มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 866

ลูกน้องพวกนั้นต่างเดินลงบันไดไป เพื่อทำตามคําสั่งของเขา

อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากพวกเขาลงไปแล้ว ก็ไม่มีเสียงใดตามมา ทุกอย่างเงียบสงบเช่นเดิม

ตอนนั้นเองที่เชนตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างมาก

“นายตรงนั้น อยู่คุ้มกันที่นี่ไว้ พวกนายที่เหลือตามฉันลงไปชั้นล่าง!” เชนสั่งลูกน้องคนเดียวให้ยืนระวังอยู่ในห้อง ในขณะที่พวกเขาที่เหลือลงไปชั้นล่างด้วยกันกับเชน

ทันทีที่เชนมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย ทันใดนั้นเขาก็หยุดเดิน ห้องนั้นมืดสนิทและไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

ก่อนที่เขาจะทันได้เดินต่อไป เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดฉับพลันตรงด้านหลังศีรษะของเขา! เขาจึงทำได้เพียงคาดเดาเอาเท่านั้นว่าใครบางคนได้ทุบหัวของเขาด้วยกระบอง ก่อนที่เขาจะหมดสติไปในท้ายที่สุด

คืนนั้นดึกมากแล้ว เจอรัลด์และเบที่เหนื่อยล้า ในที่สุดก็กลับมายังห้องของเบ ขณะที่เธอผล็อยหลับไปแทบจะในทันที เจอรัลด์จึงห่มผ้าให้เธอก่อนจะออกจากห้องไป

ที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องของเธอ คือกลุ่มบอดี้การ์ดที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำ

“ฮึ! ตระกูลหลงต้องพบว่ามันยากที่จะนอนหลับได้อย่างสงบสุขในคืนนี้อย่างแน่นอน คุณคลอฟอร์ด! ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็สูญเสียคนที่มีศักยภาพมากที่สุดคนหนึ่งไปแล้ว! อย่างที่คาดคิดไว้ พวกเขากำลังค้นหาเชนไปทั่ว ขณะที่พวกเราคุยกันอยู่!” ฟิลิปกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอน! ทำไมพวกเราไม่ปล่อยให้พวกเขาตามหาเขาสักเจ็ดวัน แบบเดียวกันล่ะ! ลองนึกถึงการกระทำของพวกเขาหลังจากผ่านไปสัปดาห์หนึ่ง โดยไม่มีหลานชายที่ล้ำค่าของพวกเขาดูสิครับ!” ลูกน้องอีกคนกล่าวเสริม

“ผมไม่มีเวลาที่จะมายุ่งกับพวกหลงเป็นสัปดาห์หนึ่งหรอก พูดถึงตระกูลหลงแล้ว พวกเขาจะฉลองเนื่องในโอกาสบางอย่างพรุ่งนี้ ใช่ไหม? เยี่ยมมาก เนื่องจากเชนมอบของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ให้พวกเรา โดยการขุ่มขู่เบถึงเจ็ดวันต่อเนื่อง พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังที่นั่นในวันพรุ่งนี้ พร้อมกับของขวัญของพวกเราเอง!” เจอรัลด์กล่าวด้วยแววตาที่เย็นชาของเขา

“เตรียมตัวเขาให้พร้อม!”

“ครับ คุณคลอฟอร์ด!”

วันต่อมา ในคฤหาสน์ตระกูลหลง เมื่อนายท่านหลงถามขึ้นมา “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? พวกนายจัดการตามหาเชนได้หรือยัง?”

นายท่านหลงเองสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการ อย่าลืมว่าพวกเขากำลังฉลองโอกาสพิเศษในวันนี้กัน สมาชิกตระกูลของพวกเขาหลายคนก็จะมาพร้อมกับแขกผู้มีเกียรติมากมายหลายคน แม้บรรยากาศค่อนข้างรื่นเริง แต่คนเหล่านั้นทั้งหมดจากตระกูลหลงต่างคนก็ต่างเต็มไปด้วยความกังวล และร้อนรนใจกัน

“ยังเลยครับ นายท่าน ถึงอย่างนั้นสิ่งที่พวกเราบอกได้ก็คือ ตระกูลเยลแมนน่าจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คุณเบก็ได้รับการช่วยเหลือไปเมื่อคืนที่แล้ว แต่เมื่อพวกเรามุ่งหน้าไปยังตระกูลเยลแมนเพื่อตรวจสอบ พวกเราก็ไม่สามารถหาร่องรอยของพวกเขาได้แม้แต่น้อยเลยครับ!” พ่อบ้านของตระกูลหลงกล่าว

“พวกเราไม่สามารถปฏิเสธที่จะเข้าร่วมได้เหรอ กีย่า…?”

ด้านนอกคฤหาสน์ของตระกูลหลง ผู้หญิงสองสามคนต่างก็แสดงความเห็นกันอย่างประหม่า กับการเข้าร่วมโอกาสพิเศษของตระกูลหลง

“จะมีอะไรให้กลัวกัน? ถึงแม้ฉันไม่เต็มใจที่อยู่ที่นี่พอ ๆ กันก็ตาม ฉันต้องมาในนามของพ่อของฉันมเนื่องจากตระกูลหลงเชิญทั้งครอบครัวของฉันให้มาที่นี่ นอกจากนี้ ฉันก็เป็นคนที่ไม่พอใจพวกเขามแต่ฉันแทบจะไม่กลัวเลยทั้งนั้น! แล้วทำไมเธอถึงกลัวล่ะ?” กีย่ากล่าว ขณะที่เธอมองไปที่มาริลิน และเพื่อนคนอื่นของเธอ

“เอาล่ะ ตระกูลหลงเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในยานเคน…แน่นอนสิที่ฉันจะประหม่าเมื่อมายังสถานที่แบบนี้…นอกจากนี้ ดูรอบตัวพวกเราสิ! คนที่มานั้นก็เป็นผู้มีอิทธิพลกันทั้งนั้น!” มาริลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“อืม! ฉันอยู่นี่ ไม่ใช่หรือไง? ฉันมักจะคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอเสมอในอดีต ดังนั้นเธอก็จะต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนฉันในคราวนี้!” กีย่ากล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

“ก็ได้…พวกเราจะเข้าไปกับเธอกัน!” มาริลินตอบกลับ ขณะที่เธอแลบลิ้นออกมา

“…ฮะ? เฮ้ มาริลิน กีย่า! ดูตรงนั้นสิ! มีทีมรถหรูกำลังขับมาทางนี้กัน!” เพื่อนของกีย่าคนหนึ่งร้องเสียงหลงออกมาด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เธอชี้ไปยังรถที่กำลังขับมายังประตูของคฤหาสน์