มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 372

บางคนตะโกนออกมาเสียงดัง หลังจากนั้น ฝูงชนก็อ้าปากกว้างด้วยความช็อก

โยเอลพากลุ่มคนที่ดูเหมือนจะเป็นเหล่าทายาทที่ร่ำรวยมากับกับเขาที่นี่

“ให้ตายเถอะ! ใครทำแบบนี้กัน?” โยเอลถามอย่างเย็นชาขณะที่เขาเขวี้ยงแว่นตากันแดดทิ้ง

เอเดนและคนอื่น ๆ ก็มารวมตัวกันรอบ ๆ กลุ่มคนในเวลานี้อีกด้วยเช่นกัน

“ขอโทษครับ! ผมคือคนที่ชนรถของพวกคุณเอง!” ฮาร์เปอร์โค้งคำนับให้เล็กน้อยเพราะเขาสะดุ้งตกใจกลัวมากเช่นกันในตอนนี้

“เช่นนั้นบอกฉันมา เราจะทำยังไงกับเรื่องนี้? นาย! มาโทรเรียกร้านขายรถให้ส่งคนมาที่นี่เพื่อประเมินความเสียหายเดี๋ยวนี้! นอกจากนี้ วันนี้จะไม่มีใครที่อยู่กับเขาได้รับอนุญาตให้ออกไป!”

โยเอลตะโกนสั่งคำสั่งของเขา

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดบางคนที่แต่งกายด้วยชุดดำก็ได้ต่อสายโทรออกแล้วทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเขา กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็ได้มารุมล้อมเมย์และคนอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน

“โอ้! มันจบแล้วครั้งนี้ ฮาร์เปอร์ไม่เพียงแต่ชนรถของคนอื่น แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังทำให้โยเอลขุ่นเคืองใจอีกด้วยเหมือนกัน! เขายังทำให้เราติดร่างแหไปด้วยในเรื่องนี้อีกด้วยซ้ำและโยเอลก็จะไม่ปล่อยพวกเราไปเหมือนกัน!”

“ใช่! เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับเขา! ทำไมเขาถึงต้องพยายามจะหยุดรถชมวิวจากการชนด้วยนะ? บางทีผลเสียอาจจะไม่ได้สูญเสียมากขนาดนั้นก็ได้! ตอนนี้ เขาไม่เพียงแต่ชนรถของเหล่าทายาทที่ร่ำรวยทั้งหมดนี้ แต่เขายังลากพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย!”

“ถูกต้อง! สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่าตอนนี้พวกเรากำลังทำให้เหล่าทายาทที่ร่ำรวยเหล่านี้ต้องเสียเวลานะสิ!”

เพื่อนร่วมห้องของเมย์พูดแทรกขึ้นมาทันที

เมื่อเมย์และเจซีได้ยินคำพูดของโยเอล พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าจะไม่มีใครในพวกเขาแม้แต่คนเดียวสามารถจากไปได้ ดูเหมือนราวกับว่าทุกคนที่ได้นั่งอยู่ในรถของฮาร์เปอร์ก็จะเดือดร้อนไปด้วยเช่นกัน

พวกเขารู้สึกกังวลใจกันมาก และพวกเขาก็มองไปที่เฮเวิร์ดเพื่อขอความช่วยเหลือของเขา

เฮเวิร์ดเข้าใจทันทีว่าพวกเขากำลังพยายามจะบอกอะไรเขา เช่นนั้น เขาจึงเดินไปหาโยเอล เอเดน และคนอื่น ๆ ทันทีก่อนที่เขาจะพูดอย่างเคารพ “คุณครับ ผมคือเฮเวิร์ด จากยอร์นอร์ท เมาน์เทน ผมเคยพบกับเอเดนระยะสั้น ๆ มาก่อนหน้านี้”

โยเอลมองไปที่เอเดน และเอเดนก็กระซิบบางอย่างกับโยเอลทันที

โยเอลพยักหน้าก่อนที่เขาจะยิ้มและกล่าวว่า “เอาล่ะ เฮเวิลด์ นายต้องการจะพูดอะไร?”

“เอ่อ โยเอล เพื่อนของผมบางคนที่นี่ได้นั่งในรถคันนี้เช่นกัน คุณช่วยเห็นแก่หน้าของผมหน่อยได้ไหม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเขา!”

“บ้าเอ่ย! ชื่อเสียงแบบไหนที่ฉันควรจะไว้หน้านาย? ไสหัวไปให้พ้น! ถ้านายอยู่ในรถคันนั้นเหมือนกัน ฉันก็อาจจะอภัยให้นายและปล่อยนายไปเพราะนายมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน แต่อย่างไรก็ตาม ถ้ามันไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าพยายามจะทำให้ตัวเองดูเป็นคนสำคัญขนาดนั้นต่อหน้าฉัน!” โยเอลไม่ได้ไว้หน้าใครเลยทั้งนั้น!

ใบหน้าของเฮเวิร์ดแดงก่ำขึ้นมาในตอนนี้หลังจากได้รับการดุว่าอย่างเกรี้ยวกราดขนาดนั้น