มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 596

“สำหรับคำขอสุดท้ายของฉัน มันก็ค่อนข้างง่ายมากเหมือนกัน ทั้งหมดที่นายต้องทำก็คือ สอนบทเรียนให้คน ๆ หนึ่งโดยการบังคับให้เขาปิดร้านของเขาไปอย่างถาวรซะ นอกจากนี้ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่แย่มากอยู่แล้ว ดังนั้นนายก็ไม่ได้ถูกทำให้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเหมือนกัน!” ซาเวียกล่าว

“แล้วคน ๆ นี้เป็นใครกันแน่ล่ะ?” เจอรัลด์ถาม

“เขามีชื่อว่า ฮิว ลินช์ เขามาจากหมู่บ้านเดียวกันกับพ่อแม่ของฉัน และเขาก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อของฉันในอดีต แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อเริ่มต้นธุรกิจในเมย์เบอร์รี่ เขายืมเงินไปจากครอบครัวของฉัน 10,000 ดอลลาร์ หลังจากกลายมาประสบความสำเร็จในสุด ฮิวก็ไม่เคยคิดที่จะจ่ายหนี้ที่เขาเป็นหนี้พวกเราเลย และนั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับเขาเหมือนกัน! นายจำตอนที่ฉันเล่าให้นายฟังว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฉันขอลากลับบ้านไปในช่วงปีสองได้ไหม? กลับกลายเป็นว่าฮิวคือ คนที่จ้างคนให้มาทุบตีพ่อของฉันน่ะสิ!” ซาเวียตอบขณะที่เธอค่อย ๆ เงียบลงหลังจากอธิบายสถานการณ์

เธอกำลังพูดถึงอดีตของพวกเขาไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตามปกติแล้วก็นั่นคงจะทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดอยู่

“ฉันจำได้ แต่ทำไมเธอถึงขอให้ฉันช่วยล่ะ? เธอก็มีช่องทางในการสั่งสอนบทเรียนให้เขาด้วยตัวเองอย่างชัดเจนในตอนนี้แล้วหนิ!”

ซาเวียเพียงยิ้มเยาะขณะที่เธอตอบ “ถ้าฉันเป็นคนที่ทำมัน เขาก็อาจจะจำเหตุการณ์ในปีต่อ ๆ ไปไม่ได้น่ะสิ นอกจากนี้ มันก็จะไม่เป็นการสะดวกสำหรับฉันที่จะใช้คนของตระกูลหลง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เหตุผลหลักที่ฉันขอความช่วยเหลือของนายเป็นเพราะนายมีชื่อเสียงในเมย์เบอร์รี่ ให้นายทำเรื่องนี้ให้แทนฉัน แน่นอนว่าจะทิ้งผลกระทบที่ยาวนานให้เขาแน่!”

“เอาล่ะ คน ๆ นั้นก็ชั่วร้ายพอที่ให้ฉันจัดการอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ฉันจำได้ตอนที่เขาสั่งให้คนมาซุ่มโจมตีเธอที่มหาวิทยาลัย เขาเป็นคนเดียวกันกับผู้ก่อตั้งบาร์ใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขานึกถึงอดีตของพวกเขาด้วยกัน

“ใช่ นั่นคือเขา! นายรู้ไหม เขายังลักพาตัวหญิงสาวสองสามคนไปจากหมู่บ้านของฉัน และพวกเธอทุกคนก็ถูกทำให้ย่อยยับกันในตอนนี้ แม้แต่น้องสาวของฉันก็เกือบจะประสบกับชะตาเดียวกัน… นายไม่คิดว่าเขาสมควรได้รับการลงโทษที่เลวร้ายที่สุดเหรอ?”

“ก็ได้ ฉันจะช่วยเธอจัดการกับเขา ด้วยเงื่อนไขหนึ่ง อย่าคิดที่จะมุ่งเป้ามาที่เพื่อนของฉันอีก!”

“ตกลง! ฉันจะสั่งให้ลูกน้องของฉันจากไป เดี๋ยวนี้แหละ!”

หลังจากกล่าวไปแบบนั้น ซาเวียก็หันหลังกลับและเข้าไปในรถของเธออีกครั้ง จากนั้นคนขับรถก็ขับรถพาเธอไป

เมื่อเห็นว่ารถจากไปแล้ว ทั้งเอเดนและโยเอลก็รีบเข้ามาหาเจอรัลด์กัน

“คุณคลอฟอร์ด คุณพูดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นกัน? คุณไม่คิดว่าวันนี้คุณให้เกียรติเธอมากเกินไปเล็กน้อยหรอกเหรอ?”

“ถูกต้อง! เอเดนกล่าว เขารู้สึกโกรธแทนเจอรัลด์ เมื่อเขาได้ยินความเห็นของโยเอล

“ผมก็พอเข้าใจนะว่าทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น แต่รู้เอาไว้แค่ว่าผมไม่ได้กลัวเธอแน่นอน ผมแค่ไม่อยากจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอไปมากกว่านี้อีก ด้วยโชคช่วย เมื่อความโกรธทั้งหมดของเธอถูกระบายออกมา เธอก็จะไม่สร้างความยุ่งเหยิงให้ผมต้องจัดการอีกต่อไปและเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันและกันหลังจากนั้น!” เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น

“อีกอย่าง ผมจำเป็นต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้น พวกคุณทั้งคู่จะต้องตามผมไปที่ ๆ หนึ่ง ในขณะเดียวกันนี้ เตรียมคนของเราให้พร้อมด้วยล่ะ! พวกเราจะไปทำบางอย่างด้วยกัน!” เจอรัลด์สั่งทั้งเอเดน และโยเอล

“ได้เลย คุณคลอฟอร์ด! พวกเราจะเริ่มเตรียมการเดี๋ยวนี้แหละ!”