มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 794

เจอรัลด์พบว่าตัวเองนั่งไขว่ห้างอยู่บนท่าเรือด้วยความขุ่นเคืองใจของเขา

ไม่สามารถทำอะไรอื่นได้อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้คือรอการกลับมาของมีล่า และอธิบายให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนก่อนเมื่อเธอกลับมาในที่สุด

ที่เหลือของวันผ่านไปอย่างรวดเร็วและก่อนที่มีล่าจะรู้ มันก็เป็นเวลากลางคือแล้ว ด้วยทะเลที่เงียบสงบมากขณะที่เรือมหาสมุทรแล่นต่อไป แม้แต่ลมทะเลที่เบาที่สุดก็ยังได้ยิน

“พอได้แล้วกับการคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่คิดงั้นเหรอ มีล่า? เพราะพวกเราทั้งหมดอาจจะเหนื่อยกันแล้วในตอนนี้ ไปหาอะไรทานกันเถอะ!” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอเตรียมจะไปเอาอาหารมาให้เธอ

“เอาล่ะ…!” มีล่าตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย

“ต้องอย่างนี้สิ! แต่ทำไมทีมการสำรวจถึงต้องเอาโทรศัพท์ของพวกเราไปด้วยล่ะ? ช่างน่าเบื่อ!” มอลลี่ที่ไม่คุ้นชินกับการที่ไม่มีโทรศัพท์อยู่ใกล้ ๆ เธอกล่าว

“แต่แน่นอน! ข้อมูลส่วนตัวเกี่ยวกับการสำรวจอาจจะรั่วไหลออกไปได้ง่าย ๆ ถ้าพวกเรามีโทรศัพท์ติดตัว! แม้การเข้มงวดไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีอะไรขนาดนั้น แต่ฉันไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะเอานาฬิกาของฉันไปอีกด้วยซ้ำ! ฮึ่ม!” วันด้าตอบกลับ

“ไม่ว่าจะยังไง แม้พวกเราได้รับการบอกกล่าวว่าพวกเราจะออกมาถึงที่นี่เพื่อสำรวจคุณภาพของทะเล แต่ฉันสงสัยจริง ๆ ว่ามันเป็นแบบนั้น หรืออย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่านั่นไม่ใช่ภารกิจเพียงอย่างเดียวของเรา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันเห็นผู้คนที่ดูดุร้ายสองสามคนขึ้นเรือมากับพวกเราก่อนหน้านี้ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาอาจเป็นทหารกัน ทำไมถึงจะต้องการคนเช่นนี้อยู่ในภารกิจการสืบสวนของพวกเราด้วยล่ะ?” มอลลี่กล่าว เห็นได้ชัดว่าพยายามที่จะเบี่ยงเบนความสนใจมีล่าจากความคิดด้านลบของเธอ

“…ห้ะ? เธอต้องการจะบอกอะไรกัน?” วันด้าถาม รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“เรียกมันว่าสัมผัสที่หกซึ่งมาพร้อมกับการมีพี่ชายที่เป็นทหารเช่นกัน พวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องโชว์องังการเช่นนี้จริง ๆ ถ้าจุดมุ่งหมายของพวกเขาเป็นเพียงแค่การสำรวจคุณภาพของมหาสมุทร ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะที่ฉันช่วยขนย้ายของบางอย่างเข้าไปในห้องประชุมก่อนหน้านี้ เดาซิว่าฉันเห็นอะไร?” มอลลี่ตอบกลับ ขณะที่เธอเบาเสียงของเธอลงฉับพลัน

“ต่อสิ…” มีล่าและแวนด้าพูดขึ้นพร้อมกันขณะที่พวกเธอมองไปที่เธอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้พวกเธอรู้สึกได้ว่าทีมการสำรวจนั้นค่อนข้างลึกลับ แค่ทีมก็ดูเหมือนจะกำลังศึกษาบางอย่างอยู่ตลอดทั้งวันอยู่ดี

“ฉันเห็นภาพวาดที่พวกเขาต้องใช้ในระหว่างการประชุมของพวกเขา! มันดูเหมือนตึกอะไรสักอย่าง…ฮ่าฮ่า! มันไม่บ้าไปหน่อยเหรอถ้าจริง ๆ แล้วทีมการสำรวจจะอยู่ในภารกิจตามหาพระราชวังใต้น้ำ?” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอหัวเราะออกมาเสียงดัง

แทนที่จะหัวเราะตาม อย่างไรก็ตาม มีล่าและวันด้าทำได้เพียงแค่มองกันและกันด้วยความตกตะลึงเท่านั้น วิธีที่มอลลี่พูดมานั้นทำให้การเดินทางทั้งหมดของพวกเธอฟังดูและรู้สึกลึกลับมากกว่าที่มันควรจะเป็นเสียอีก