มีนักเลงทั้งหมดประมาณห้าคน
ในชั่งพริบตา เจอรัลด์ก็ได้ทำให้สี่คนในพวกเขาหมดสภาพไปกันแล้ว
“แม่งเอ้ย! นายเป็นใครกัน?!” หัวหน้าแก๊งตื่นตระหนก และเขาจึงถามขึ้นด้วยความแปลกใจ “ฉันจะฆ่าแก!”
เจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาเพียงรีบวิ่งไปด้านหน้าเพื่อตีเขา
ดูเหมือนราวกับว่าหัวหน้าแก๊งจะชินกับการต่อสู่อยู่แล้ว เขาหยิบอิฐก้อนหนึ่งขึ้นมาจากข้างถนนขณะที่เขาสู้กับเจอรัลด์
สุดท้าย เขาก็ไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ที่กำลังบ้าคลั่งได้ และเขาทำได้แค่โกยหนีไปด้วยความอับอายขายหน้าเท่านั้น
“เจอรัลด์ นาย...นาย...นายโอเคดีไหม?” กีย่าก็ตกใจกลัวเช่นกันในเวลานี้
“ฉันไม่เป็นไร!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา
กีย่าโพล่งออกมาอย่างกังวลใจทันที “อ่า! หัวของนายกำลังมีเลือดไหล!”
เจอรัลด์มีเลือดออกเล็กน้อยจากหัวของเขาเพราะเขาไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อครู่นี้ และอีกฝ่ายก็แอบโจมตีเขา
“มันก็แค่บาดแผลเล็ก ๆ เอง ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่เพื่อตอแยเธอล่ะ?”
เจอรัลด์เช็ดเลือดออกจากใบหน้าของเขา วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ต่อสู้แบบนี้
โชคดี เขายังคงมีความแข็งแกร่งในตัวอยู่บ้าง นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็เพียงแค่ต่อสู้โดยไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องอื่นใดเลยทั้งนั้น
“ฉันก็ไม่รู้ วันนี้ฉันกำลังจะกลับมาที่โรงเรียน พวกเขาก็เรียกฉันก่อนเพื่อขู่คุกคามฉัน และจากนั้น พวกเขาก็มาที่โรงเรียนเพื่อขวางทางฉันไว้ พวกเขาพยายามที่จะบังคับฉันให้ไปดื่มกับทิโมธี เฉินคนนั้น แต่ฉันไม่รู้จักเขาเลย! ฉันไม่รู้ว่าใครให้ข้อมูลติดต่อของฉันกับเขา!”
เมื่อกีย่ามองไปที่เจอรัลด์ที่ได้ต่อสู้เพื่อเธอ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจมาก และสายตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา
‘ต้องเป็นไอ้โง่คนนั้นแน่ ยาโคป!’ เจอรัลด์สบถด่าอยู่ในใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน