มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 372

บางคนตะโกนออกมาเสียงดัง หลังจากนั้น ฝูงชนก็อ้าปากกว้างด้วยความช็อก

โยเอลพากลุ่มคนที่ดูเหมือนจะเป็นเหล่าทายาทที่ร่ำรวยมากับกับเขาที่นี่

“ให้ตายเถอะ! ใครทำแบบนี้กัน?” โยเอลถามอย่างเย็นชาขณะที่เขาเขวี้ยงแว่นตากันแดดทิ้ง

เอเดนและคนอื่น ๆ ก็มารวมตัวกันรอบ ๆ กลุ่มคนในเวลานี้อีกด้วยเช่นกัน

“ขอโทษครับ! ผมคือคนที่ชนรถของพวกคุณเอง!” ฮาร์เปอร์โค้งคำนับให้เล็กน้อยเพราะเขาสะดุ้งตกใจกลัวมากเช่นกันในตอนนี้

“เช่นนั้นบอกฉันมา เราจะทำยังไงกับเรื่องนี้? นาย! มาโทรเรียกร้านขายรถให้ส่งคนมาที่นี่เพื่อประเมินความเสียหายเดี๋ยวนี้! นอกจากนี้ วันนี้จะไม่มีใครที่อยู่กับเขาได้รับอนุญาตให้ออกไป!”

โยเอลตะโกนสั่งคำสั่งของเขา

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดบางคนที่แต่งกายด้วยชุดดำก็ได้ต่อสายโทรออกแล้วทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเขา กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็ได้มารุมล้อมเมย์และคนอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน

“โอ้! มันจบแล้วครั้งนี้ ฮาร์เปอร์ไม่เพียงแต่ชนรถของคนอื่น แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังทำให้โยเอลขุ่นเคืองใจอีกด้วยเหมือนกัน! เขายังทำให้เราติดร่างแหไปด้วยในเรื่องนี้อีกด้วยซ้ำและโยเอลก็จะไม่ปล่อยพวกเราไปเหมือนกัน!”

“ใช่! เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับเขา! ทำไมเขาถึงต้องพยายามจะหยุดรถชมวิวจากการชนด้วยนะ? บางทีผลเสียอาจจะไม่ได้สูญเสียมากขนาดนั้นก็ได้! ตอนนี้ เขาไม่เพียงแต่ชนรถของเหล่าทายาทที่ร่ำรวยทั้งหมดนี้ แต่เขายังลากพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย!”

“ถูกต้อง! สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่าตอนนี้พวกเรากำลังทำให้เหล่าทายาทที่ร่ำรวยเหล่านี้ต้องเสียเวลานะสิ!”

เพื่อนร่วมห้องของเมย์พูดแทรกขึ้นมาทันที

เมื่อเมย์และเจซีได้ยินคำพูดของโยเอล พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าจะไม่มีใครในพวกเขาแม้แต่คนเดียวสามารถจากไปได้ ดูเหมือนราวกับว่าทุกคนที่ได้นั่งอยู่ในรถของฮาร์เปอร์ก็จะเดือดร้อนไปด้วยเช่นกัน

พวกเขารู้สึกกังวลใจกันมาก และพวกเขาก็มองไปที่เฮเวิร์ดเพื่อขอความช่วยเหลือของเขา

เฮเวิร์ดเข้าใจทันทีว่าพวกเขากำลังพยายามจะบอกอะไรเขา เช่นนั้น เขาจึงเดินไปหาโยเอล เอเดน และคนอื่น ๆ ทันทีก่อนที่เขาจะพูดอย่างเคารพ “คุณครับ ผมคือเฮเวิร์ด จากยอร์นอร์ท เมาน์เทน ผมเคยพบกับเอเดนระยะสั้น ๆ มาก่อนหน้านี้”

โยเอลมองไปที่เอเดน และเอเดนก็กระซิบบางอย่างกับโยเอลทันที

โยเอลพยักหน้าก่อนที่เขาจะยิ้มและกล่าวว่า “เอาล่ะ เฮเวิลด์ นายต้องการจะพูดอะไร?”

