มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 354

“กีย่าวิ่งไล่ตามหลังเขามาอีกครั้ง “รู้ไหม มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับนายที่จะแจ้งให้ฉันทราบเมื่อนายจะแต่งงานจริง ๆ ทำไมเราไม่แลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกันไว้เพื่อที่จะสะดวกในการติดต่อล่ะ?”

“นั่น...เอิ่ม ก็ได้ ให้ฉันเพิ่มเธอในวีแชทละกัน ฉันจะบอกให้เธอได้รู้แน่นอนเมื่อมันเกิดขึ้น!”

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เขาแค่ไม่สามารถปฏิเสธและหันหลังกลับจากไปได้ เขาไม่ใช่คนประเภทนั้น ท้ายที่สุดแล้ว กีย่าจะเสียหน้าอย่างแน่นอนถ้าเขาจากไปโดยไม่ได้ยอมรับคำขอของเธอ

ดังนั้นเขาจึงตามน้ำไป และเพิ่มกีย่าในบัญชีวีแชทของเขา

แน่นอน เจอรัลด์ไม่ได้หลงตัวเองขนาดนั้นที่จะเชื่อว่าเทพธิดาที่งดงามเช่นนี้จะชอบเขาได้

แม้หลังจากการเพิ่มเธอในวีแชทแล้ว เขาก็รู้สึกว่าพวกเขาก็คงจะไม่ได้พูดคุยกันมากนักอยู่ดี

เขาพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่คิดเกี่ยวกับมันมากเกินไป

เมื่อการแลกเปลี่ยนเสร็จแล้ว กีย่าก็เอากำไลไปกับเธอขณะที่เธอเดินขึ้นบันไดไปอีกครั้ง ตอนนั้นหญิงสาวมากมายก็ยังคงสงสัยเกี่ยวกับการกล่าวอ้างของเจอรัลด์

“กีย่า! กีย่า เขาไม่อยากเอามันกลับคืนไปเหรอ?” หญิงสาวทั้งหลายถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเธอขณะที่พวกเธอเห็นเธอค่อย ๆ กลับมาที่โต๊ะของพวกเธอ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เห็นไหม ฉันเดาถูก! เจอรัลด์ตกหลุมรักเธอจริง ๆ กีย่า! เขาให้ของที่ล้ำค่าและมีค่ามากที่สุดในตระกูลของเขากับเธอ! แค่นั่นอย่างเดียวก็พอจะอธิบายทุกอย่างได้แล้ว!” แทมมี่กล่าวอย่างมั่นใจ

“ใช่แล้ว! พวกเธอที่เหลืออาจจะไม่ได้สังเกตเห็นมันเหมือนกัน แต่เจอรัลด์ได้มองกีย่าอยู่ตลอดเวลาราวกับว่าเขากลัวว่าเธอจะปฏิเสธของขวัญของเขา!”

“เฮ้ เฮ้! พวกเธอทุกคนน่าจะรู้นะว่ากำไลหยกแบบนี้ปกติแล้วจะให้กับสะใภ้ของตระกูลกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า! เด็กคนนั้นฉลาดจริง ๆ !”

หญิงสาวยังคงพูดคุยในหมู่กันเองต่อไปด้วยความเบิกบานใจ

“เอาล่ะสาว ๆ ใจเย็น ๆ ก่อน เจอรัลด์ไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังจินตนาการให้เขาเป็นแบบไหนเลยด้วยซ้ำ เขาไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์หรือเจ้าอุบาย เอาตามตรงฉันหวังว่าพวกเธอจะหยุดหาเรื่องเขาอยู่ตลอดเวลาในอนาคตนะ!” กีย่ากล่าวด้วยรอยยิ้มที่ฝืด ๆ เล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ

“โอ้? กำลังทำตัวปกป้องและแก้ต่างให้เจอรัลด์อยู่เหรอ? กีย่า อย่าบอกฉันนะว่าเธอ…” แทมมี่กล่าวขณะที่เธอแสดงท่าทางประหลาดใจขณะมองไปที่กีย่า

“ถ้าเธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีก งั้นฉันจะซื้อขนมปังสามถาดในภายหลัง เพื่อจะเอาพวกมันอุดปากที่หยาบคายของเธอซะ

