มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 760

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าตะโกนบอกนักธุรกิจที่ยืนอยู่ในลานโรงแรม

จากนั้นคนรวยทั้งหลายก็รีบไปต้อนรับแขกคนใหม่ที่เพิ่งมาถึงกันอย่างรีบร้อนและตื่นเต้น

“ให้ตายเถอะ! ทำไมถึงมีรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าจอดอยู่ตรงทางเข้าล่ะ? นายจะทำอะไรเนี่ย? ไปให้พ้นเจ้าเด็กนี่!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาหา และผลักเจอรัลด์ออกไปอย่างแรง

“ให้ตาย ช่างน่าอายเสียจริง!”

ด้วยความรู้สึกอับอายขายหน้า ไซลาจึงปิดตาของเธอ

“ถ้ามีอะไรที่คุณอยากจะพูด ก็พูดดี ๆ สิครับ ทำไมต้องบังคับผมด้วย? ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ โอเคไหม!?”

เจอรัลด์เหยียบคันเร่งและจากไป

หลังจากขบวนรถแล่นมาหยุด นักธุรกิจวัยกลางคนสองสามคนก็ลงมาจนกรถกัน มีลูกสาวและลูกชายที่ร่ำรวยของพวกเขาด้วยเหมือนกัน มันจึงกลายเป็นชัดเจนว่าคนเหล่านี้เป็นแขกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในงานวันนี้

ประธานคนอื่น ๆ ก็เรียงแถวต้อนรับพวกเขา มีการโต้ตอบด้วยการหยอกล้อและกล่าวทักทายกัน

“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย ขอบคุณที่ให้เกียรติผมในการเข้าร่วมงานเลี้ยงในคราวนี้นะครับ แต่โชคไม่ดีเล็กน้อยที่พวกเราไม่สามารถเชิญแขกที่พิเศษมากมาได้ในวันนี้ พวกเราไม่สามารถแสดงออกได้ว่าพวกเราเสียใจมากแค่ไหนในความเกี่ยวข้องกันกับสถานการณ์นี้!”

พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ข้างพรมแดงและฟังประธานที่ดูเหมือนจะเป็นผู้จัดงานขณะที่เขากล่าวขึ้นมา

มีการถกกันอย่างมากมายเกิดขึ้นในหมู่ฝูงชน “นั่นเป็นใครกัน?”

“ใครคือผู้มีอิทธิพลคนนั้น? ประธานกอร์ดอนหรือเปล่า!”

คนอื่น ๆ ถาม

ไซลาเดินนำวินซี่เข้าไปในห้องโถงของโรงแรม

ขณะนั้นเอง พวกเธอก็มองไปที่ประธานกอร์ดอน ที่กำลังยืนอยู่บนเวที

โดยไม่รู้ตัว ความกลัวเริ่มครอบงำหัวใจของเธอ

เธอกังวลเล็กน้อย ขณะที่เธอดึงแขนเลออนแฟนของเธอ ที่ยืนอยู่ข้างเธอ “เลออน ใครคือผู้ชายคนนั้นที่เขาพูดว่าเขาต้องการจะเชิญเหรอ?”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ? เธอไม่เห็นเหรอว่าพวกเราทุกคนต่างก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างไร?”

เลออนไม่ได้สุภาพเลย ท้ายที่สุดแล้ว พ่อของเขาก็ได้รับแจ้งถึงความยุ่งเหยิงที่ไซลาก่อขึ้นมาแล้ว

ไซลารู้สึกแย่กับเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงเงียบปากลงทันที

ก่อนอุบัติเหตุนั้น เธอตื่นเต้นที่จะได้เข้าร่วมในโอกาสที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เธอคิดว่าเธอจะได้ทำความรู้จักกับคนรวยมากมาย

แต่ลึก ๆ แล้ว เธอก็รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเล็กน้อย

เป็นเพราะเจอรัลด์ดูเหมือนจะได้รับสายโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ และคนที่โทรหาเขาก็เป็นคนที่มีชื่อว่า “ประธานกอร์ดอน”

เธอสงสัยว่าใช่คน ๆ เดียวกันหรือไม่

แต่ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นเท่าไหร่ ความเป็นไปได้ก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น

เจอรัลด์เป็นใครกัน? อย่างมากที่สุด คำอธิบายเดียวที่เธอสามารถคิดขึ้นมาได้ก็คือว่าเพื่อนวัยเด็กของเขาได้แนะนำเขาให้กับประธานกอร์ดอน ถ้าไม่มีเพื่อนคนนั้น เขาก็เป็นแค่คนไม่สำคัญอีกคนแค่นั้นแหละ!