มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 395

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาจึงด่าว่าเขา

มันทำให้เจอรัลด์ค่อนข้างอับอาย

แม่งเอ้ย เป็นเพราะดักลาสที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดี และพวกเขาทุกคนกลับมาไล่ตามโจมตีเขางั้นเหรอ?

แต่เจอรัลด์ก็เข้าใจได้

ฮึ

มันชัดเจนอย่างมากที่การปฏิบัติไม่เป็นธรรมนี้ เป็นเพราะดักลาสมีสถานะพิเศษบางอย่าง และเจอรัลด์เป็นแค่คนไม่สำคัญคนหนึ่ง

“ไม่ใช่ความผิดของเจอรัลด์ ผมคือคนที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดีเอง เออจริงสิ เจอรัลด์ นายยังไม่ได้ทำงานใช่ไหม?”

ดักลาสยิ้มให้ขณะที่เขาถามเจอรัลด์

“ยังเลย” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา

“นั่นไม่ใช่เรื่องดี นายหาคนที่ใช้เส้นสายให้นายไม่ได้เหรอ? ทำไมนายถึงหาไม่ได้เลยล่ะ?”

ดักลาสดูประหลาดใจ

“ความสัมพันธ์พวกนั้นยากที่จะรักษาเอาไว้ในปัจจุบันนี้เว้นแต่ว่าจะมีคนที่มีอำนาจจริง ๆ ก็เหมือนกับงานของเลลาตอนนี้ ฉันใช้ความพยายามไปอย่างมากเพื่อหามันมาให้เธอ!”

วิลลี่พูดเถรตรง

เขาเปิดเผยข้อมูลบางส่วนของเรื่องนั้นทันที

“ฉันโอเคดี ขอบคุณ!” เจอรัลด์ตอบ

“หืมม ฉันไม่คิดว่านั่นจะดีนะ ให้ฉันช่วยนายเถอะ จริงด้วย โยริค พ่อของนายกำลังมองหายามหนุ่ม ๆ สองคนสำหรับโรงงานของเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดว่าเจอรัลด์ควรจะสมัครมันดู ฉันหมายถึงดูเขาสิ เขาดูเหมือนคนซื่อสัตย์ และฉันคิดว่าเขาจะทำงานได้เป็นอย่างดีเลยนะ!”

ดักลาสชี้ไปที่เขา

“พัฟ!”

ทุกคนที่โต๊ะระเบิดหัวเราะกันออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนั้น

เลลากรอกตาใส่เจอรัลด์ “เจอรัลด์จะไปเป็นยามได้อย่างไร ในเมื่อเขาจบจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่เชียวนะ?”

“ใช่ไหมล่ะ เพื่อนของฉันจะหัวเราะกันแน่ถ้าฉันเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง!”

“ฉันไม่คิดว่าเขาจะสามารถมองหาแฟนสาวสักคนได้เลยนะหลังจากนั้น!”

หญิงสาวหลายคนหัวเราะกัน

มีเพียงซินดี้ที่นั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะ

“ฮึ่ม ธุรกิจครอบครัวของพวกเรานั้นค่อนข้างเข้มงวดเมื่อเป็นเรื่องของการเลือกยาม พวกเราต้องการใครบางคนที่มีความสามารถ ไม่ใช่คนไร้ค่า!”

เมื่อได้ยินกลุ่มสาว ๆ โยริคคิดว่าการขอให้เจอรัลด์มาทำงานให้กับครอบครัวของเขานั้นค่อนข้างเป็นการดูถูก และพวกเขาจะเยาะเย้ยบริษัทของครอบครัวของเขาได้ เขาจึงโต้กลับทันที

“ใช่ นายไม่ควรคิดแบบนั้นแค่เพราะบริษัทของครอบครัวโยริคอยู่ใกล้ที่นี่มากที่สุด เอาตามตรงนะ มันไม่สำคัญหรอกว่าเจาเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัยหรือไม่ ในสังคมทุกวันนี้ คนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีอยู่ทั่วทุกที่ และสถานที่ทำงานส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แยกแยะระหว่างคนรวยหรือคนจน แล้วการเป็นยามนั้นผิดอะไรล่ะ?”

“การเป็นยามก็ยังเป็นอาชีพที่ได้รับความนิยมที่ต้องการในหลาย ๆ สถานที่ด้วยเช่นกัน!”

ดักลาสกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“พูดได้ดีดักลาส ลุงไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะมีการมองเห็นการณ์ไกลมากมายขนาดนี้และมีความเป็นผู้ใหญ่ในขณะที่อายุยังน้อยเช่นนี้! พวกเธอทั้งหลายก็ไม่ควรหัวเราะ เพราะสิ่งที่ดักลาสพูดไปนั้นสมเหตุสมผลอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเธอควรจะเรียนรู้จากเขาให้มาก!”

