มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 472

ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกัน แม้พวกเขาจะไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี ความรู้สึกปิติยินดีเหมือนวัยเด็กแบบเดียวกันนี้ที่พวกเขามีก็จะยังคงมีอยู่

“แม่ง! นายกลับมาเมื่อไหร่กัน? ทำไมนายไม่โทรหาฉันล่ะ หืม?” เซโน่ถามขณะที่เขาตบหลังของเจอรัลด์ไม่กี่ครั้งอย่างขี้เล่น

“โอ๊ย โอ๊ย! ฉันกลับมาค่อนข้างนานแล้ว! มันก็นานแล้วนะตั้งแต่ฉันได้กลับมา ดังนั้นฉันจะอยู่ที่มณฑลเงียบสงบในช่วงเวลานี้!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างมีความสุข

“เซโน่ นั่นคือลูกค้า! เป็นมืออาชีพหน่อย!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอเดินออกมาจากร้าน

เธอแต่งตัวตามแฟชั่นและเธอดูเหมือนจะอายไล่เรี่ยกันกับเจอรัลด์

แน่นอน เจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอเป็นใครด้วยเหมือนกัน เธอมาจากโรงเรียนมัธยมต้นของเขาและตอนนั้น เธอก็อยู่ในความสัมพันธ์กับเซโน่

ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตในเมืองและพวกเขาก็ค่อนข้างมีอันจะกินกัน

ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะยังคงรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาตลอดมาแม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว!

“ฮ่ะ อย่าบอกฉันนะว่านายลืมเซียนนาไปแล้ว?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้ม

“เธอเป็นคู่หมั้นของฉันตอนนี้…พวกเราทั้งคู่ได้หมั้นหมายกันเมื่อสามเดือนก่อนนี้เอง!”

“โอ้? โอ้ เจอรัลด์เหรอ? และที่นี่ฉันกำลังสงสัยว่าเป็นใครกัน รีบกล่าวทักทายลูกค้าสิ!”

เมื่อเซียนนาเห็นเจอรัลด์ เธอเพียงมองไปที่เขาอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังกลับจากไป

เธอไม่ได้ดูหมิ่นหรือดูถูกเขาเลยจริง ๆ แต่เจอรัลด์ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจเล็กน้อยผ่านวิธีที่เธอมองมาที่เขา

เจอรัลด์เพียงยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น

“เถ้าแก่ นายพูดจบแล้วใช่ไหม? พวกเรายืนอยู่ที่นี่มาสักพักละนะ! ทั้งสองคนคุยกันเสร็จหรือยัง?” ดักลาสถามขณะที่เขายืนเคาะเท้า

ดักลาสรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเจ้าของร้านขายรถมือสองคนนี้จริง ๆ แล้วคือเพื่อนสนิทของเจอรัลด์! จึงไม่มีทางที่เขาจะสามารถทำให้เจอรัลด์ขาดทุนได้ในตอนนี้!

“โอ้? ใครคือผู้ขายล่ะ? นายเหรอ?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้มพร้อมกับมองไปที่ดักลาส

“โอ้ ฉันไม่ใช่คนที่นายกำลังมองหาหรอก ฉันแค่ช่วยเหลือเจอรัลด์ขายรถเบนซ์ G500 คันนี้ของเขา! เขาขับมันมาได้ระยะหนึ่งแล้วตอนนี้ดังนั้น…ฉันจะบอกว่า 150,000 ดอลลาร์ก็น่าจะพอแล้ว!” ดักลาสตอบ

จากนั้นเขาก็มองไปที่เจอรัลด์ทันทีก่อนจะพูดขึ้นมา “เจอรัลด์ นี่คือเพื่อนของนายใช่ไหม? นายไม่รู้สึกแย่เหรอที่ขายรถของนายให้เขาราคาสูงเช่นนี้? ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ดีมากแล้วถ้านายสามารถทำกำไรได้น่ะ!”

เขาไม่แม้แต่จะรอให้เจอรัลด์ได้ตอบด้วยซ้ำ

ในทางตรงกันข้าม เซโน่ถึงกับผงะไป “เจอรัลด์…นี่คือรถของนายเหรอ?”

“ฉันจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้นายฟังในสักวันเอง สำหรับตอนนี้ ฉันดีใจที่นายคือคนที่ฉันจะขายรถให้” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มให้

เซโน่แค่พยักหน้าก่อนจะค่อย ๆ เดินไปรอบ ๆ รถขณะที่เขาตรวจสอบมัน จากนั้นเขาก็เปิดฝากระโปรงรถเพื่อตรวจดูมันจากภายใน “รถคันนี้มีราคา 300,000 ดอลลาร์ มันไม่ได้ดูเหมือนว่านายได้ขับมันมามากกว่าหนึ่งเดือนเลย เจอรัลด์ เอาตามตรงนะ ทำไมนายถึงจะขายรถคันนี้ล่ะ? นายวางแผนที่จะขายมันเพียง 150,000 ดอลลาร์เองเหรอ? จริงสิแล้วเด็กนี่เป็นใครกัน?” เซโน่ถามขณะที่เขามองไปที่ดักลาส

เขารู้ว่าดักลาสมีเจตนาร้ายทันทีที่เขาพูดถึงการขายรถเพียงแค่หนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์

“เขารีบร้อนที่จะขายรถเพราะเขาอยากจะได้บ้าน ภรรยา และงานให้ตัวเอง ด้วยจำนวนเงินนั้น ลุงจองและฉันจึงจะสามารถทำการเตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดให้เขาได้! เขาจะมีงานที่มั่นคงซึ่งเขาจะไม่มีทางสูญเสียมันไปในชีวิตนี้ของเขา! ฮ่าฮ่า!” ดักลาสตอบอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

“โอ้? เขากำลังพูดความจริงอยู่หรือเปล่า? ลุงจองคนนี้สามารถหางานที่มั่นคงให้นายเช่นเดียวกับภรรยาสักคนได้งั้นเหรอ?

เซโน่มองไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าพอใจบนใบหน้าของเขา ถ้าเจอรัลด์สามารถได้ทั้งหมดนั่นมาจากการขายรถ งั้นการติดต่อซื้อขายนี้ก็คงจะคุ้มค่าอย่างมาก

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุขกับเจอรัลด์ เพื่อนรักของเขา

เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ตอบกลับด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขาเท่านั้น

เขาแค่ไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเขากำลังทำเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อช่วยเหลือพ่อของเขาในการตอบแทนคุณ!

“ฉันอยากจะซื้อมันนะตอนนี้ แต่ฉันไม่มีเงินติดตัวมากขนาดนั้น นอกจากนี้ นายสูบบุหรี่ไหม? ฉันจะต้องรบกวนให้นายดูแลเรื่องของน้องชายของฉันแล้วล่ะ!” เซโน่กล่าวขณะที่เขาหยิบบุหรี่ออกมาและส่งมันให้ไปยังทิศทางของดักลาส

แต่อย่างไรก็ตาม ดักลาสไม่ได้รับเอาบุหรี่มา เขากลับหยิบของตัวเองออกมาแทนและจุดมัน

“โอ้? เช่นนั้นนายไม่มีเงินที่จะซื้อรถจากเราใช่ไหม? ทำไมถึงอยากจะเปิดร้านขายรถมือสองด้วยล่ะงั้น? งั้นก็ช่างมันเหอะ ไปดูร้านขายรถมือสองตรงข้ามถนนกันเถอะ! นายก็เห็นด้วยตัวเองแล้วใช่ไหม เจอรัลด์? เพื่อนของนายแค่ไม่มีเงินสดที่จะซื้อรถคันนี้!” ดักลาสกล่าวด้วยหน้าตาบูดบึ้งขณะที่เขามองไปที่ทั้งเซโน่และเจอรัลด์

“นายไม่ต้องให้ฉัน 150,000 ดอลลาร์หรอก นายรู้อะไรไหม ฉันจะแค่ให้รถกับนาย ฉันไม่จำเป็นต้องขับรถคันนี้อีกต่อไปแล้วอยู่ดี!” เจอรัลด์พูดอย่างสงบพร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

“บ้าหรือไง! เจอรัลด์ นายบ้าไปแล้วเหรอ?”

เป็นเลลา ที่ตะโกนใส่ข้อเสนอของเจอรัลด์ เธอมีสีหน้าประหลาดใจบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์