“เอ่อ โยเอล เพื่อนของผมบางคนที่นี่ได้นั่งในรถคันนี้เช่นกัน คุณช่วยเห็นแก่หน้าของผมหน่อยได้ไหม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเขา!”

“บ้าเอ่ย! ชื่อเสียงแบบไหนที่ฉันควรจะไว้หน้านาย? ไสหัวไปให้พ้น! ถ้านายอยู่ในรถคันนั้นเหมือนกัน ฉันก็อาจจะอภัยให้นายและปล่อยนายไปเพราะนายมาจากยอร์คนอร์ท เมาน์เทน แต่อย่างไรก็ตาม ถ้ามันไม่ใช่เรื่องของนาย อย่าพยายามจะทำให้ตัวเองดูเป็นคนสำคัญขนาดนั้นต่อหน้าฉัน!” โยเอลไม่ได้ไว้หน้าใครเลยทั้งนั้น!

ใบหน้าของเฮเวิร์ดแดงก่ำขึ้นมาในตอนนี้หลังจากได้รับการดุว่าอย่างเกรี้ยวกราดขนาดนั้น

เฮเวิร์ดไม่แม้แต่จะกล้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยซ้ำ และเขาทำได้เพียงแค่ซ่อนความเจ็บปวดรวดร้าวกับลิเลียนและคนอื่น ๆ เท่านั้น

เมื่อเจซีและคนอื่น ๆ เห็นว่าแม้แต่เฮเวิร์ดก็ไม่สามารถจะช่วยเหลือพวกเขาได้ พวกเขาจึงเริ่มลนลานกันขึ้นมา

นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแม่ของเมย์ที่อยากจะตบหน้าฮาร์เปอร์สักฉาด

ในเวลานี้ น้ำเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้สถานที่เกิดเหตุที่พลุกพล่านตกอยู่ในความเงียบกันทันที

“ผมคิดว่าพวกเราควรจะเลิกทำให้ทุกคนเสียเวลาได้แล้ว ช่างมันเถอะนะ!”

ทุกคนทอดสายตามองไปยังทิศทางของเด็กชายที่เป็นแหล่งของเสียงนั้น

บ้าไปแล้ว! ช่างมันงั้นเหรอ?!

เขาเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?

ถูกต้อง! เขาหลงตัวเองมากเกินไป ใช่ไหม? เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?

ทุกคนตกใจ

ใช่ เด็กชายคนนั้นตามปกติแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเจอรัลด์

ทันทีที่เขาให้ความเห็นของเขา แม้แต่ลิเลียนและชารอน ที่นึกถึงเขาในแง่ดี ก็ยังอดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่เจอรัลด์ขณะที่พวกเธอส่ายหัวกันเล็กน้อย

แม่ของเมย์จึงด่าว่าเขาทันที “เจอรัลด์ เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?!”

สำหรับเจอรัลด์ เดิมทีเขากำลังรอให้เจ้าของของรถเหล่านั้นมาที่นี่เพื่อที่เขาจะได้สามารถเสนอจ่ายชดใช้ให้พวกเขาสำหรับความเสียหายทั้งหลายนี้ด้วยตัวเอง

แต่จากนั้น เขาก็ได้รู้ว่ารถเหล่านี้เป็นของโยเอลและคนอื่น ๆ

เจอรัลด์รู้สึกว่ายิ่งยุ่งเหยิง

ถ้าเขาไม่ก้าวเข้าไปช่วยเหลือฮาร์เปอร์เมื่อพวกเขามาที่นี่ ฮาร์เปอร์ก็คงจะต้องทนทุกข์อย่างทรมานในเงื้อมมือของพวกเขา

ถ้าเขาก้าวเข้าไปช่วยเหลือเขา ตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผยทันที

แต่อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนราวกับว่ามันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจต่อไป และเลือกที่จะไม่ช่วยเหลือฮาร์เปอร์

อนิจจา ถ้าตัวตนของเขาถูกเปิดเผยละก็ ก็ตามนั้นละกัน ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

เช่นนั้น เจอรัลด์จึงก้าวออกมาข้างหน้า...