มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 745

“ยูนัส! แน่นอน มันนานแล้วตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้าย! ฉันดีใจที่นายพูดว่านายจะมาหาฉันนะ!” ยาเอลอุทานออกมาด้วยรอยยิ้มแจ่มใสทันทีที่เขาเห็นยูนัส

“เออจริงสิ พ่อแม่ของนายที่บ้านเป็นไงบ้าง? มีช่วงหนึ่งที่ผู้อาวุโสของฉันคอยแต่จะรบกวนให้ฉันไปที่ยานเคน เพื่อเยี่ยมพ่อของนาย!”

“ขอบคุณที่ถามนะ ยาเอล พวกเขาสบายดี!”

ยูนัสกล่าว

ยาเอลส่งสัญญาณให้ยูนัสนั่งลง “เกิดอะไรขึ้น? ฉันได้ยินว่าพ่อของนายทำโทษนายเหรอ? เขาไม่ให้นายไปไหนครึ่งเดือนใช่ไหม?”

“ฮึ่ม! ฉันไม่อยากพูดถึงใช้มัน ฉันโมโหทุกครั้งที่ฉันพูดถึงเหตุการณ์นั้น เออจริงสิ ยาเอล มาพูดถึงเรื่องของนายกันเถอะ ฉันพาคนของฉันมาด้วย ฉันเชื่อว่านายพบพวกเขาแล้วเหมือนกัน พวกเขามาจากอเมริกาเหนือ และผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดในแวดวงของพวกเขาเอง!”

“ฉันพบพวกเขาเมื่อครู่นี้ ยูนัส ฉันต้องบอกนะว่าฉันก็รู้สึกประทับใจ!”

“ดี! งั้นฉลองกันเถอะและขอให้ภารกิจของนายสำเร็จในวันพรุ่งนี้กัน!”

…

วันต่อมา

มาร์เวนและคนอื่น ๆ ก็มาด้วยเหมือนกัน

เจอรัลด์ได้เตรียมการที่จำเป็นเมื่อคืนที่แล้ว และเขาขอให้มาร์เวนพาคนที่ไว้วางใจได้มาด้วยประมาณห้าคน

แน่นอนว่ามาร์เวนจริงจังกับคำพูดของเขา

เขามอบหมายหน้าที่นำกลุ่มทัวร์ให้กับเพื่อนร่วมชั้นที่ไว้ใจได้อีกคน ในขณะที่เขาและคนอื่นอีกห้าคนไปกับเจอรัลด์

เห็นได้ชัด แจสมินและมินดี้ได้หารือกันมาล่วงหน้าแล้ว

เป็นเพราะพวกเธอทำตัวเหมือนปกติโดยไม่พูดกับเจอรัลด์เลย พวกเธอยังคงรักษาบรรยากาศที่เย็นชาและห่างเหินรอบ ๆ พวกเขา

อิซาเบลก็มาด้วยเหมือนกัน มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงในบุคลิกของเธอ เมื่อเทียบกับตัวเธอจากก่อนหน้านี้

อย่างแรก เธอไม่ได้เกาะติดอยู่กับฟาเบียนและกวนใจเขาเหมือนอย่างที่เธอทำในอดีต แต่แทนที่ ใบหน้าของเธอจะแดงก่ำขึ้นมา เมื่อเธอแอบมองเจอรัลด์เป็นครั้งคราวอย่างเขินอาย

ไม่รู้ว่าเจอรัลด์พูดอะไรกับเมอาและอิซาเบลในวันนั้น แต่อิซาเบลก็ทำตัวแบบนี้มาตั้งแต่วันนั้นแล้ว

แต่เห็นได้ชัด เจอรัลด์ไม่ได้สนใจเธอเลย

เขากล่าวทักทายมาร์เวน จากนั้นพวกเขาห้าคนก็เตรียมตัวลาเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาก่อนจะเริ่มออกเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่เรียกว่าหมู่บ้านวินเทอร์บอร์น

“หยุดก่อน! มาร์เวน! เจอรัลด์! นายจะไปไหนกัน? นายจะทำอะไร? ทำไมนายไม่มากับพวกเราล่ะ?”

ก่อนที่เจอรัลด์จะเหยียบคันเร่งจากไป ผู้หญิงคนหนึ่งก็รีบวิ่งมายังรถของพวกเขา

นั่นเป็นการเปลี่ยนความรู้สึกของพวกเธอที่มีต่อเขาไปโดยสิ้นเชิง

เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นเจอรัลด์ แต่โดยส่วนใหญ่สเตลล่ายังคงไม่แยแสไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ตาม แต่ตอนนี้ สำหรับเหตุผลที่ไม่สามารถอธิบายได้บางอย่าง เธอจะรู้สึกหัวเสียเล็กน้อยเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเพิกเฉยต่อเธอ

ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับชีวิตของเธอ เหมือนบางอย่างที่อยู่ลึก ๆ ภายในตัวเธอจะไม่สมดุลไปเสียแล้ว

เช้านั้น ความรู้สึกเดียวกับก็ปรากฏขึ้นมาภายในตัวเธอเมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเธอมา

เจอรัลด์กล่าวทักทายเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการกล่าวทักทายเธอล่ะ

มันคือเหตุผลที่ทำไมสเตลล่าถึงไล่ตามพวกเขาให้ทันอย่างสิ้นหวังขนาดนี้ เธออยาากจะถามมาร์เวนถึงแผนการของพวกเขาสำหรับวันนั้น

เธอหวังว่าเธอจะสามารถดึงดูดความสนใจของเจอรัลด์ได้

แต่เห็นได้ชัด มันเป็นการกระทำที่เปล่าประโยชน์

“เธอหมายความว่ายังไงที่พวกเราจะไม่พาเธอไปด้วยเพื่อสนุกกันงั้นเหรอ? พวกเรามีเรื่องที่ต้องทำ ไปสนุกด้วยเองเถอะ!”

มาร์เวนก็เปลี่ยไปมากเหมือนกัน ครั้งหนึ่ง เขาเคยรู้สึกด้อยกว่าและกลัวเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาบังเอิญพบกับสเตลล่า