มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 467

“เอ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงงงวย

“ดูสิ สถานที่นี้เดิมทีเป็นโครงการก่อสร้าง เวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง ได้รับการจ้างให้ควบคุมงานนี้เมื่อประมาณปีก่อน แต่เห็นได้ชัดว่านักพัฒนาเหล่านั้นใช้วัสดุที่มีคุณภาพต่ำกว่าที่สมควรและเพราะแบบนั้น จึงมีการพังทลายรอบ ๆ พื้นที่โครงการ ผู้คนกว่าร้อยคนก็ได้รับบาดเจ็บจากสิ่งนี้ หกสิบคนในนั้นคือคนงาน! โชคดี คราวนี้ไม่มีใครเสียชีวิต!”

“ใช่ ฉันได้ข่าวมาว่านักพัฒนาหนีไปในที่สูงกันเมื่อคืนก่อน! คนเหล่านั้นจากเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง มีปัญหาอยู่แน่นอนในตอนนี้ ผู้คนประมาณสิบกว่าคน รวมถึงคุณจองก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งของพวกเขา ฉันได้ยินมาประมาณนั้นแหละ! พวกเขากำลังรอที่จะได้รับการจัดการอยู่ในขณะนี้!” คนงานตอบ

ตามที่เจอรัลด์นึกขึ้นได้ ลุงจองคือ ผู้อำนวยการของเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง เขาก็ถูกปลดเช่นกันเหรอ?

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ชั่วครู่ เจอรัลด์ก็ถามขึ้น “ทำไมนักลงทุนต้องหนีไปด้วยล่ะ? เนื่องจากว่าก็ไม่มีใครเสียชีวิต การชดเชยก็คงจะเพียงพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ความรับผิดชอบหลักก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ของนักลงทุน ใช่ไหม?”

“เรื่องก็คือว่า ฉันได้ยินมาว่านักพัฒนาเหล่านั้นเงินหมดมาสักพักก่อนแล้ว ตามข่าวลือหกเดือนก่อนเป็นที่แน่นอน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ ตอนนี้พวกเราแค่อยากจะรู้ว่าจะตามหาใครได้! พวกเราก็ต้องการเงินเดือนของเรานะ!”

“สำหรับเวสตัน เมอร์ชานต์ โฮลดิ้ง อืม บางคนต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตเช่นนี้เหมือนกัน ถ้านายไม่เคยได้ยิน มีกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งได้วางแผนที่จะพัฒนาและบูรณะมณฑลเงียบสงบ เนื่องจากเหตุการณ์โชคร้ายเช่นนี้กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ เหล่าผู้นำต้องโกรธจัดมากแน่ ผลกระทบของเหตุการณ์นี้ช่างเลวร้ายอย่างแท้จริง!”

หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมด ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจถึงสถานการณ์ทั่วไป

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยเหลือเรื่องนี้ได้ แม้ว่าเขายังคงเห็นใจกับคนเหล่านั้นทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

เจอรัลด์กลับรถของเขาและขับจากไป หลังจากขอบคุณเหล่าคนงาน

ระหว่างการเดินทาง เจอรัลด์ก็ได้รับข้อความจากแซค มันคือเรื่องเดียวกันเกี่ยวกับการพังทลายของตึกที่เหล่าคนงานได้เล่าให้เจอรัลด์ฟังก่อนหน้านี้ ช่างเป็นหายนะอะไรอย่างงี้!

เมื่อเห็นว่าแซคส่งข้อความหาเขา เจอรัลด์จึงใช้โอกาสนี้เพื่อขอให้เขามองหาอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญในด้านหยก

เจอรัลด์รู้ว่าแซครู้จักผู้คนมากมายมากกว่าเขา

เมื่อเจอรัลด์กลับไปที่โรงแรม เขาก็อาบน้ำขณะที่เขากำลังจะออกไปทานมื้อค่ำอย่างรวดเร็ว เขาก็ได้รับสายโทรเข้า เป็นพ่อของเขาเอง

“พ่อครับ?”

“เจ้าลูกชาย ลูกได้ทำการลงทุนในบ้านเกิดของเราอยู่ใช่ไหม? พ่อได้ข่าวมาว่ามีตึกถล่มอยู่ที่นั่น ช่างเป็นเหตุร้าย…”

“ใช่ครับ แม้กลุ่มของผมไม่ได้เกี่ยวข้องในเรื่องนั้นก็ตาม”

เจอรัลด์คิดกับตัวเองว่า พ่อของเขารู้ข่าวไวมาก