วิลลี่กล่าวเพิ่ม

ฝูงชนพยักหน้าของพวกเขาด้วยการกลั้นหัวเราะ

เจอรัลด์ไม่มีความสุขกับมื้ออาหารนี้ เขาถูกหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา เขาอยากจะด่าว่าพวกเขาแรง ๆ แต่มันคงจะน่าขายหน้าสำหรับที่ทำแบบนั้น

ลึก ๆ ลงไปข้างใน เขาบอกตัวเองว่าให้ลืมมันไปซะ เขาแค่มาที่นี่เพื่อทำตามความปรารถนาของพ่อของเขา

แม้ว่าพวกเขาจะดูถูกพ่อของเขาก็ตาม

พ่อของเขาเป็นคนประหลาดคนหนึ่งที่ชอบรำลึกถึงอดีต

มันไม่สำคัญกับเขาแม้ว่าคุณจะไม่ชอบเขาก็ตาม

เขาแค่ฝืนยิ้มขณะที่กลืนอาหารลงท้อง

หลังจากทานอาหารกันเสร็จ วิลลี่ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา “จริงด้วย พวกเธอไปสังสรรค์กันที่บาร์คาราโอเกะกันสำหรับช่วงบ่ายที่เหลือนี้ดีไหม? อย่าอยู่ข้านอกนานมากเกินไปและกลับบ้านกันเร็ว ๆ ล่ะ เช่นนั้นครอบครัวของพวกเธอจะได้สบายใจกันได้!”

“เข้าใจแล้วค่ะ พ่อ!”

“อย่ากังวลไปเลยครับ คุณลุงจอง ผมอยู่นี่ ดังนั้นผมจะจับตามองพวกเขาเอง!”

ดักลาสให้ความมั่นใจด้วยรอยยิ้ม

“อืมม นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลุงถึงโล่งอกมากที่เธออยู่นี่ ดักลาส!”

วิลลี่ยิ้มและพยักหน้า

ดักลาสมองไปที่เจอรัลด์อีกครั้ง “จริงสิ เจอรัลด์ พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่บาร์คาราโอเกะกันในภายหลัง นายควรมาด้วยเหมือนกันนะ! บ่ายนี้นายว่างไหม?”

“ไม่ล่ะ ฉันจะไม่ไปร่วมด้วย พวกนายควรไปสนุกกันเองเถอะ!”

เขากำลังจริงจังอยู่ใช่ไหม? แน่นอน เจอรัลด์จะไม่ไป! แม้ว่าเลลาจะค่อนข้างน่ารัก แต่เขารู้สึกเหมือนกับเขาไม่ได้อยู่ในแวดวงที่เหมาะสมขณะที่อยู่กับพวกเขา

“อย่าคิดมากเลย เจอรัลด์ หลังจากทานมื้ออาหารด้วยกันแล้ว แน่นอน พวกเราต้องออกไปข้างนอกและสนุกด้วยกัน! เว้นแต่ว่าเหตุผลคือนายไม่ชอบพวกเรา ใช่หรือเปล่า เจอรัลด์?”

ดักลาสกล่าว

มีร่องรอยของความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา

เหตุผลที่แท้จริงที่ว่าทำไมเขาถึงขอให้เจอรัลด์ไปสังสรรค์กับพวกเขา เป็นเพราะเขาตั้งใจจะใช้เขาเพื่อแก้เบื่อ

นั่นไม่ใช่วิธีที่ผู้คนเป็นกันเหรอ? เมื่อพวกเขามีความสามารถขึ้นมา พวกเขาจะหาเรื่องคนที่อ่อนแอกว่าเพื่อหัวเราะเยาะ

เมื่อวิลลี่เห็นความไม่พอใจบนใบหน้าของดักลาส เขาจึงกล่าวเพิ่มเติม

“เจอรัลด์ ฉันแนะนำว่าเธอก็ควรจะไปกับพวกเขานะ เธออ่านไม่ออกเหรอว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น? ดักลาสค่อนข้างเป็นคนสำคัญ แล้วเธอล่ะ? ตอนนี้ที่เขาชวนเธอให้ไปด้วยกัน ทำไมเธอจะไม่แค่ยอมรับข้อเสนอนั้นจากเขาไปล่ะ!”

“ก็ได้ ฉันจะไป”

เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหญิงสาวที่อยู่ข้างเขา ซินดี้คอยแต่มองไปที่เขา หวังว่าเขาจะมาเพื่อสนุกด้วยกัน

และการยืนกรานของวิลลี่

เจอรัลด์คิดว่าเขาแค่จะไปกับพวกเขา บางทีเขาอาจจะแค่เมินเฉยกับคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาไปซะ

ฮึ่ม

ไม่นานมากนักหลังจากนั้น กลุ่มของพวกเขาก็กำลังรออยู่ชั้นล่างกัน

ดักลาสและโยริคเตรียมรถของพวกเขาไว้พร้อมแล้ว

ผู้ชายสองคนขับรถพากลุ่มของพวกเขาไปกัน