หญิงสาวทั้งหลายเพียงหัวเราะกับคำพูดนั้นและก็พูดคุยกันต่อไป

ในทางกลับกันเจอรัลด์ ก็ไม่สามารถกลับไปที่ห้องสมุดได้ เมื่อเขามาถึงที่นั่น มันก็เต็มเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นว่าไม่มีที่ไหนอื่นให้ไป เขาถอนหายใจก่อนจะกลับไปที่หอพักของเขาเพื่อศึกษาแทน

เขาก็วางแผนจะออกไปข้างนอกเพื่อทานมื้อเที่ยงกับฮาร์เปอร์ และคนที่เหลือในตอนเที่ยงอยู่ดี

คาดไม่ถึง เขาได้รับข้อความวีแชทจากกีย่าไม่นานมากหลังจากนั้น

“บอกมาซิ เจอรัลด์ โรงอาหารไหนที่นายจะไปทานมื้อเที่ยง?” เธอถาม

“ฉันอาจจะให้เพื่อนร่วมห้องของฉันตัดสินใจ พวกเราจะไปทานข้างนอกด้วยกัน ทำไมเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ แปลกใจเล็กน้อยกับข้อความนี้

“โอ้! นายจะไปทานข้างนอกกับพวกเขาเหรอ? เดิมทีฉันวางแผนว่าจะชวนนายมาทานมื้อเที่ยงกัน ท้ายที่สุดแล้ว นายก็ช่วยเหลือฉันมาสองครั้งแล้ว!”

“สองครั้งเหรอ?” เจอรัลด์เกาหลังหัวของเขา รู้สึกสับสนงุนงง

“ใช่! นายอุ้มฉันไปที่โรงพยาบาลในวันก่อน และวันนี้ นายก็ช่วยฉันกำจัดยาโคปที่แสนจะน่ารำคาญคนนั้นไง! ฮ่าฮ่าฮ่า! เขาต้องรู้สึกอับอายขายหน้าสุด ๆ ไปเลยตอนนี้ หวังว่าเขาจะไม่มายุ่งกับฉันอีกตอนนี้ และในที่สุดฉันก็สามารถมีความสันติสักที!”

“เอ่อ เขาก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายนะ ฉันคิดจริง ๆ ว่าเขาชอบเธอมาก”

“??? นายกำลังบอกใบ้อะไร? นั่นหมายความว่าฉันต้องเป็นผู้หญิงของเขาหรือเปล่า? นายจะให้คำอวยพรของนายกับเราใช่ไหม?”

“ไม่ ฉันไม่ได้หมายความไปทางนั้น!”

“เอาล่ะ มันคงจะไร้ประโยชน์แม้ว่านายจะทำงั้นก็ตาม ฉันไม่เต็มใจที่จะอยู่กับคนที่ฉันไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ให้! เออจริงสิ ฉันจะอยู่ที่ห้องสมุดในภายหลังตอนเที่ยงนี้เพื่อศึกษา ฉันจะจองที่นั่งให้นาย ทำไมนายไม่มาและศึกษาด้วยกันในภายหลังล่ะ? พวกเราสามารถช่วยกันศึกษาได้นะ!”

เจอรัลด์จ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของเขา เขาไม่แน่ใจว่าจะตอบกลับอย่างไร

อย่างน้อยที่สุด เขาก็มั่นใจว่าเธอไม่ได้สนใจในตัวเขา

แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยทุก ๆ ครั้งที่เขาอยู่ใกล้ ๆ เธอ เอาตามตรงเขากลัวว่าเขาจะลงเอยด้วยการตกหลุมรักกับเธอ

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพัก เขารู้สึกว่ามันคงจะดีกว่าถ้าเขาจะหยุดทำสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ตอบกลับอะไรเลย

จากนั้นเขาก็ลงไปชั้นล่างเพื่อทานข้าวกับฮาร์เปอร์ และคนอื่น ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ไปที่ห้องสมุดเมื่อเขาทานมื้อเที่ยงของเขาเสร็จ เขาแค่อยู่ในหอพักของเขาเพื่อศึกษา

ข่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ประมาณช่วงเย็น กีย่าก็ส่งข้อความให้เขาอีก

“ทำไมนายไม่มาล่ะ? ฉันจองที่นั่งที่ดี ๆ ให้นาย และฉันก็รอให้นายมาตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งแล้วนะ นายยุ่งกับเรื่องอื่นอยู่หรือเปล่า?”