มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 406

ดักลาสตะโกนเรียกเธอ แต่เลลาตอบกลับ “ไม่เป็นไร นายไปเถอะ ฉันจะหารถของฉันกลับเอง!” ด้วยเช่นนั้น เธอเรียกรถแท็กซี่ที่ขับผ่าน และจากไป—ทิ้งให้ดักลาสตกตะลึงงันอยู่ข้างถนน

เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น—และเขาโทษเจอรัลด์สำหรับเรื่องนี้!

ในเวลาต่อมา เจอรัลด์และซินดี้ก็ทานอาหารของพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว และแลกเปลี่ยนเบอร์โทรติดต่อกัน จากนั้นเขาก็เรียกรถแท็กซี่ไปส่งเธอกลับบ้าน

เจอรัลด์ก้าวเข้าไปที่บาร์คาราโอเกะข้าง ๆ เพื่อตรวจดู ทุกคนได้จากไปแล้ว และบาร์ก็ปิดแล้วสำหรับคืนนี้

เขาไม่ได้คาดคิกว่านี่จะเป็นวันที่น่าจดจำเช่นนี้ เขารู้สึกเหนื่อยล้า

โบกรถแท็กซี่ให้ตัวเอง เขากลับไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในก้องของเขา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นผู้โทรเข้าที่ไม่รู้จักที่พยายามจะติดต่อเขาขณะที่เขาอยู่ที่ร้านอาหารก่อนหน้านี้

จะเป็นใครกัน? ด้วยความรู้สึกสงสัย เจอรัลด์จึงรับสาย

“เจอรัลด์ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนานไม่รับโทรศัพท์ล่ะ?” เป็นเสียงผู้หญิงที่น่ารัก เจอรัลด์ผงะไปเมื่อเขาตระหนักได้ว่าใครกำลังพูดอยู่

“กีย่าเหรอ? เป็นเธอที่โทรมาใช่ไหม?” เขาอุทานออกมา รู้สึกงุนงง

เป็นเวลาครึ่งเดือนแล้วตั้งแต่เริ่มปิดภาคเรียน เจอรัลด์ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในช่วงนี้อยู่ในโรงพยาบาลเพื่อดูแลคุณวินเทอร์ บางทีอาจเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในวันแรกของการปิดภาคเรียน กีย่าจึงไม่ได้พูดกับเขาเลยตั้งแต่นั้น

เจอรัลด์คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน ดังนั้น พวกเขาจึงตัดขาดการติดต่อจากกัน

เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับสายโทรเข้าจากเธอ

“หืม แปลกใจเหรอ? ฉันโทรหานายจากโทรศัพท์บ้านในห้องของฉัน เช่นนั้นฉันทำอะไรให้นายถึงไม่ติดต่อฉันมาเลยตลอดเวลานี้? เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้วเหรอ?” กีย่าบ่น

“ไม่ใช่อะไรแบบนั้น...ฉันแค่ตกใจที่เธอโทรหาฉัน!” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างขบขันแกมเหน็บแนม