มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 450

เนื่องจากลิเลียนได้แนะนำเขาเอาไว้ ตอนนี้เจอรัลด์จึงกำลังแสดงการล้อเลียนท่าทางของคนที่เป็นเศรษฐีใหม่

เขายังนั่งไขว่ห้างอีกด้วยซ้ำ

“กาแฟที่แพงที่สุดของเราเหรอครับ? คุณผู้ชาย เมนูที่แพงที่สุดของเรามีราคาอยู่ที่แก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์ครับ” พนักงานเสริฟ์ตอบ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ช่างมันสิ! ไม่มีอะไรแพงมากเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี! กาแฟนสองแก้วนั้นและทำให้แน่ใจด้วยว่าพวกมันชงออกมาได้อย่างดีเลิศ!”

“ได้เลยครับ คุณผู้ชาย!” พนักงานเสริฟ์กล่าวก่อนจะโค้งให้และวิ่งออกไป

ลิเลียนพบว่ามันทั้งน่าสนใจและตลก เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์แสร้งทำเป็นโอ้อวดขนาดนี้ในขณะที่อวดความมั่งคั่งของเขา เขายังส่ายนาฬิกาข้อมือของเขาเป็นบางครั้งอีกด้วยเพื่อให้คนอื่น ๆ เห็นมัน! เอาตามตรง ลิเลียนไม่ได้คาดคิดว่าเจอรัลด์จะเท่ได้เช่นนี้เลย!

ตอนนั้นเอง เฮเวิร์ดก็ได้สังเกตุเห็นเจอรัลด์และลิเลียนที่นั่งอยู่ข้างพวกเขาแล้ว

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งทันทีที่ได้ยินเจอรัลด์สั่งกาแฟสองแก้วที่มีราคาแก้วละสี่สิบห้าดอลลาร์นั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าลิเลียนกำลังทำตัวสนิทสนมมากเกินไปกับเจอรัลด์หรือเปล่า? เฮเวิร์ดรู้สึกอึดอัดมาก

เขาเคยมีเธออยู่ใกล้ชิดเขาในทุก ๆ วันท้ายที่สุดแล้ว เอาตามตรง เขาก็มีความสุขกับการที่เธอชื่นชมเขาอยู่ตลอดเวลาในขณะนั้นเช่นกัน

เมื่อเขาเลือกชารอนแทนเธอ เขารู้ว่าลิเลียนจะยังคงรักเขา กับการทำตัวถือดีเหมือนอย่างที่เขาเป็น แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่เธอกำลังทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายอีกคน เขาจึงรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

เขาไม่ได้คาดคิดว่าลิเลียนจะดำเนินชีวิตต่อไปได้รวดเร็วขนาดนี้

และเมื่อคิดว่าเธอเลือกเจอรัลด์! คนที่เขามักจะรู้สึกไวต่อการกระตุ้นและแข่งขันอยู่เสมอ!

ในใจของเฮเวิร์ดถึงกับฟิวส์ขาดขึ้นมาขณะที่เขากระแทกมือของเขาลงบนโต๊ะกาแฟ

“เฮอะ! ทำไมนายถึงกำลังแสร้งทำเป็นร่ำรวย? นายคิดว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของนายหรือไง? หยุดทำตัวโอ้อวดขนาดนี้เถอะ!” เฮเวิร์ดกล่าวอย่างเย็นชา

ชารอนมองไปที่เจอรัลด์และลิเลียนก่อนจะพยายามทำให้เฮเวิร์ดสงบลง

“เมื่อพูดแล้วก็ เจอรัลด์ นายเพิ่งซื้อรถใหม่ใช่ไหม? พวกเราจะไปสนุกกันที่ไหนต่อดี? เราไปที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ได้ไหม? ฉันเห็นกระโปรงที่ฉันชอบมาก ๆ ที่นั่น ดังนั้นเราไปที่นั่นในภายหลังเพื่อซื้อมันได้ไหม? มันราคาแค่สี่ร้อยห้าสิบดอลลาร์เอง! ได้โปรดนะ!” ลิเลียนมีความสุขขณะที่เธอเขย่าแขนของเจอรัลด์เบา ๆ

“สี่ร้อยห้าสิบดอลลาร์เหรอ? เธอเป็นขอทานหรือเปล่า? เธอต้องใส่เสื้อผ้าที่มีราคาอย่างน้อยหนึ่งพันดอลลาร์เท่านั้น! ไม่อย่างงั้น อย่าแม้แต่จะมาบอกฉันเกี่ยวกับมันเลย! มียางอายซะบ้างสิ!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาผลักมือเธอออกไปจากแขนของเขาอย่างระมัดระวัง