มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 472

ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกัน แม้พวกเขาจะไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี ความรู้สึกปิติยินดีเหมือนวัยเด็กแบบเดียวกันนี้ที่พวกเขามีก็จะยังคงมีอยู่

“แม่ง! นายกลับมาเมื่อไหร่กัน? ทำไมนายไม่โทรหาฉันล่ะ หืม?” เซโน่ถามขณะที่เขาตบหลังของเจอรัลด์ไม่กี่ครั้งอย่างขี้เล่น

“โอ๊ย โอ๊ย! ฉันกลับมาค่อนข้างนานแล้ว! มันก็นานแล้วนะตั้งแต่ฉันได้กลับมา ดังนั้นฉันจะอยู่ที่มณฑลเงียบสงบในช่วงเวลานี้!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างมีความสุข

“เซโน่ นั่นคือลูกค้า! เป็นมืออาชีพหน่อย!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาขณะที่เธอเดินออกมาจากร้าน

เธอแต่งตัวตามแฟชั่นและเธอดูเหมือนจะอายไล่เรี่ยกันกับเจอรัลด์

แน่นอน เจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอเป็นใครด้วยเหมือนกัน เธอมาจากโรงเรียนมัธยมต้นของเขาและตอนนั้น เธอก็อยู่ในความสัมพันธ์กับเซโน่

ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตในเมืองและพวกเขาก็ค่อนข้างมีอันจะกินกัน

ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะยังคงรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาตลอดมาแม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้ว!

“ฮ่ะ อย่าบอกฉันนะว่านายลืมเซียนนาไปแล้ว?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้ม

“เธอเป็นคู่หมั้นของฉันตอนนี้…พวกเราทั้งคู่ได้หมั้นหมายกันเมื่อสามเดือนก่อนนี้เอง!”

“โอ้? โอ้ เจอรัลด์เหรอ? และที่นี่ฉันกำลังสงสัยว่าเป็นใครกัน รีบกล่าวทักทายลูกค้าสิ!”

เมื่อเซียนนาเห็นเจอรัลด์ เธอเพียงมองไปที่เขาอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังกลับจากไป

เธอไม่ได้ดูหมิ่นหรือดูถูกเขาเลยจริง ๆ แต่เจอรัลด์ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจเล็กน้อยผ่านวิธีที่เธอมองมาที่เขา

เจอรัลด์เพียงยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ หลังจากได้ยินแบบนั้น

“เถ้าแก่ นายพูดจบแล้วใช่ไหม? พวกเรายืนอยู่ที่นี่มาสักพักละนะ! ทั้งสองคนคุยกันเสร็จหรือยัง?” ดักลาสถามขณะที่เขายืนเคาะเท้า

ดักลาสรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเจ้าของร้านขายรถมือสองคนนี้จริง ๆ แล้วคือเพื่อนสนิทของเจอรัลด์! จึงไม่มีทางที่เขาจะสามารถทำให้เจอรัลด์ขาดทุนได้ในตอนนี้!

“โอ้? ใครคือผู้ขายล่ะ? นายเหรอ?” เซโน่พูดขณะที่เขายิ้มพร้อมกับมองไปที่ดักลาส

“โอ้ ฉันไม่ใช่คนที่นายกำลังมองหาหรอก ฉันแค่ช่วยเหลือเจอรัลด์ขายรถเบนซ์ G500 คันนี้ของเขา! เขาขับมันมาได้ระยะหนึ่งแล้วตอนนี้ดังนั้น…ฉันจะบอกว่า 150,000 ดอลลาร์ก็น่าจะพอแล้ว!” ดักลาสตอบ