มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 501

โดยการสบถด่าเจอรัลด์ วิลลี่ยังแสดงออกว่าจริง ๆ แล้วเขาอยู่ข้างใครอีกด้วยเช่นกัน

เจอรัลด์โกรธมากจนหน้าเขาเปลี่ยนเป็นซีดเซียวทันที ขณะที่เขาพยายามจะระงับตัวเองจากการตะคอกคำหยาบคายใด ๆ ออกมา

“พ่อกำลังพูดอะไร? เจอรัลด์! เข้ามาและนั่งก่อนสิ!” เลลาโต้กลับอย่างฉุนเฉียว

“ทำไม… ทำไมลูกถึงอนุญาตให้คนชั้นต่ำคนนี้เข้ามาในบ้านของพวกเราด้วย? เขาเป็นคนไร้ค่าประเภทที่ชอบใช้ประโยชน์จากเรา ในขณะที่ช่วยเหลือคนอื่นอย่างลับ ๆ! กลับบ้านไปซะและช่วยเหลือยัยฟรานเซสก้าของนายนู้น! ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็อยากจะให้ความช่วยเหลือเธอแทนที่จะเป็นพวกเราอยู่ดี! ไม่เพียงแต่ฟรานเซสก้ากลายมาเป็นรองประธานเพราะเขา เธอยังกลายมาเป็นผู้อำนวยการอีกด้วยเช่นกัน! ครอบครัวจองไม่ได้อะไรเลยจากเขา!” เลอากล่าวอย่างขุ่นเคืองใจ

เลอาพูดเรื่องนี้ออกมาเสียงดัง เพราะเธอรู้ว่าความช่วยเหลือที่เจอรัลด์มอบให้ฟรานเซสก้านั้นอุกอาจมากเกินไปเกินกว่าที่เขาจะจัดการได้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะมอบธุรกิจบริษัทมากมายขนาดนั้นให้เธอ

เพราะเธอไม่อาจได้ความช่วยเหลือของเขา เธอก็ไม่จำเป็นต้องเห็นแก่หน้าเขาใด ๆ อีกต่อไป ใช่ไหม? เช่นนั้น เธอจึงด่าว่าเขาอย่างรุนแรงเท่าที่เธอจะสามารถทำได้

“ฮึ่ม! ครอบครัวของพวกเราช่วยเหลือนายมามากขนาดนี้แล้ว และลุงจองของนายยังพยายามจะหางานให้นายอีกด้วยซ้ำ! อย่างไรก็ตาม นายกลับบริจาคเพียง 70,000 ดอลลาร์ให้เขาแม้ว่านายยังคงมีเงินอีก 90,000 ดอลลาร์ในบัญชีธนาคารของนาย! นายได้แสดงให้เห็นแล้วว่านายมีศักยภาพมากแค่ไหน! แค่ไสหัวไปและทำอะไรก็ตามที่นายต้องการละกัน ไปไกล ๆ จากพวกเราซะ!” เลอาตะคอกใส่ขณะที่เธอส่งสัญญาให้เขาจากไปเดี๋ยวนี้

แขกทั้งหมดที่นั่นเพียงมองไปที่เจอรัลด์ ราวกับว่าเขาเป็นตัวตลก

ดักลาสจ้องมองเจอรัลด์อย่างเย็นชาก่อนจะยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็เอ่ยขึ้น “ถูกต้องครับ! เจอรัลด์ยังคงมีเงิน 90,000 ดอลลาร์ติดตัวแต่เขาแค่ให้คุณ 70,000 ดอลลาร์เท่านั้นเอง! นั่นเห็นได้ชัดว่าขัดกับสิ่งที่พวกเราตกลงกันไว้! ช่างไร้ความรับผิดชอบอะไรอย่างงี้!”

ใบหน้าของวิลลี่แดงมากด้วยความโกรธจนเขาเริ่มหอบขึ้นมาก่อนจะชี้ไปที่เจอรัลด์ “แก! ออกไปจากบ้านตระกูลจองเดี๋ยวนี้!”

ไม่กี่วิต่อมา เขาหยิบถ้วยน้ำชาร้อนบนโต๊ะขึ้นมาก่อนจะขว้างมันไปยังทิศทางของเจอรัลด์

ถ้วยนั้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ ตรงแทบเท้าของเจอรัลด์ น้ำชาร้อนสาดโดนกางเกงของเขา

เจอรัลด์สามารถรู้สึกถึงของเหลวร้อนที่กำลังไหม้เนื้อหนังของเขา

“พ่อ! พ่อกำลังทำอะไรเนี่ย?! เจอรัลด์คือคนที่มาส่งหนูกลับบ้านนะ!” เลลาร้องไห้ออกมาอย่างกระวนกระวาย

“แกไม่ต้องไปยุ่งกับคนบ้านนอกคนนี้อีกต่อไปในอนาคต เลลา!” วิลลี่ดุว่าอย่างฉุนเฉียว