มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 393

เด็กสาวคนนั้นจ้องมาที่เจอรัลด์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

เอาตามตรง เธอค่อนข้างดูถูกเจอรัลด์เมื่อเธอเห็นเสื้อผ้าธรรมดาที่เจอรัลด์ใส่อยู่ รสนิยมทางแฟชั่นของเขานั้นค่อนข้างดูเหมือนคนบ้านนอกนิด ๆ

เมื่อพวกเขาได้ยินคำถามของเธอ

จึงมีนาทีของความอึดอัดใจระหว่างวิลลี่และเลอา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลอา

แค่ไม่กี่วินาทีก่อนที่วิลลี่พูดว่าเขามีเรื่องเร่งด่วนให้ไปจัดการและเขาจะมีประชุมเร็ว ๆ นี้ พวกเขาจึงหวังว่าเจอรัลด์จะไม่อยู่ต่อเพื่อทานมื้อเที่ยง

และจากนั้นลูกสาวของพวกเขาก็กระโดดออกมาจากไหนไม่รู้ และถามคำถามนี้ขึ้นมา

นี่ทำให้สิ่งต่าง ๆ ยิ่งยากลำบากมากขึ้นสำหรับวิลลี่และเลอา

ถ้าลูกสาวของพวกเขาออกมาช้ากว่านี้อีกสักนิดในภายหลัง เจอรัลด์ก็คงจะจากไปแล้วตอนนี้!

“โอ้ เลลา ลูกลืมไปแล้วเหรอ เขาคือลูกของลุงดีแลนไง ลูกสองคนเคยพบกันเมื่อลูกยังเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ?”

เลอากล่าวด้วยน้ำเสียงเจื่อน ๆ

“อ่า หนูจำได้ เขาต้องเป็นเจอรัลด์ ใช่ไหม?”

หญิงสาวตอบกลับ

“เธอยังจำฉันได้ ฉันเจอรัลด์! มันก็นานหลายปีแล้วนะตั้งแต่ที่ฉันเคยเจอเธอ และเธอก็น่ารักขึ้นมากเลยนะ!”

เด็กสาวคนนี้ชื่อ เลลา จอง เจอรัลด์รู้จักเธอ

นั่นเป็นเพราะตอนที่เขามาที่บ้านของเธอเมื่อยังเป็นเด็กเล็ก เลลาจะชี้ไปที่เจอรัลด์ด้วยใบหน้าที่ขยะแขยง “แม่ค่ะ ขอให้เขาออกไหจากบ้านของเราเดี๋ยวนี้ซะ เขากำลังทำให้พื้นของเราแปดเปื้อน!”

มันก็เป็นเรื่องของความภาคภูมิใจเช่นกัน ในช่วงวัยเด็กของพวกเขา เจอรัลด์จึงกลัวว่าเลลาจะเยาะเย้ยเขา

แต่สิ่งต่าง ๆ ดีขึ้นมาแล้วตอนนี้ เจอรัลด์ตอบกลับด้วยความสุภาพเล็กน้อย

“ขอบคุณ เจอรัลด์ นายก็กลายเป็นหนุ่มหล่อขึ้นมากเหมือนกัน! นายต้องดูแลฉันนะถ้าฉันมีปัญหาใด ๆ ในอนาคต!”

เลลายื่นแขนออกไปเพื่อจับมือกับเจอรัลด์อย่างใจกว้าง

เลลาก็แสดงความมีมารยาทเหมือนกัน

สำหรับเจอรัลด์ ถือว่าเป็นคำพูดที่อบอุ่นมากที่สุดเท่าที่เจอรัลด์เคยได้ยินมาจากเธอตั้งแต่มาที่บ้านของครอบครัวจอง

“โอเค นั่นจะไม่เป็นปัญหาเลย เธอสามารถหาฉันได้ถ้าเธอต้องการอะไรในอนาคต!” เจอรัลด์ตอบ ด้วยรอยยิ้มกว้าง

เธอดึงมือกลับขณะที่ยิ้มอย่างระวังระวัง แต่ลึก ๆ ลงไปข้างใน เธอคิดแตกต่างไป

‘เหอะ มองหานายถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือใด ๆ งั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใครกัน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะเคลิบเคลิ้มแค่เพราะฉันกำลังทำตัวสุภาพกับนาย!’

เลลามาจากครอบครัวข้าราชการ พ่อของเธออาจจะมีเส้นสายมากมาย แต่เธอก็มีของตัวเองเหมือนกัน

เมื่อเธอจบการศึกษา เธอจะสร้างบริษัทของตัวเธอเอง เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือของใครเลย

และไม่ต้องพูดถึง เจอรัลด์จะไปช่วยเหลือเธอได้อย่างไร?

“เจอรัลด์ ทำไมเธอไม่อยู่ทานมื้อเที่ยงล่ะ? บังเอิญว่าเพื่อน ๆ ของเลลาก็จะมาที่นี่ บางทีเธอควรจะอยู่ร่วมด้วยกันนะ อ่า ฉันคงต้องยุ่งมากไปจนฉันเกือบจะลืม ฉันต้องไปเตรียมอาหารก่อนล่ะ!”

เลอากล่าวอย่างอึดอัด

ก่อนหน้านี้ เธอพยายามจะให้เจอรัลด์ออกไปจากบ้านของเธอให้ได้ แต่ลูกสาวของเธอทำลายแผนของเธอ มันคงจะดูไม่ดีในส่วนของเธอแน่

ถ้าเธอไม่ขอให้เขาอยู่ทานมื้อเที่ยง มันอาจจะทำลายความประทับใจที่ดีของเธอได้

“ใช่ เธอควรจะอยู่ต่อ เป็นเรื่องดีที่ได้พบปะกับผู้คนมากขึ้น!”

วิลลี่ จองกล่าวเพิ่มเติมอย่างเมินเฉย

มีเพียงเลลาที่ดูไม่พอใจเล็กน้อย

เธอตั้งใจชวนเพื่อนร่วมชั้นของเธอมาทานข้าวที่นี่เท่านั้น แต่มันอึดอัดอย่างมากสำหรับเพื่อนที่ดูโสโครกซึ่งดูเหมือนว่าเขามาจากบ้านนอกเพื่อร่วมมื้อเที่ยงนี้ด้วย

แต่เนื่องจากว่าเป็นพ่อแม่ของเธอที่ชวนเขา การไม่พูดอะไรคงจะดีกว่าสำหรับเธอ

ท่าทางของเธอที่มีต่อเจอรัลด์เริ่มเย็นชาขึ้นมากทันที ไม่นานนักหลังจากนั้น เพื่อนร่วมชั้นของเลลาทุกคนก็มาถึงกัน

พวกเขามีกันประมาณเจ็ดหรือแปดคนได้ ทั้งผู้ชายและผู้หญิง

หลังจากการพูดคุยกันได้สักพัก เลอาก็เตรียมอาหารจานต่าง ๆ เสร็จแล้ว

วิลลี่รีบกล่าวทักทายเพื่อนร่วมชั้นของเลลาและนำพวกเขาไปที่ยังที่นั่งของพวกเขา

“ดักลาส มานั่งข้างลุงนี่ วันนี้เธอต้องดื่มกับลุงนะ!”

วิลลี่ดึงแขนของดักลาสอย่างสุภาพ และยืนกรานจะให้เขานั่งลงข้างเขา

ดักลาสเป็นเด็กชายที่ดูดีคนหนึ่ง ตามบทสนทนาของพวกเขาก่อนหน้านี้แล้ว เจอรัลด์ได้รู้ว่าเขาดูเหมือนจะเป็นผู้นำระดับสูง

เขาค่อนข้างเป็นคนมีความสามารถคนหนึ่ง

กระนั้น เมื่อมองดูดักลาส ดเหมือนว่าเขาจะมีความสนใจบางอย่างในตัวเลลาอยู่

วิลลี่อดไม่ได้ที่จะพยายามทำให้ดักลาสพัฒนาความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับลูกสาวของเขา เขาจึงเอ็นดูและเป็นกันเองมากกว่ากับดักลาสเป็นเฉพาะพิเศษ

“เลลาโชคดีที่ได้กลายมาเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอ ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับครอบครัวจองของเรา! ดูดักลาสสิ เขามีพรสวรรค์และมีความสามารถมาก ใครจะไปรู้ว่าสาวโชคดีคนไหนจะได้อยู่กับเขาในอนาคตกัน! หญิงสาวคนนั้นต้องไม่ใช่เลลาของเราแน่เลย ฉันหมายถึงว่าดูเธอสิ เธอยังเหมือนเด็กน้อยอยู่เลย และเธอยังตามหลังเธออยู่อีกไกลมากนัก!”

วิลลี่พูดเล่น

“คุณลุงจอง คุณต้องล้อเล่นอยู่แน่! เลลาสวยมากขนาดนี้ และเธอก็สามารถเป็นแฟนสาวของใครก็ได้อยู่แล้ว นั่นช่างเป็นเรื่องโชคดี! นอกจากนี้แล้ว เลลาบอกพวกเราว่าคุณเคยอยู่ในกองทัพ เป็นไปได้ไหมว่าคุณได้หมั้นหมายเลลาให้กับลูกชายของสหายร่วมเป็นร่วมตายกันมาไว้หรือเปล่า? ฮ่าฮ่า!”