มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 471

“…จริง ๆ แล้วขีดนั่นทิ้งเถอะ ฉันคิดว่าฉันสามารถยอมรับเธอได้ แม้ว่าเธอไม่สามารถทำให้เงื่อนไขมาตรฐานบรรลุผลได้ ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็คือขายรถและซื้อบ้านให้ตัวเองซะ ถ้าเธอสามารถทำให้เรื่องนั้นถูกต้องได้อย่างน้อยแล้วล่ะก็ เธอจะได้งานเป็นเสมียนในสำนักงานสาธารณะ แล้วเธอก็จะมีประกันสังคมและกองทุนที่อยู่อาศัย ด้วยวิธีนั้น เธอจะสามารถมีชีวิตที่มั่นคงในอนาคตได้!”

“นายรู้ไหม ฉันเคยมีลูกน้องที่มีน้องสาวแก่กว่านายแค่สามปีเอง เธอยังคงไม่ได้แต่งงาน เมื่อนายตั้งหลักแหล่งได้แล้ว ฉันสามารถเป็นพ่อสื่อและช่วยให้นายได้ภรรยามาด้วยเช่นกัน!” วิลลี่กล่าว

เจอรัลด์ตะลึงงัน เช่นนั้นตราบใดที่เขาเต็มใจจะบริจาคเงินให้เขา วิลลี่ก็จะให้การปฏิบัติอย่างดีเช่นนี้กับเขาใช่ไหม?

แต่อย่างไรก็ตาม เลลารู้สึกช็อก “พ่อค่ะ…น้องสาวของเลขาคนนั้น…พ่อก็รู้…เธอปัญญาอ่อนไม่ใช่เหรอ…?”

“แล้วไงล่ะใถ้าเกิดว่าเธอเป็นงั้น? มันไม่ง่ายสำหรับใครก็ตามที่จะหาภรรยาได้ในปัจจุบันนี้…ดูคุณสมบัติของเจอรัลด์สิ! พ่อไม่แม้แต่จะรับประกันได้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะเต็มใจแต่งงานกับใครบางคนอย่างเขา!”

“อืม…ลุงจอง คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับผมหรอก!”

เจอรัลด์พยายามอย่างหนักที่จะไม่ระเบิดความโกรธออกมา ใบหน้าของเขาสลับไปมาระหว่างแดงก่ำและซีดขาว

เขาทำได้เพียงแค่ทนมันเอาไว้เท่านั้นโดยคิดถึงสิ่งที่พ่อของเขาได้พูดไว้

น่าเสียดาย วิลลี่ยังไม่จบเท่านี้

เมื่อมื้อค่ำจบลง วิลลี่ติดต่อหาผู้จำหน่ายรถมือสองทันที โดยไม่แม้แต่จะรอให้เจอรัลด์เข้าไปเลยด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดแล้ว เขาต้องการให้เจอรัลด์บริจาคเงินส่วนนั้นให้กับเขาก่อนจะใช้เงินที่เหลือเพื่อซื้อบ้านให้ตัวเขาเอง นี่เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมเพื่อจะจัดหางานตามพันธะสัญญาให้เจอรัลด์ได้ด้วยเช่นกัน

อย่างน้อยที่สุด เขาก็จะเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร!

ตามธรรมดาแล้ว เจอรัลด์ไม่เต็มใจที่จะทำเรื่องพวกนี้เลย

เขาใกล้จะเปิดเผยตัวตนของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ในขณะนั้นเพียงเพื่อที่เขาจะสามารถตบหน้าพวกเขาทุกคนได้

แต่อย่างไรก็ตาม เขากำหมัดไว้ข้างหลังของเขาขณะที่คิดถึงคำพูดของพ่อของเขา เพื่อทำให้ตัวเองสงบลง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามพ่อของเขาได้พูดไว้ว่าเขาได้ทำเรื่องต่าง ๆ กับป้าเลอาเพื่อให้ลุงจองผิดหวัง

เนื่องจากว่าเขายังไม่รู้ว่าพ่อของเขาได้ทำอะไรไปกับเธอ เขาจึงยังคงนิ่งเงียบไว้

เขาแค่อยากจะให้จบเรื่องนี้เร็ว ๆ เมื่อเรื่องนั้นเสร็จสิ้น เขาก็ไม่ต้องการส่วนใดส่วนหนึ่งของพวกเขาในชีวิตของเขาอีกต่อไป

รถไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเขาอยู่ดี ดังนั้นเจอรัลด์จึงเพียงตกลงไป

“เอาล่ะ ให้ดักลาสไปเป็นเพื่อนเธอ เมื่อเธอขายรถของเธอออกไปในภายหลัง อย่างน้อยเขาก็รู้มากกว่าเธอ วิธีนั้นเธอจะไม่โดนหลอกโดยไม่แม้แต่จะรู้ตัวได้ด้วยซ้ำ!” วิลลี่กล่าวโดยไม่กลั่นกรองคำพูดของเขาแม้แต่นิดเดียว

ถ้าดักลาสไม่ได้เสนอความคิดที่จะใช้เจอรัลด์ให้บริจาคและระดมทุนเพื่อเขา วิลลี่ก็คงไม่มีทางคิดฝันที่จะให้งานเจอรัลด์หรอก เขาจะไม่แม้แต่จะทำแบบนั้นเลยด้วยแม้ว่ามันจะเป็นแค่งานสัญญาก็ตาม!

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนนี้ เมื่อเขาได้เงินบริจาคมา เขาก็สามารถจัดการมั่ว ๆ ให้เจอรัลด์ได้ทำงานเป็นเสมียนในแผนกใดแผนกหนึ่งก็พอ วิธีนั้นจะทำให้เจอรัลด์สามารถหารายได้อย่างน้อยสองพันดอลลาร์ต่อเดือนได้! วิลลี่รู้สึกว่าเขาได้ทำการช่วยเหลืออย่างใหญ่หลวงให้เจอรัลด์แล้ว!