“ของขวัญอีกชิ้นเหรอ?” แขกหลายคนกล่าวขึ้นมา ขณะที่พวกเขารอคอยมันกันอย่างกระตือรือร้น อย่าลืมว่า ใคร ๆ ก็จะต้องสงสัยกันแน่นอนว่าสองพี่น้องคลอฟอร์ดที่มีอำนาจจะเสนออะไรมาอีก หลังจากได้เห็นพลอยสีน้ำเงินและประธานทั้งหลายที่เจอรัลด์ได้เชิญมา
“เนื่องจากเจอรัลด์กับฉันก็ได้มอบของขวัญของแต่ละคนไปแล้ว ของขวัญชิ้นที่สามจะถูกมอบให้เธอโดยสะใภ้ของพวกเรา!” เจสสิก้ากล่าว ขณะที่เธอหันไปมองข้างหลัง
ขณะที่คนอื่น ๆ มองตามสายตาของเธอ พวกเขาก็เห็นคนรับใช้กลุ่มนั้นที่นำมาโดยผู้หญิงที่ดูสง่างามอย่างยิ่ง กำลังเดินลงห้องโถงมาหาพวกเขากันในตอนนี้
มองจากระยะไกล ทุกคนก็บอกได้เลยว่าอารมณ์ของผู้หญิงสวยคนนั้นช่างอ่อนโยนแค่ไหน นั่นจึงทำให้บรรยากาศตรึงเครียดกว่าที่เป็นอยู่แล้วมากขึ้น
“ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยอะไรอย่างงี้!” คนมากมายตะโกนขึ้นมา ขณะที่พวกเขาเฝ้ามองเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“พี่สะใภ้งั้นเหรอ?” เบกล่าว ด้วยความรู้สึกตกใจ
สะใภ้ที่ว่าก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไวร่านั่นเอง
ขณะที่เธอหันไปมองเจอรัลด์ เขาเพียงก้มหน้าลงและไม่ได้พูดอะไร ท้ายที่สุดแล้วเขาก็รู้ดีว่าเขาจะไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างเหมาะสมในช่วงเวลาอันสั้น ๆ เช่นนี้ได้
“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบกันนะคะ คุณยาย” ไวร่ากล่าว ขณะที่เธอยืนอยู่ข้างเจอรัลด์ ในขณะที่กำลังโค้งคำนับเล็กน้อยให้ท่านผู้หญิงเยลแมนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
ท่านผู้หญิงเยลแมนเองก็กำลังยิ้มกว้าง ขณะที่เธอพยักหน้ากลับให้เธอ
“หลานสะใภ้ของฉันช่างน่าประหลาดใจอะไรอย่างงี้! ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ระหว่างพยักหน้า
แม้เธอจะอยู่มานานแล้ว แต่เอาตามตรงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอเคยรู้สึกถึงความรุ่งโรจน์และความภาคภูมิใจจากสมาชิกครอบครัวของเธอมากขนาดนี้
“เธอต้องเป็นเบใช่ไหมจ๊ะ? นี่! นี่คือของขวัญจากลูกพี่ลูกน้องของเธอกับฉัน!” ไวร่ากล่าว ขณะที่เธอยิ้มพร้อมกับมองไปที่เบ
ทันทีที่เธอกล่าวไปแบบนั้น หนึ่งในลูกน้องของเธอก็เดินมาหาเธอ และมอบหนังสือสัญญาให้กับเบ
เธอกระพริบตา จากนั้นเธอก็มองไปที่หนังสือสัญญาตรงหน้าเธอ ขณะที่ไวร่าอธิบาย “ตั้งแต่นี้ต่อไป เธอคือประธานของทรัสเดค กรุ๊ป เบ นอกเหนือจากนั้น เธอก็จะเป็นคนรับผิดชอบในทรัพย์สินทั้งหมดที่เป็นของตระกูลคลอฟอร์ดทางเหนือเช่นกัน!”
“…ฮะ?”
มันเป็นการตอบกลับเพียงอย่างเดียวที่เบสามารถทำได้ในความมึนงงของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่ไวร่าที่กำลังยิ้มอยู่
“วันนี้ฉันค่อนข้างอารมณ์ดี ดังนั้นฉันจะไม่ทรมานนาย เชน! ฉันพูดแบบนี้ ฉันเชื่อว่านายจำได้ว่าพ่อของนายดูเป็นยังไงในปีนั้นในเมย์เบอร์รี่ ถูกต้องไหม?” เจสสิก้ากล่าวอย่างเย็นชา
“ผ ผมยังไม่ลืม!” เชนตอบกลับ ขณะที่เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นเจสสิก้าได้ไล่ทั้งเชนและพ่อของเขาออกไปจากเมย์เบอร์รี่ หลังจากการค้นพบว่าพวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับเหตุการณ์หนึ่ง
“ฉันดีใจที่นายไม่ได้ลืมมัน! ตอนนี้ก็ฟังให้ดี ๆ ถ้านายได้เผชิญหน้ากับเยลแมนคนอื่นในอนาคต ก็หลีกเลี่ยงพวกเขา ถ้านายไม่ นายจะต้องโทษตัวเองเท่านั้นกับสิ่งที่ฉันจะทำกับนายต่อไป! ตอนนี้ก็ไปให้พ้นสายตาของฉันซะ!” เจสสิก้าสั่ง
“ด ได้ครับ คุณ!” เชนกล่าว ขณะที่เขารีบออกไปจากจุดของเขา
“กลับมานี่! นายเป็นใครที่คิดว่าจะจากไปได้ง่าย ๆ แบบนั้น! กลับมาและกลิ้งตัวออกไปตลอดทาง!” เจสสิก้าคำรามใส่
เชนสามารถรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของเขากระตุกเล็กน้อย อย่าลืมว่าเขาก็เคยทำแบบเดียวกันนี้ในปีนั้น เมื่อเขาและพ่อของเขาถูกเตะออกไปจากเมย์เบอร์รี่ แม้มันเป็นช่วงของเดจาวู แต่เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะถอนหายใจด้วยซ้ำขณะที่เขานอนลงบนพื้นและเริ่มกลิ้งไปยังทางเข้า
‘บ้าที่สุด! เมื่อคิดว่าเบจะมีคนที่มีอำนาจเช่นนี้อยู่ข้างเธอ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...