มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 384

“เธอคือ มอร์กาน่า โลเปซ ใช่ไหม?”

เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

แน่นอน เขารู้จักเธอ เธอมาจากชั้นเรียนเดียวกันในโรงเรียนมัธยมปลายและยังเป็นตัวแทนของชั้นเรียนภาษาอังกฤษอีกด้วย ชื่อของเธอคือ มอร์กาน่า โลเปซ

ใช่ช่วงมัธยมปลายของพวกเขา เธอน่ารักแต่ก็ดูปกติทั่วไปในขณะเดียวกัน

แต่เขาไม่ได้เจอเธอมานานถึงสามปีแล้ว การแต่งตัวทั้งหมดนี้ของเธอ ทำให้เธอดูร้อนแรงและสวยจริง ๆ

การเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์นั้นค่อนข้างชัดเจน

ความจริงแล้ว เขาก็ได้เตรียมใจที่จะบังเอิญได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขามานานแล้วก่อนที่เขาจะกลับมาบ้านเกิดของเขาเสียอีก

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ควรจะได้ทำงานกันก็ไปทำงานกันแล้ว

“ฉันเห็นรูปของนายที่ มอนทาน่า เลวิส ถ่ายไว้ในกลุ่มของตัวแทนชั้นเรียนภาษาอังกฤษของเราวันนี้ นายถือกระเป๋าเดินทางอยู่ ดังนั้นฉันถึงรู้ว่านายกลับมาไง ฉันไม่คาดคิดว่าจะเจอนายที่นี่...ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรอย่างงี้!”

มอร์กาน่ายืดผมของเธอให้ตรง

แม้หลังจากการจบการศึกษา มันเป็นเรื่องปกติที่ครูบางคนจะทิ้งข้อมูลการติดต่อของพวกเขาไว้เพื่อยังคงติดต่อกับตัวแทนชั้นเรียนเหล่านั้นอยู่

แม่งเอ้ย! เจอรัลด์ตกตะลึง

มอนทาน่าถ่ายรูปเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน และเขาจะไม่รู้มันได้ยังไงกันว่ะเนี่ย?

การคาดเดาของเขาก็คือ เธอต้องถ่ายรูปหลังจากที่เธอลงมาจากรถบัสแน่

ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ตะคอกใส่เขาให้นำกระเป๋าเดินทางของเธอไปให้เธอ ขณะที่เธอกำลังถือโทรศัพท์อยู่ตอนนั้น ดังนั้นเขาจึงเดาว่ามันต้องเป็นตอนนั้นแน่

ให้ตาย ผู้หญิงบ้านั่น...

อาจจะดูหยาบคาย แต่เจอรัลด์ก็ยังคงสบถด่าอยู่ในใจเขา

“เออจริงสิ ทำไมนายถึงอยู่ในโรงพยาบาลล่ะ? มีคนที่นายรู้จักเข้ารักษาตัวที่นี่เหรอ?”

ครั้งที่แล้ว มอร์กาน่าได้คุยกับเจอรัลด์แปปเดียวเพราะต่างคนก็ต่างรีบเร่ง พวกเขาจึงไม่ได้พูดกันมากนัก แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอฉลาดมากขึ้นหลังจากอยู่ภายในสังคม

“อืม ลุงของฉันเข้ารับการรักษาที่นี่ แล้วเธอล่ะ? มาพบใครหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม

“โอ้ ฉันมีคนไข้มากมายที่นี่ ฝากสวัสดีลุงของนายในภายหลังด้วยนะ ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีสำหรับเขา!”

มอร์กาน่ายิ้ม

“โอ้ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว เธอต้องเป็นหมอที่นี่ ใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม

“ใช่ ฉันอยู่ที่นี่ภายใต้การทดสอบน่ะ และอีกเดี๋ยวเดียว ฉันก็จะกลายเป็นแพทย์ประจำที่นี่แล้ว!” มอร์กาน่ากล่าวด้วยความภาคภูมิใจนิด ๆ

“นั่นเยี่ยมไปเลย!”

ครอบครัวของมอร์กาน่าดูเหมือนจะมีเส้นสายบางอย่างกับโรงพยาบาลนี้ แต่นั่นก็ไม่ใช่การแหวกแนวไป

การหาเส้นสายเป็นเรื่องค่อนข้างธรรมดาที่จะทำกันเมื่อนักเรียนทั้งหลายกำลังใกล้จะจบการศึกษาของพวกเขากัน

คนเหล่านั้นที่มีเส้นสายก็จะพึงพาพวกเขากัน และคนที่ไม่มีเส้นสายใด ๆ ก็คงจะต้องพึ่งปฏิหาริย์เอา