มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 744

จากนั้นเจอรัลด์ก็พยักหน้า “ได้เลย!”

หลังจากเขาจากไป แจสมินก็บิดหูมินนี่ “เธอ! ทำไมเธอ! เธอมันเป็นผู้หญิงร้ายกาจ! โชคดีนะ ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันใส่เสื้อเมื่อกี้นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนั้นล่ะก็ เธอตายแน่!”

เมื่อแจสมินคิดถึงสถานการณ์กระอักกระอ่วนที่เธอพบเมื่อครู่ก่อน จากนั้นความกลัวก็เริ่มครอบงำเธอ เธอไม่มีอะไรนอกจากไม่พอใจมินดี้กับสิ่งที่มินดี้ทำ

“โอ๋ โอ๋ ไม่ใช่ว่าฉันทำภารกิจสำเร็จเหรอ? ลางสังหรณ์ของฉันถูกต้อง เจอรัลด์ชอบเธอจริง ฉันมั่นใจว่าเธอไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ ฉันหมายถึง สายตาของเขามองเธอเกือบจะทั้งตัวเลยนะ!”

“เธอกล้านำเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีกได้ยังไง? ฉันจะบีบคอเธอให้ตายเลย!”

…

ในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง

มีรถหรูประมาณห้าคันที่แล่นผ่านประตูหน้าเข้าไป

หลังจากนั้น คนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกจากรถของพวกเขาตามลำดับและมุ่งหน้าตรงไปยังทางเข้าของอาคาร

“นายน้อยยาเอล ผู้ช่วยทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้วครับ”

คนที่ดูเหมือนพ่อบ้านเดินนำกลุ่มคนเข้าไปในอาคารหลังใหญ่

“นายน้อยยาเอล ยินดีที่ได้พบครับ คุณบอกพวกเราได้ไหมว่าทำไมคุณหลงถึงขอให้พวกเรามาที่นี่กัน?”

คนที่พูดเป็นคนต่างต่างชาติ แต่ดวงตาของเขานั้นดุร้ายและเย็นชา แทบจะดูเหมือนราวกับว่าอารมณ์ของเขาถูกบีบคั้นจนตายด้านไปนานแล้ว

“ฮึ่ม! แน่นอน! ผมมั่นใจว่ายูนัสเล่าให้คุณฟังก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ที่คุณทั้งหมดอยู่ที่นี่ คุณต้องใส่ใจทุก ๆ คำสั่งของผม ให้พูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมนะ ผมต้องการความช่วยเหลือของคุณในการลักพาตัวบุคคลคนหนึ่ง”

นายน้อยยาเอลก็คือ ยาเอล ชุยเลอร์

ในขณะนั้น เขาดูเศร้าโศกอย่างมากเลยทีเดียว

พ่อบ้านยื่นรูปถ่ายให้คน ๆ นั้นที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่ม

“ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น นายน้อยยาเอล คุณต้องให้คนจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วยหรือครับ?”

คนหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มวางรูปถ่ายไว้ด้วยสีหน้าจองหอง

“การประเมินศัตรูของคุณต่ำไป จะไม่ทำให้คุณไปไหน ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถเข้าถึงได้แม้ว่าพวกเราจะส่งผู้ชายที่แข็งแกร่งแต่ธรรมดาไปมากกว่าสิบกว่าคนก็ตาม!”

จากนั้นเขาก็คิดถึงวันที่แจสมินตบหน้าเขาต่อหน้าทุกคน

ไม่นานความรู้สึกถึงความอัปยศอดสูที่ทำให้เจ็บปวดนั้นก็ครอบงำเขา

ตอนนี้เขาสามารถก่อเรื่องบางอย่างให้ตระกูลเฟนเดอร์สันได้ถ้าเขาลักพาตัวแจสมิน นอกจากนี้ จุดอ่อนก็ได้เปิดเผยตัวเองออกมาให้ยาเอลแล้ว เพื่อให้เขาใช้ประโยชน์ส่วนตัวและแทรกซึมเข้าไปในตระกูลเฟนเดอร์สันได้ นั่นก็คือมินดี้

ก็เป็นเหมือนที่พวกเขากล่าว “ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

จูเลียนพูดถูก เขาสามารถหลบซ่อนในที่มืดอย่างเป็นธรรมชาติได้ถ้าเขาขอความช่วยเหลือจากยูนัสแห่งยานเคน เขายังสามารถกระทำตามสถานการณ์ได้เช่นกัน

ทั้งยูนัสและยาเอลก็รู้จักกันและกันมานานแล้วตอนนี้

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งคู่ก็ถือได้ว่าเป็นทายาทร่ำรวยที่โด่งดัง มันจึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะปฏิสัมพันธ์ต่อกันและกันอยู่บ่าย ๆ ในอดีต

ในขณะนั้น รถหรูอีกคันก็แล่นมาจอดอยู่ข้างนอกประตู

ยาเอลมองไปข้างนอก จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ และกล่าวขึ้นมา “ยูนัสมาแล้ว!”

“ยาเอล มันก็นานแล้วนะตั้งแต่ที่พวกเราพบกันและกันครั้งสุดท้าย นายเป็นไงบ้าง?” ยูนัสกล่าวทักทาย ในขณะที่เดินวางท่าเข้าไปในตึกอย่างมั่นใจพร้อมกับมือสองข้างล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง