มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 738

“ฉันคิดว่าประธานกอร์ดอนอาจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนอื่นก็ได้นะ หรือผู้ชายคนนั้นเป็นคนขับรถของผู้มีอิทธิพลบางคนหรือเปล่า? มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่มีที่นี่ในวันนี้ก็คือ ประธานกอร์ดอน ไม่ใช่เหรอ?”

คนอื่น ๆ เริ่มถกเถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อน

“คุณคลอฟอร์ด คุณต้องยุ่งมากจนคุณลืมไปแล้วแน่ คุณอาจจะลืมผมไปแล้ว คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณนะครับ ฮ่าฮ่า! นี่คือนามบัตรของผมครับ”

ประธานกอร์ดอนยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าว

ก่อนหน้านี้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้มีการติดต่อใด ๆ แบบนี้กับคุณคลอฟอร์ด แต่เขาคือคนจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้ ดังนั้นสถานการณ์ก็กลับกันเพื่อผลประโยชน์ของเขาแล้ว น่าแปลกใจ คุณคลอฟอร์ดเลือกที่จะเข้าร่วมในงานนี้ของเขาโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนเลย

เจอรัลด์หยิบนามบัตรมาและเหลือบมอง ประธานกอร์ดอนมีส่วนร่วมในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์

เขาพบว่าชื่อบริษัทของประธานกอร์ดอนนั้นค่อนข้างคุ้น ๆ

“คุณคลอฟอร์ด พวกเราเคยพบกันในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันในวันเกิดไงครับ พวกเราก็เข้าร่วมในงานเลี้ยงนั้นเหมือนกัน จึงเป็นผลให้พวกเราได้รับสามโครงการในการพัฒนามณฑลเงียบสงบ! ฮ่าฮ่า!”

ประธานกอร์ดอนกล่าว

“โอ้ว! ผมจำคุณได้แล้วตอนนี้ ประธานกอร์ดอน ยินดีที่ได้พบกันครับ”

เจอรัลด์ยังคงจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร แต่มันคงจะค่อนข้างน่ากระอักกระอ่วนถ้าพวกเขายังคงพูดเกี่ยวกับประเด็นนั้นต่อไป

ดังนั้น เขาจึงเริ่มแสดงละครขึ้นมา

“คุณคลอฟอร์ด ให้ผมดื่มให้คุณนะครับ!”

“คุณคลอฟอร์ด ให้ผมดื่มให้คุณเหมือนกันนะครับ!”

ขณะนั้น ประธานก็ยกแก้วไวน์ของพวกเขาขึ้นเพื่อดื่มให้เจอรัลด์

หลังจากเจอรัลด์จิบเครื่องดื่มของเขา ประธานกอร์ดอนก็เชิญเจอรัลด์ไปนั่งที่นั่งด้านหน้า แต่ไม่ว่าพวกเขาจะโน้มน้าวเขามากแค่ไหน เขาก็ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจเลย

เจอรัลด์อ้างว่ามันไม่เป็นไรที่จะนั่งตรงตำแหน่งปัจจุบันของเขา

เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนที่นั่ง อย่างไรแล้ว ประธานกอร์ดอนก็พบว่ามันช่างน่าเสียดาย แต่เขาก็ไม่ได้โน้มน้าวเจอรัลด์ต่อ

จากนั้นเจอรัลด์จึงขอให้ประธานกอร์ดอนไปดำเนินธุรกิจของเขาต่อไป พวกเขาสามารถโต้ตอบกันได้ในภายหลังถ้ามีเรื่องอื่นใด

ประธานกอร์ดอนตกลงกับคำแนะนำของเขาอย่างเร็ว

หลังจากชนแก้วกับเจอรัลด์อีกครั้งสุดท้าย พวกเขาก็จากไปกัน

ไซลาถึงกับมึนงงเมื่อเธอเห็นแบบนั้น

“นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน? ทำไมประธานกอร์ดอนถึงรู้จักเจอรัลด์ได้ล่ะ? แล้วทำไมเขาถึงเคารพต่อเขามากขนาดนี้?”

ไซลาต้องการจะใช้ประโยชน์จากโอกาสที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้เพื่อทำให้เจอรัลด์ขายหน้าในวันนี้

เธอต้องการแก้แค้นเจอรัลด์สำหรับการทำให้เธออับอายขายหน้าในอดีต

แต่ตอนนี้ ไซลากลับกลายเป็นคนเดียวที่ถูกทำให้ขายหน้า

ยิ่งเธออยากจะแก้แค้นเจอรัลด์มากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกขายหน้ามากขึ้นเท่านั้น

ไซลารอคำตอบของเธออย่างประหม่า

“แม่ง! มีคนที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้จริงด้วย!”

ทันใดนั้น เลนนาร์ดก็กลายเป็นกระตือรือร้นและตื่นเต้นขึ้นมา

“ปรากฎว่าเจอรัลด์มีเพื่อนวัยเด็กคนหนึ่งที่มีอำนาจและมีอิทธิพลอยู่ในมณฑลเงียบสงบ เพื่อนของเขายังก่อตั้งบริษัทการค้ารถยนต์ขนาดใหญ่อีกด้วยซ้ำ และเห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นมีเส้นสายมากมายกับผู้คนที่ยอดเยี่ยมทั้งหลาย!”

“อ่า? นายหมายความว่าเจอรัลด์รู้จักประธานกอร์ดอนเป็นเพราะเพื่อนวัยเด็กของเขางั้นเหรอ?”

ไซลาถาม

“ต้องใช้แน่ ๆ เป็นเพราะเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของพวกเราได้ยินข่าวลือของเพื่อนวัยเด็กของเขาว่ามีอำนาจมากแค่ไหนไง!” เลนนาร์ดกล่าว

“แม่งเอ้ย! นั่นน่ากลัวไปแล้ว ให้ตายเถอะนะ! ทำไมเจอรัลด์ถึงโชคดีขนาดนี้กัน?”

ไซลายังคงค่อนข้างโกรธจัด

ในที่สุดเจ้าภาพงานเลี้ยงก็ปรากฏตัวบนเวที

ที่ถูกฉายบนหน้าจอคือรูปภาพขนาดใหญ่ของวิลล่าแห่งหนึ่งที่มีสถาปัตยกรรมหรูหรางดงามเป็นพิเศษ

ทุกคนไม่รู้ว่าทำไมวิลล่าขนาดใหญ่ถึงได้แสดงขึ้นมาให้ดู แต่มันชัดเจนว่าพวกเขาถึงกับตกตะลึงไปกับลักษณะที่หรูหราโอ่อ่าของมัน

ไซลาปิดปาก “บ้าไปแล้ว ดูโครงสร้างนั้นสิว่ายิ่งใหญ่มากแค่ไหน! มันยังถูกสร้างบนจุดสูงสุดของภูเขาอีกด้วยซ้ำ!”