มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 407

“นั่นคืออะไร?” เจอรัลด์ไม่อาจเชื่อหูของเขาได้

อยู่พักสองสามวัน ที่บ้านของเขางั้นเหรอ? นั่นจะเป็นเรื่องที่ดีเลิศได้อย่างไร? เขาคุยกับมีล่าทุกวัน และเพิ่มเติม: เขาได้รับการพูดถึงเดี๋ยวนี้—แค่เพราะแฟนของเขาอยู่ต่างประเทศในเวลานี้—และกระนั้นเขาจะอาศัยอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงอีกคนงั้นเหรอ?

แม้ว่าโลกที่เหลือจะรู้สึกดีกับมัน แต่เจอรัลด์ไม่ใช่แน่นอน! นี่มันเป็นเรื่องบ้าอะไรกัน?

“ไม่มีทาง ลืมมันไปได้เลย!” เขาตอบ

“โอ้...ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร...ฉันคิดว่าบางคนคงจะเต็มใจช่วยฉัน แต่ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้…” น้ำเสียงของกีย่าแทบจะเป็นการกระซิบ

“มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่นหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม ทำให้ประหลาดใจ

เมื่อมาคิดดูแล้ว กีย่าก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่หนีไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายบางคนไม่กี่วันโดยไม่มีเหตุไม่มีผลอะไรเลยได้ เธอตกหลุมรักเขาหรือเปล่า? ฮ่า! ราวกับเจอรัลด์คิดกับตัวเองในแง่ดี...เขาแค่ถามออกมาด้วยความสงสัยเท่านั้น

หลังจากหยุดชะงักชั่วคราว จู่ ๆ กีย่าก็ประกาศขึ้นมา “ฉันกำลังจะหมั้น!”

“โอ้ ยินดีด้วย—” ขณะที่เจอรัลด์เริ่มจะโต้ตอบกับเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักขึ้นมาได้ฉับพลันถึงบางอย่างที่ผิดแปลกในน้ำเสียงของเธอ เปลี่ยนวิธีพูด เขาจึงพยายามแทน “นั่นเป็นข่าวที่ยอดเยี่ยม! ใครคือเพื่อนที่โชคดีคนนั้นกัน?”

“ยาโคป ลินคอล์น ธุรกิจพ่อของฉันกำลังมีปัญหาบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงหวังว่าจะได้รับการอุปถัมภ์ของครอบครัวลินคอล์นเพื่อช่วยเหลือให้เราผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้ ขณะเดียวกันนี้ ยาโคปก็ช่วยเหลือฉันมาโดยตลอด และเมื่อพ่อของเขานำเรื่องการแต่งงานของพวกเราขึ้นมาพูด...อืม พ่อของยาโคปได้ช่วยชีวิตแม่ของฉันไว้ด้วยเหมือนกัน— ดังนั้นพ่อของฉันจึงตอบตกลง! ตอนนี้ฉันจึงหมั้นกับยาโคปน่ะ!”

“แต่ฉันไม่อยากจะหมั้นหมายกับใคร นายรู้ใช่ไหม? เรื่องทั้งหมดนี้รู้สึกเหมือนกับฝันร้าย! ฉันมีแผนการมากมาย… ฉันไม่คิดว่าฉันจะคิดถึงเรื่องแต่งงานจนกระทั้งฉันสามสิบนู้นแหละ! แต่ฉันตอนนี้ ไม่แม้แต่จะเรียนจบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ และได้หมั้นหมายกับใครบางคนไปแล้ว—กับคนที่ฉันไม่ชอบ! ฉันแค่ไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไงดี!”

“ฉันจึงมองหาสถานที่ให้หลบซ่อน—แต่ยาโคปรู้จักเพื่อนของฉันทุกคน และเขาจะสามารถหาฉันเจอผ่านพวกเขาได้แน่—นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงมาหานายไง แต่นายกลับจะละทิ้งฉัน!” ระหว่างที่พูดนั้น กีย่าก็เริ่มสะอึกสะอื้น

เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาเข้าใจไม่มากก็น้อย ตอนนี้อย่างแท้จริงแล้ว มันเป็นภาระที่หนักอึ้งสำหรับใครก็ตามที่ต้องทนรับ นอกจากนี้ มันไม่ใช่ราวกับว่าสภาวะลำบากใจของเธอไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับเขาเลยทั้งนั้น...