มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 388

“ห๊ะ? คุณเลวิสเหรอ? ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะ?”

หญิงสาวคนนั้นประหลาดใจ

“มอร์กาน่า ทำไมเธอถึงอยู่ที่เคป เกรซนี่ล่ะ? เธอบอกว่าเธอจะไปสังสรรค์ข้างนอกในคืนนี้กันกับกลุ่มที่โรงแรมบันติ้งฟอร์ด แกรนด์ ไม่ใช่เหรอ?”

มอนทาน่าก็ประหลาดใจเช่นกัน

มอร์กาน่า หญิงสาวที่ถูกเลือกให้เป็นตัวแทนชั้นเรียน และตอนนี้ก็เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลมณฑล!

“ช่างมันเถอะค่ะ โรงแรมนั้นปิดไปสองสามวัน ดังนั้นพวกเราจึงมาที่เคป เกรซกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีงานบางอย่างในวันนี้ โชคดี พวกเราจองไว้ก่อน ไม่อย่างงั้นพวกเราก็คงจะไม่ได้สถานที่แน่!”

มอร์กาน่ายักไหล่ พร่ำบ่นไป

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สังเกตุเห็นเจอรัลด์ ที่เพิ่งจะยืนอยู่ข้างของเธอ

“คุณเลวิส คุณสะเพร่าขนาดนี้ได้อย่างไรกันคะ? คุณมีไวน์แดงเปื้อนไปทั่วบนชุดของคุณ!” มอร์กาน่าถาม

“ฮึ่ม! อย่าแม้แต่จะถามเลย ฉันมาที่นี่สำหรับงานเลี้ยงธุรกิจ และทังหมดนี่เป็นเพราะไอ้โง่เจอรัลด์นั่น! เขาทำไวน์หกใส่ฉันทั้งตัว!”

มอนทาน่ากรอกตาใส่เจอรัลด์

ตอนนั้นเองที่เธอสังเกตุเห็นเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ใกล้ข้าง ๆ

“ทำไมนายอยู่ที่นี่ล่ะ เจอรัลด์? อย่าบอกฉันนะว่านายมาที่นี่กับคุณเลวิสสำหรับงานเลี้ยงนั่น?” มอร์กาน่าถามด้วยความประหลาดใจ

“เฮอะ เขาเหรอ? เขาแค่มาที่นี่ในฐานะคนงานคนหนึ่ง ไม่มีทางที่เขาจะได้รับเชิญให้มางานนี้หรอก!” มอนทาน่ากล่าว อารมณ์ของเธอไม่แจ่มใสอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ว่าเธอจะพยายามทำความสะอาดชุดของเธออย่างไร รอยเปื้อนก็ยังคงมีอยู่ แต่งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้นเร็ว ๆ นี้แล้ว เธอจึงรีบเดินอย่างหัวเสียออกไปจากห้องน้ำด้วยความโกรธจัด

“คาเมรอน พวกนาย! ดูสิว่าพวกเรามีใครที่นี่!”

ทันทีที่มอนทาน่าเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับมอร์กาน่า เด็กชายไม่กี่คนก็เดินออกมาจากห้องรับรองของห้องโถงในชั้นหนึ่ง

บังเอิญว่าเป็นเกเบรียล ลียงส์ แฟนหนุ่มของมอร์กาน่า คาเมรอน และเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ

ความจริงก็คือว่า เจอรัลด์ไม่ได้พบคาเมรอนและคนอื่น ๆ มาหลายปีแล้วตอนนี้ พวกเขาก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนักตอนที่อยู่มัธยมปลาย และไม่ต้องพูดถึงช่วงมหาวิทยาลัยหรอก

เมื่อพวกเขาเห็นมอนทาน่า พวกเขาก็รีบเข้ามากล่าวทักทายเธอ

เจอรัลด์ไม่ได้พูดแทรกหรือเริ่มกล่าวทักทายพวกเขาก่อน เพียงแค่ยืนอยู่ด้านข้างและฟังเงียบ ๆ

“คาเมรอน นายเป็นคนที่หล่อที่สุดในชั้นเรียนของเรา ฉันไม่คาดคิดว่านายจะยังคงเป็นขวัญใจของสาว ๆ อยู่! เช่นนั้น แล้วไงต่อ? มีแผนการในอนาคตใด ๆ ไหม?”มอนทาน่าถามคาเมรอน

