มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 870

ในการตอบสนองนายท่านหลงเพียงแค่ถอนหายใจออกมา

“เอาล่ะ นั่นก็ดีเหมือนกัน มันดีกว่าที่ปล่อยให้ชอว์ได้อยู่อย่างมีความสุข…”

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเราไม่ได้ติดต่อคอร์ดมาหลายปีขนาดนี้แล้ว ตระกูลของเราก็ยังคงรุ่งโรจน์ต่อไปได้!” โจเอลกล่าว

“ฮึ่ม! แน่นอน! ฉันสันนิษฐานเอาว่าคอร์ดไม่เคยโจมตีพวกเราอีกตั้งแต่พ่อของเขาตายไปไม่นานหลังจากนั้น เนื่องจากการตายของเขา คอร์ดจึงมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อตำแหน่งนายท่านคนที่สองของโมลเดล ตามปกติแล้วนั่นจึงหมายความว่าเขาจะไม่มีเวลาที่จะมายุ่งกับพวกเรานานพอสมควร แม้ฉันไม่มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ตามข้อเท็จจริงที่เขาเป็นนักวางแผนการโดยธรรมชาติ มันคงไม่ไกลเกินจริงที่จะคาดเดาได้ว่า เขาลงเอยด้วยการกลายมาเป็นนายท่านคนที่สองของตระกูลโมลเดลอย่างแท้จริง”

“เข้าใจแล้วครับ…พ่อวางแผนที่จะได้รับความช่วยเหลือจากคอร์ด เพื่อจัดการกับคลอฟอร์ดใช่ไหม?” โจเอลที่เริ่มเห็นภาพที่ใหญ่ขึ้นถามขึ้นมาในตอนนี้

“อืม การคาดเดาของแกนั้นถูกครึ่งหนึ่ง ฉันจะไม่ขอความช่วยเหลือของเขาโดยตรง ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าฉันทำแบบนั้น ก็อย่างที่ฉันได้พูดไปก่อนหน้านี้ ชื่อเสียงและชื่อของตระกูลหลงจะเท่ากับถูกทำลายลง! ฮึ่ม! ถึงอย่างนั้น นั่นก็ยังดีกว่าการที่พี่น้องคลอฟอร์ดได้ยึดครอบครัวของเราไป! ระวังไว้ว่าเมื่อเรื่องคอร์ดรั่วไหลออกไป ความยุ่งเหยิงขนาดใหญ่จะตามมาอย่างแน่นอน! แต่อย่างไรก็ตาม ยิ่งมันยุ่งเหยิงมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งดีมากขึ้นสำหรับพวกเรา! ฉันมั่นใจว่าแม้แต่คลอฟอร์ดที่มีอำนาจและมีอิทธิพล ก็จะไม่มีเวลาที่จะจัดการกับเขาได้หรอก!” นายท่านหลงประกาศอย่างเคร่งขรึม

หลังจากการสูดหายใจเข้าลึก เขาก็กล่าวเสริมขึ้นมา “โจเอลมากับฉัน พวกเราจะไปเชิญคอร์ด โมลเดล ออกจากภูเขาแห่งนั้น…”

ประมาณสามวันต่อมา เมื่อปาร์ตี้ลึกลับได้ถูกจัดขึ้นโดยคลอฟอร์ดที่อาศัยอยู่ในนอร์ทเบย์

งานปาร์ตี้เองนั้นลึกลับมากจนคลอฟอร์ดส่วนใหญ่เองยังถูกห้ามไม่ให้ให้เข้าร่วม

ในช่วงงานเลี้ยง สาวสวยสองคนจึงถือโอกาสไปเดินเล่นข้างนอกคฤหาสน์กัน

“ฉันเกรงว่าฉันไม่มีโอกาสที่จะได้ขอบคุณคุณอย่างเหมาะสมด้วยซ้ำ หลังจากคุณบริจาคเลือดของคุณเพื่อช่วยชีวิตน้องสาวของฉันสองสามวันก่อน…ขอบคุณนะคะ ตอนนี้เธอฟื้นคืนสติอย่างเต็มที่แล้ว” หนึ่งในผู้หญิงที่กำลังเดินข้างเจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ คุณยูเซลล์ ยังไงซะ เทียบกับการช่วยเหลือพวกเราคลอฟอร์ดที่กำลังจะได้รับจากตระกูลโมลเดลนั้น สิ่งที่ผมทำไปก็เหมือนไม่มีอะไรเลย!” เจอรัลด์ที่ยิ้ม ขณะที่ตอบกลับ

มันเป็นเหตุบังเอิญจริง ๆ ที่ในวันนั้นเจอรัลด์ และท่านผู้หญิงเยลแมนไปเยี่ยมโมลเดลกัน พวกเขาพบว่าวินนี่ โมลเดล คุณหนูเล็กของตระกูลโมลเดล ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสจนเธอหมดสติไปแล้ว

ตระกูลโมลเดลได้ตามหาคนไปทั่วอย่างลับ ๆ เพื่อค้นหาบุคคลที่มีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมเพื่อช่วยชีวิตเธอ แม้มันไม่ได้ยากสำหรับพวกเขาที่จะตามหากรุ๊ปเลือดที่คล้ายกันก็ตาม แต่โมลเดลก็เข้มงวดอย่างมากกับทุกสิ่งอย่าง แม้จะเป็นเรื่องของเลือดก็ตาม

โชคดีเลือดของเจอรัลด์ตรงตามมาตรฐานทั้งหมดของพวกเขา

หลังจากการบริจาคเลือดเพื่อช่วยชีวิตของวินนี่ ร่างกายของเจอรัลด์ก็กลับอ่อนแรงลง มันจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาและท่านผู้หญิงเยลแมนถึงอยู่กับครอบครัวของวินนี่ประมาณสัปดาห์หนึ่ง

“เอาล่ะครับ งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปด้านใน คุณวินนี่และคุณยูเซลล์…ผมจะมุ่งหน้ากลับเข้าไปข้างในเพื่อต้อนรับแขกก่อนแล้วกัน” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาหันหลังกลับเพื่อจากไป

ขณะที่เขาเดินจากไป วินนี่ หญิงสาวอีกคนที่ไม่ได้มองเขาเลยตลอดบทสนทนาของเขากับยูเซลล์ ก็แอบมองเขา

“ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ล่ะ น้องสาว? แม้เจอรัลด์มาจากโลกภายนอก แต่เขาก็ยังคงช่วยชีวิตเธอไว้นะ” ยูเซลล์เตือน ขณะที่เธอมองไปที่วินนี่

“แล้วใครบอกกันว่าฉันต้องการเลือดต่ำต้อยของเขาในร่างกายฉัน? ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขาล่ะก็ เลือดของฉันก็คงจะยังคงบริสุทธิ์และมีเกียรติอยู่!” วินนี่กล่าวอย่างเย็นชา

“ตอนนี้ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ? เจอรัลด์ค่อนข้างเป็นคนดีเลยนะ!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น วินนี่ก็ขมวดคิ้วก่อนจะมองไปที่ยูเซลล์

“ฉันตั้งใจจะถามเธอมาตลอด พี่สาว…จากนาทีที่ฉันฟื้นขึ้นมา พี่ก็เอาแต่เอ่ยถึงเขาต่อหน้าฉัน เป็นไปได้ไหมว่าพี่ชอบเขาเข้าแล้วหรือเปล่า?”

“ฉัน…ไม่ใช่สักหน่อย! ฉันแค่รู้สึกขอบคุณเขาสำหรับการช่วยชีวิตเธอ…นอกจากนี้ เนื่องจากพวกเราถูกส่งมาที่นี่เพื่อช่วยเขาและครอบครัวของเขาอยู่ดี ฉันคิดว่ามันคงจะเป็นการดีถ้าพวกเธอทั้งสองคนสร้างความเป็นมิตรที่ดีต่อกัน!” ยูเซลล์ที่ใบหน้าน่ารักของเธอกำลังแดงก่ำอย่างเขินอายเล็กน้อยในตอนนี้ตอบ

“ขอร้องล่ะ พี่สาว ฉันมีประสบการณ์พอสมควร ดังนั้นฉันจึงมองพี่ออกไง มันชัดเจนว่าทำไมพี่ถึงสงสัยเกี่ยวกับเขามากขนาดนี้ ท้ายที่สุดแล้ว พี่ก็อาจจะยังไม่เคยพบกับคนเช่นนี้ตั้งแต่เธอยังเด็ก! อย่างไรก็ตาม ฉันจะพูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม และบอกพี่ตอนนี้เลยว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก! มันจะเป็นการดีสำหรับพี่ที่จะกำจัดความคิดทั้งหมดเช่นนี้ไปก่อนที่มันจะสายมากเกินไปนะ ความจริงก็คือว่า ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกทั้งใบนี้เป็นคนดี! พวกเขาทั้งหมดตำ่ต้อยและเลวทรามพอ ๆ กัน! น่าขยะแขยงที่สุด!”