

ขณะที่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น เจอรัลด์ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมตั้งแต่แรกที่เขายืนอยู่พร้อมกับกำไลหยกของเขาในมือ