มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 500

“ก็ได้! เอาล่ะ ฉันคือคนที่ผิดเอง! ใจเย็น ๆ ได้แล้ว!” เลลาที่รู้สึกเสียใจมากจนแทบจะน้ำตาแตกได้แล้วตะเบ็งเสียงออกมา

ไม่เคยมีใครด่าว่าเธอแบบนี้ และเมื่อเธอได้ยินเจอรัลด์แช่งด่าเธอ เธอจึงรู้สึกราวกับว่าเธอได้ทำบางอย่างผิดไปอย่างมหันต์ และเธอก็เริ่มโทษตัวเองในทันที

มันไม่ได้นานเกินไปสำหรับเธอที่นำ้ตาของเธอจะเริ่มไหลอาบแก้ม

เธอแค่ไม่เคยโทษตัวเองมากขนาดนี้บวกกับความละอายใจที่ถูกด่าว่า

เมื่อเจอรัลด์เห็นเธอกำลังร้องไห้ เขาก็รู้สึกผิดนิด ๆ ในใจของเขา บางทีเขาอาจจะหยาบคายมากเกินไปเล็กน้อยกับเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว เหตุผลหลักที่ทำไมเขาถึงตะโกนอย่างหยาบคายใส่เธอ นั่นเป็นเพราะวิลลี่และเลอาทำให้เขารู้สึกโกรธ

เขาเบาเสียงลงเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นมา “ฉันต้องการพักผ่อนบ้างจริง ๆ ฉันไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งคืน ฉันสามารถเรียกรถแท็กซี่ให้เธอได้ถ้าเธอต้องการ!”

“ฉันจะไม่ไป!” เลลากล่าวขณะที่เธอพยายามกระทืบเท้าที่เจ็บของเธอ ตอนนี้มันเป็นตาของเธอบ้างที่จะเริ่มอารมณ์เสีย

จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เดินกระโผลกกระเผลกไปที่จักรยานยูโฟ่ที่เจอรัลด์ได้จอดทิ้งไว้ก่อนจะยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับเอามือกอดอกไว้

ผู้หญิงคนนี้…

เจอรัลด์จะไม่ได้หลับพักผ่อนอย่างเท่าที่เป็นอยู่แน่! และมันคงไม่เหมาะที่เขาจะดุว่าเธอเป็นครั้งที่สอง! เจอรัลด์ถอนหายใจขณะที่เขาครุ่นคิดถึงคำแนะนำของเธอก่อนหน้านี้ เพื่อให้ไปส่งเธอกับไปด้วยรถจักรยาน

“…เอาล่ะ ก็ได้ ถ้าเธอไม่ว่าอะไรจริง ๆ ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้านด้วยรถจักรยาน” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้าด้วยความจำนน

“เย้!” เลลาตะโกนอย่างมีชัย

เธอนั่งอยู่เบาะหลังของรถจักรยานและจับเสื้อผ้าของเจอรัลด์ไว้ด้วยมือเดียว

“ฉันไม่รู้ว่านายรู้วิธีปั่นจักรยานด้วยนะนี่ เจอรัลด์! ฉันยังคงไม่รู้วิธีปั่นจักรยานเลย!” เลลากล่าว

“ฮ่ะ เธอไม่ใช่คนที่เยาะเย้ยฉันเมื่อสมัยก่อนหรอกเหรอ? บอกว่ามีเพียงแค่คนบ้านนอกเท่านั้นที่ขี่จักรยานไม่ใช่หรือไง?” เจอรัลด์กล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมา

“ฉัน…”

เลลาหน้าแดง นึกถึงวิธีที่เจอรัลด์เคยปั่นจักรยานมาหาเธอที่บ้านเมื่อพวกเขายังคงเป็นเด็กกันอยู่

ตอนนั้นเป็นลุงดีแลนที่พาเจอรัลด์มาหาเธอที่บ้านด้วยรถจักรยานของเขา