มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 393

เด็กสาวคนนั้นจ้องมาที่เจอรัลด์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

เอาตามตรง เธอค่อนข้างดูถูกเจอรัลด์เมื่อเธอเห็นเสื้อผ้าธรรมดาที่เจอรัลด์ใส่อยู่ รสนิยมทางแฟชั่นของเขานั้นค่อนข้างดูเหมือนคนบ้านนอกนิด ๆ

เมื่อพวกเขาได้ยินคำถามของเธอ

จึงมีนาทีของความอึดอัดใจระหว่างวิลลี่และเลอา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลอา

แค่ไม่กี่วินาทีก่อนที่วิลลี่พูดว่าเขามีเรื่องเร่งด่วนให้ไปจัดการและเขาจะมีประชุมเร็ว ๆ นี้ พวกเขาจึงหวังว่าเจอรัลด์จะไม่อยู่ต่อเพื่อทานมื้อเที่ยง

และจากนั้นลูกสาวของพวกเขาก็กระโดดออกมาจากไหนไม่รู้ และถามคำถามนี้ขึ้นมา

นี่ทำให้สิ่งต่าง ๆ ยิ่งยากลำบากมากขึ้นสำหรับวิลลี่และเลอา

ถ้าลูกสาวของพวกเขาออกมาช้ากว่านี้อีกสักนิดในภายหลัง เจอรัลด์ก็คงจะจากไปแล้วตอนนี้!

“โอ้ เลลา ลูกลืมไปแล้วเหรอ เขาคือลูกของลุงดีแลนไง ลูกสองคนเคยพบกันเมื่อลูกยังเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ?”

เลอากล่าวด้วยน้ำเสียงเจื่อน ๆ

“อ่า หนูจำได้ เขาต้องเป็นเจอรัลด์ ใช่ไหม?”

หญิงสาวตอบกลับ

“เธอยังจำฉันได้ ฉันเจอรัลด์! มันก็นานหลายปีแล้วนะตั้งแต่ที่ฉันเคยเจอเธอ และเธอก็น่ารักขึ้นมากเลยนะ!”

เด็กสาวคนนี้ชื่อ เลลา จอง เจอรัลด์รู้จักเธอ

นั่นเป็นเพราะตอนที่เขามาที่บ้านของเธอเมื่อยังเป็นเด็กเล็ก เลลาจะชี้ไปที่เจอรัลด์ด้วยใบหน้าที่ขยะแขยง “แม่ค่ะ ขอให้เขาออกไหจากบ้านของเราเดี๋ยวนี้ซะ เขากำลังทำให้พื้นของเราแปดเปื้อน!”

มันก็เป็นเรื่องของความภาคภูมิใจเช่นกัน ในช่วงวัยเด็กของพวกเขา เจอรัลด์จึงกลัวว่าเลลาจะเยาะเย้ยเขา

แต่สิ่งต่าง ๆ ดีขึ้นมาแล้วตอนนี้ เจอรัลด์ตอบกลับด้วยความสุภาพเล็กน้อย

“ขอบคุณ เจอรัลด์ นายก็กลายเป็นหนุ่มหล่อขึ้นมากเหมือนกัน! นายต้องดูแลฉันนะถ้าฉันมีปัญหาใด ๆ ในอนาคต!”

เลลายื่นแขนออกไปเพื่อจับมือกับเจอรัลด์อย่างใจกว้าง

เลลาก็แสดงความมีมารยาทเหมือนกัน

สำหรับเจอรัลด์ ถือว่าเป็นคำพูดที่อบอุ่นมากที่สุดเท่าที่เจอรัลด์เคยได้ยินมาจากเธอตั้งแต่มาที่บ้านของครอบครัวจอง

“โอเค นั่นจะไม่เป็นปัญหาเลย เธอสามารถหาฉันได้ถ้าเธอต้องการอะไรในอนาคต!” เจอรัลด์ตอบ ด้วยรอยยิ้มกว้าง

เธอดึงมือกลับขณะที่ยิ้มอย่างระวังระวัง แต่ลึก ๆ ลงไปข้างใน เธอคิดแตกต่างไป

‘เหอะ มองหานายถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือใด ๆ งั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใครกัน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะเคลิบเคลิ้มแค่เพราะฉันกำลังทำตัวสุภาพกับนาย!’