มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 451

“เจอรัลด์ นี่คือรถใหม่ที่นายซื้อเหรอ?” ชารอนถามด้วยความประหลาดใจ

“อืม ฉันได้มันมาไม่กี่วันก่อน ก็แค่ทรัพย์สินได้มาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาโยนกุญแจรถไว้บนโต๊ะอย่างลวก ๆ

นี่ทำให้ลิเลียนตื่นเต้นแต่ก็กังวลใจ เนื่องจากเธอกลัวว่ากุญแจรถแสนแพงจะได้รับความเสียหาย

กระนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นก็คือสีหน้าของเฮเวิร์ดได้กลายเป็นอิจฉาตาร้อนขึ้นมาแล้ว

“เออจริงสิ ฉันได้ยินลิเลียนพูดว่านายก็ซื้อรถแล้วเมื่อไม่นานมานี้ใช่ไหม? ฉันยังไม่เคยเห็นมันเลย นายซื้อรถอะไรให้ตัวเองล่ะ? BMW ซีรี่ 7 รถเบนซ์ หรือออดี้ล่ะ? มีมูลค่ามากกว่า 150,000 ดอลลาร์หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขามองไปที่เฮเวิร์ด

“ฮี่ฮี่! เฮเวิร์ดจัดหารถพาสสาทที่ราคามากกว่า 30,000 ดอลลาร์ แต่นั่นจะเทียบกับรถที่มีมูลค่า 300,000 ดอลลาร์ของนายได้อย่างไร?” ลิเลียนเยาะเย้ยขณะที่เธอกรอกตาใส่เฮเวิร์ด

เฮเวิร์ดสูดหายใจเข้าอย่างขุ่นเคือง ขณะที่มือของเขากำลังเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมา

“โอ้? นายซื้อรถพาสสาทเหรอ? ทำไมนายซื้อรถนั่นล่ะ?” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“ฉันสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่ฉันพอใจ และพวกนายทั้งสองไม่มีอะไรที่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน ไม่ใช่ว่านายเพิ่งจะถูกลอตเตอรี่หรอกเหรอ? ดังนั้น ทำไมต้องเกทับกันล่ะ?” เฮเวิร์ดตอบอย่างกระวนกระวายใจ

“ฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก เจอรัลด์ กับการที่ได้อยู่กับนาย ฉันจะอยู่เคียงข้างนายไปตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน และพวกเราจะเพลิดเพลินกับชีวิตที่ยอดเยี่ยมด้วยกัน! นายจะต้องดูแลฉันเป็นอย่างดี อย่างไรก็ดี และนั่นรวมถึงการซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดที่ฉันต้องการให้ฉันในวันนี้!”

“ได้! แน่นอน ฉันจะซื้อพวกมันให้เธอเอง แต่อย่าลืมว่าเธอก็สัญญาเช่นกันว่า เธอจะให้ครั้งแรกของเธอกับฉันในคืนนี้ ฮี่ฮี่!” เจอรัลด์กระซิบขณะที่เขาจับมือที่อ่อนนุ่มของลิเลียน

เมื่อลิเลียนได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ เธอรู้สึกอยากจะตบเขาแรง ๆ จริง ๆ ตบจนเลือดอาบ…

ให้ตาย! ใครให้สิทธิ์เขาพูดแบบนั้นกัน? นี่เป็นส่วนหนึ่งของบทเมื่อไหร?

ท้ายที่สุดแล้ว การเดทก็คือการเดท และถ้าเจอรัลด์จะนำหัวข้อนี้เข้าบทสนทนา เฮเวิร์ดก็จะถูกทำลายได้ง่ายมากอย่างไม่ต้องสงสัย

โชคดี ประโยคของเจอรัลด์ทิ้งผลกระทบอย่างใหญ่โต

แรกเริ่มลิเลียนวางแผนที่จะเตือนเจอรัลด์จากการพูดเรื่องเหลวไหลมากเกินไป แต่จากนั้นเองที่เธอตระหนักได้ถึงสีหน้าของเฮเวิร์ดที่อิจฉาตาร้อนไปแล้ว

ริมฝีปากของเขาสั่นขึ้นมาด้วยความเดือดดาล

เธอเห็นว่าคำพูดไม่กี่คำเหล่านั้นจากเจอรัลด์ ได้กระตุ้นความโกรธของเฮเวิร์ดมากมายหลายวิธี

“อ่า! บ้าเหรอ! บ้าเหรอ! ฉันเกลียดนาย…”