มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 394

ดักลาสฝืนหัวเราะออกมาเสียงดัง

“นั่นไม่นับ!” ขณะนั้นเอง เลอายิ้มขณะที่เธอเสริฟ์จานอาหารตรงหน้าของพวกเขา จากนั้น เธอก็หันไปหาดักลาส “นี่เจอรัลด์ เด็กชายที่พ่อของเลลาได้ให้คำมั่นสัญญาไว้ด้วยขณะที่พ่อของเธอเมาอยู่น่ะ อย่างที่เธอเห็น เจอรัลด์ตอนนี้ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี และเลลาก็ไม่เหมาะกับเขา เธอไม่คิดอย่างงั้นเหรอ เจอรัลด์?”

เลอาถามเจอรัลด์ที่นั่งอยู่สุดขอบโต๊ะ

“ครับ ใช่!”

แน่นอน เจอรัลด์จับได้ว่าคำพูดของเลอาหมายถึงอะไร เขาก็กลัวเช่นกันว่ากลุ่มคนจะดึงหัวข้อกลับมาที่ตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงรีบพยักหน้ารับ

แต่อย่างไรก็ตาม นี่ทำให้ดักลาสรู้สึกกระดากใจอยู่เล็กน้อย

พูดตามตรง เขาชอบเลลามานานแล้วตอนนี้ แต่เขายังไม่ได้สารภาพความรู้สึกของเขากับเธอเลย พวกเขาสองคนอยู่ในความสัมพันธ์คลุมเครือตลอดมา

แต่จากนั้น คุณป้าจองก็กล่าวขึ้นมาว่าเด็กชายที่เลลาได้หมั้นหมายไว้ตอนแรกก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

ดราม่าก็เริ่มขึ้นแล้ว

คนอื่น ๆ ก็มองไปที่ทั้งดักลาสและเจอรัลด์เช่นกัน

พวกเขากำลังพยายามเปรียบเทียบสองคนนี้อยู่

ดักลาสลุกยืนขึ้นทันทีและหัวเราะ “ฟิ้ว ถ้าไม่ใช่เพราะการแนะนำของคุณป้าจองละก็ พวกเราก็คงจะไม่รู้ว่านายเกือบจะกลายมาเป็นสามีของเลลาเทพธิดาของพวกเราซะแล้ว! มาสิ พวกเรายังไม่ได้รู้จักกันและกันอย่างเป็นทางการเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะ เจอรัลด์ ฉันดักลาส ลินท์ ฉันทำงานให้กับองค์กรรัฐบาลอยู่ เอ๋…”

ดักลาสแสร้งทำเป็นประหลาดใจขณะที่เขาลุกยืนขึ้นและจับมือกับเจอรัลด์

ขณะที่เขาแนะนำตัวเอง เขาก็ส่ายข้อมือของเขา แสดงให้เห็นนาฬิกาข้อมือสายสีทองแวววาวอยู่บนมือของเขาและยังคงพูดต่อไปอย่างถ่อมตัว

“งานของฉันได้รับการจัดการจากครอบครัวของฉันน่ะ ดังนั้นนายสามารถพูดได้ว่าฉันมีความได้เปรียบหรือบางอย่างเช่นนั้น! ฉันไม่มีความสามารถมากมายด้วยตัวเองเลยท้ายที่สุดแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า ดักลาส เธอไม่ต้องถ่อมตัวเช่นนี้หรอก ถ้าเธอไม่มีความสามารถอะไร แล้วใครอื่นจะมีได้ล่ะ? มาดูเจอรัลด์เป็นตัวอย่างกัน ถ้าเธอยกตำแหน่งของเธอให้เขา เขาก็จะไม่สามารถทำอะไรได้มากหรอก! อย่าไปพูดถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้กันเลย ดีไหม? มา มา มาชนแก้วกันเถอะ!”