คาเมรอนแต่งกายด้วยชุดทัดซิโด้ ทรงผมของเขามันเงาไปจนถึงด้านหลัง เขามีท่าทางที่ดี และแน่นอน ดูมีเสน่ห์สุด ๆ อย่างสำคัญที่สุด เขาไม่ใช่เด็ดที่ร่ำรวยที่สุดในชั้นเรียนตอนนั้น แต่ครอบครัวของเขามีเส้นสายมากที่สุด และครูทั้งหลายก็ค่อนข้างจะให้เกียรติเขากัน

“ผมยังไม่รู้เลย; บางทีครอบครัวของผมจะใช้เส้นสายให้ผมก็ได้มั้งครับ? คาเมรอนหัวเราะอย่างเบิกบานใจ

คงไม่ต้องบอก ทุกคนเข้าใจว่าอาชีพในอนาคตของเขาจะต้องมั่นคงและไม่มีกังวลแน่

คนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกอิจฉาตาร้อนเขากัน

“แต่คาเมรอน นายไม่สามารถเป็นคนเดียวที่จะได้เส้นทางที่มั่นคง มอร์กาน่าตอนนี้ก็ทำงานอยู่ในโรงพยาบาล และนายต้องทำอะไรก็ตามที่นายสามารถทำได้เพื่อช่วยเหลือเธอนะ!”

แน่นอน มอนทาน่าไม่ได้ลืมตัวแทนชั้นเรียนของตัวเอง

“อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นไปเลย มันจะไม่เป็นปัญหาสำหรับผม”

“โอ้ จริงสิ เจอรัลด์ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของพวกนาย ทำไมพวกนายดูเหมือนจะไม่รู้จักกันล่ะ?”

ครั้งนี้แฟนของ มอร์กาน่า เกเบรียล ทันใดนั้นก็ชี้ไปที่เจอรัลด์

“เหอะ เจอรัลด์เหรอ? ให้ตาย!” เขาอุทานออกมาด้วยรอยยิ้ม

คาเมรอนและคนอื่น ๆ มองไปยังทิศทางของเจอรัลด์ และอย่างที่คิดเอาไว้ พวกเขาตระหนักได้ว่าเป็นเจอรัลด์คนเดียวกันจากโรงเรียนมัธยมปลาย!

“ใช่ ฉันลืมบอกพวกนายว่าฉับพบกับเจอรัลด์ในตอนเที่ยงวันนี้ และตอนนี้เขาก็เป็นพนักงานเสริฟ์อยู่ที่โรงแรมเคป เกรซ”

ทันทีที่มอร์กาน่าเห็นว่าเจอรัลด์ถูกปล่อยไว้ให้อยู่ด้านข้างและถูกเมินเฉย เธอก็รู้สึกอึดอัดใจและแนะนำเขา

“อู้วว นั่นเยี่ยมไปเลย เจอรัลด์ นายประจำอยู่ในครัวหรือห้องโถงล่ะ? ถ้าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปได้ด้วยดีสำหรับนาย ฉันจะหาเส้นสายบางคนและเลื่อนขั้นให้นายเป็นหัวหน้าหรือบางอย่างเช่นนั้นดีไหม?”

คาเมรอนยิ้มและพยักหน้าให้

“เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของนายจากมัธยมปลายใช่ไหม?”

ท่ามกลางกลุ่มคน ก็มีเด็กชายคนหนึ่งที่เจอรัลด์ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยเช่นกัน ตอนนี้กำลังมองมาที่เขาและถามคำถามแปลก ๆ ขึ้นมา

แน่นอนแล้ว การพบกันโดยบังเอิญกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าที่เป็นพนักงานเสริฟ์ในระหว่างการรวมตัวกันของชั้นเรียน ตอนนี้ก็น่าสนใจพอที่จะเป็นข่าวได้แล้วด้วยตัวมันเอง

“อืม เขาคือผู้ชายถังแตกที่มีชื่อเสียงจากชั้นเรียนของเรา ฮ่าฮ่า!”

เด็กชายคนอื่นก็หัวเราะกัน

กลุ่มแนะนำเจอรัลด์ให้กับเด็กชายคนนั้นโดยไม่ลังเลใจเลย แม้กระทั่งยกเรื่องในอดีตของเขาขึ้นมาพูดอีกด้วยซ้ำ

“คุณคลอฟอร์ด...เช่นนั้น คุณอยู่นี่แล้ว!”

และในขณะเดียวกันนั้น นำ้เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากอีกฟากของห้องโถง...