มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 737

“ให้ตาย ผมไม่ไป!”

เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา

“ฮึ่ม ไม่เป็นไรถ้านายไม่ไป ทำไมนายถึงกระทำอย่างกล้าหาญด้วยเล่า?”

เลาขาหญิงกล่าวด้วยความไม่พอใจ

หลังจากนั้น พวกเขาก็ไปยังโต๊ะที่เลออนนั่งอยู่เพื่อดื่มให้เขากัน

เมื่อเห็นว่าทุกคนมาดื่มให้แฟนหนุ่มของเธอ ไซลาจึงแอบมองไปที่เจอรัลด์ ที่กำลังนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังอย่างเย็นชา

เธออยากจะเพลิดเพลินไปกับท่าทางของความอับอายขายหน้าและความกังวลใจบนใบหน้าของเจอรัลด์จะแย่อยู่แล้ว

‘นายกล้าปฏิเสธฉันในปีนั้น! ดูความแตกต่างระหว่างนายกับฉันซะสิ!’

‘ไม่สิ ดูความแตกต่างกันระหว่างนายกับแฟนของฉันซะ!’

‘นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันเชิญนายมาด้วยความหวังดี?’

‘นายคิดผิดแล้ว!’

ไซลาต้องการทำให้เจอรัลด์อับอายขายหน้าอย่างจงใจ เธอคิดว่าความอัปยศอดสูที่เขาประสบจะยิ่งมากขึ้นกว่านี้ถ้าสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่นั้นใหญ่กว่า

ปกติเธอไม่ได้มีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับความปิติยินดีแบบนี้จากการแก้แค้นสักเท่าไหร่

ในทางกลับกัน วินซี่เห็นเจอรัลด์นั่นอยู่ตรงนั้นตามลำพัง มันจึงชัดเจนสำหรับที่ไซลาเชิญเขามาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะทำให้เขาอับอาย

เธอต้องการจะไปอยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์

“เธอจะไปไหน?”

แต่สุดท้าย เลนนาร์ดก็คว้าแขนของเธอเอาไว้อย่างหยาบคาย

วินซี่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็นเลนนาร์ดทำตัวแบบนี้

เธอตระหนักได้ว่าสิ่งที่ไซลากล่าวไปเมื่อครู่นี้อาจจะมีอิทธิพลต่อเลนนาร์ดก็ได้

ดังนั้นวินซี่จึงยั้งจากการพูดสิ่งอื่นใดอีก

ขณะนั้นก็มีผู้คนมากมายจากโต๊ะข้าง ๆ ที่มาดื่มให้กับเลออนและไซลา

ในขณะที่ให้ความสนใจกับคนเหล่านี้ ไซลาก็แอบเหลือบมองไปที่เจอรัลด์

ยิ่งเธอมองเขามากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

แต่ในขณะนั้นเอง

“คุณคลอฟอร์ด!”

ทันใดนั้น บางคนตะโกนขึ้นมา

คนที่ตะโกนขึ้นมาคือชายวัยกลางคนคนหนึ่ง มีผู้คนมากมายรายล้อมเขา และเขาก็ดูเหมือนจะเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากคนหนึ่ง

โดยเฉพาะไซลา เธอจ้องมองเจอรัลด์มาโดยตลอด ดังนั้น เธอจึงสังเกตเห็นทันทีเมื่อคนเหล่านั้นรีบเข้าไปหาเขากัน

เธอแทบจะสำลักไวน์แดงของเธอได้

“คุณคลอฟอร์ดเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกัน? ประธานกอร์ดอนมีสถานะและตัวตนแบบไหน? ทำไมเขาถึงรู้จักว่าเจอรัลด์เป็นใคร? เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนขี้แพ้ ใช่ไหม?”

ไซลาสงสัยด้วยความประหลาดใจ

ความปิติยินดีที่เธอได้รับจากการแก้แค้นเมื่อครู่ตอนนี้ก็ค่อย ๆ จางหายไปในทันที

เธอเริ่มขยับตัวไปมาอย่างกระวนกระวายใจ

วินซี่ก็มองเห็นเหมือนกัน เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกของความตื่นเต้นอยู่ภายในโดยไม่ทราบเหตุผล

เลนนาร์ดในทางกลับกัน รู้สึกถึงความหึงหวงของเขาเริ่มรุนแรงมากขึ้น

คนกลุ่มนั้นที่เข้าหาเลออนก็แอบมองไปยังทิศทางของเจอรัลด์กัน กำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“และคุณคือ?”

คนกลุ่มนั้นหยุดตรงหน้าเจอรัลด์ เจอรัลด์รู้สึกแปลกใจเพราะเขาไม่ได้รู้จักพวกเขาคนไหนเลย

“ให้ตาย! เกิดอะไรขึ้นกัน? ประธานกอร์ดอนไปที่นั่นเพื่อทักทายเขา แต่ผู้ชายคนนั้นไม่แม้แต่จะรู้จักว่าประธานกอร์ดอนเป็นใครด้วยซ้ำ!”

“มันน่าหงุดหงิดมาก! เด็กชายคนนั้นจะหยาบคายได้แค่ไหนกัน! ใครสอนมารยาทให้เขาเนี่ย?”