วิลลี่ยิ้มและตบไหล่ของดักลาสเบา ๆ

จากนั้นพวกเขาก็สนทนาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวบางอย่างกันต่อไป คนอื่น ๆ แค่รับฟังพวกเขาสองคนขณะที่พวกเขาคุยกันและพูดเล่นกันเป็นครั้งคราว

เลลารู้สึกยินดี เธอเอามือกุมแก้มแดง ๆ ของเธอไว้ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่ดักลาส

เธอภูมิใจกับเขา

เธอมีรสนิยมสูงอย่างมากในเรื่องผู้ชาย และผู้ชายทั่วไปธรรมดา ๆ นั้นคือคนละระดับกันกับเธอ

เจอรัลด์นั่งอยู่ตรงที่นั่งที่ต้องคอยดูแลคนอื่น ๆ และเขาก็ลุกขึ้นและเทไวน์ให้ทุกคนเป็นครั้งคราว

“ขอบคุณ เจอรัลด์!”

หญิงสาวน่ารักคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเจอรัลด์ยิ้มให้เขา

“ไม่เป็นไร!” เจอรัลด์ตอบ

“นายไม่ต้องคอยเอาแต่เทเครื่องดื่มให้พวกเราหรอก พวกเขาจะเทมันด้วยตัวเองถ้าพวกเขาต้องการ ฮี่ฮี่ นายไม่ค่อยไปทานข้าวข้างนอกกับคนอื่นใช่ไหม?”

หญิงสาวมองเจอรัลด์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและถามขึ้นมา

หญิงสาวคนนี้สง่างามมากจริง ๆ พูดง่าย ๆ เธอน่ารักและทันสมัยมาก ก็เหมือนกับเลลา

เพราะพวกเธอไม่ดื่มกัน พวกสาว ๆ จึงนั่งห่างออกไปด้านข้างเล็กน้อย

และผ่านการพูดคุยของพวกเขาเมื่อครู่นี้ เจอรัลด์ก็ได้รู้จักชื่อของหญิงสาวคนนี้

ชื่อของเธอคือซินดี้

“อืม ไม่ได้บ่อยขนาดนั้น!”

เจอรัลด์เพียงเข้าร่วมในบางโอกาสไม่กี่ครั้งจริง ๆ

เหตุผลหลักก็คือว่า โอกาสนี้นั้นแตกต่างไปจากครั้งอื่น ๆ ในอดีต ท้ายที่สุดแล้วคนที่น่าเคารพมากที่สุดในมื้ออาหารนี้ก็คือ วิลลี่ จอง

จากนั้นเลอาก็เสริฟ์จานอาหารและกำลังจะวางจานไว้ตรงหน้าดักลาส

แต่ดักลาสไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอ และด้วยการเหวี่ยงแขนของเขา เขาจึงตีโดนเลอาอย่างแรงโดยไม่ตั้งใจ ชนจานอาหารกระเด็นออกไปจากมือของเธอ

“อุ๊ปส์!”

เลอาร้องขึ้นมา

ดักลาสลุกยืนขึ้นทันทีและขอโทษเลอา

“ไม่เป็นไรลูก ป้าเกรงว่าอาหารร้อน ๆ จะลวกเธอเอาได้น่ะ ป้าจะทำความสะอาดสิ่งสกปรกพวกนี้เอง เชิญดื่มกันต่อกับลุงจองได้เลย ป้าจะไปเตรียมอาหารอีกจานให้เธอ!”

เลอายิ้มให้เขา

เธอรีบทำความสะอาดพื้น

จากนั้น เจอรัลด์เห็นว่าไวน์ในแก้วของพวกเขาเหลือครึ่งหนึ่ง เขาจึงลุกขึ้นและเทไวน์ให้พวกเขา

พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าดักลาสจงใจทำมันหรือไม่ ทันทีที่เจอรัลด์เทไวน์ใส่แก้วของเขา มือของดักลาสก็สั่นขึ้นมาและทำแก้วไวน์หลุดออกจากมือของเขา จากนั้นแก้วไวน์ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ บนพื้น

“ให้ตาย!”

ดักลาสตกใจ

เลอารีบวิ่งออกมาจากห้องครัวเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“นายรู้วิธีเทไวน์หรือเปล่า? นายทำบ้าอะไรเนี่ย? ทำไมนายถึงทำแก้วไวน์ตกได้?”

เลอาชี้นิ้วของเธอใส่เจอรัลด์ ขณะที่เธอด่าว่าเขา เธอโกรธอย่างรุนแรง

ในทางกลับกัน วิลลี่เหลือบมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชามาก เขาดูแคลนเจอรัลด์สำหรับความหยาบคายของเขา...