มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 871

“เฮ้ น้องสาว ฉันรู้ว่านาร์คเคยทำเธอเจ็บปวดมาครั้งหนึ่ง แต่เธอดูภรรยาของเขาสิ หล่อนช่างเป็นคนบ้าวัตถุนิยมเช่นนั้น!” ยูเซลล์กล่าว

วินนี่จ้องเธอออย่างโกรธเคือง “เงียบไปเลย! ฉันบอกพี่กี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำให้ฉันนึกถึงเขา! อย่าแม้แต่จะมาแหย่ฉันด้วยเรื่องผู้หญิงคนนั้น!”

“อ อืม…ฉันรู้ น้องสาว ฉันรู้ว่าเธอเกลียดผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น ฉันสาบานว่าฉันจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก!” ดวงตาของยูเซลล์มีน้ำตารื้อขึ้นมา ขณะที่เธอพูด

เมื่อตระหนักได้ว่าเธอพูดแรงมากเกินไป วินนี่จึงลูบหัวของยูเซลล์และพูดขึ้นมา “ฉันแค่พยายามที่จะระมัดระวังให้พี่ เจอรัลด์ผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยเงิน เขาเพียงมีสิ่งที่คนบ้าวัตถุนิยมต้องการเท่านั้น คือเงิน เขาไม่คู่ควรที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับตระกูลของเรา พวกเราเพียงมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเขาในนามของลูกชายของนายท่านของเรา เพื่อรักษาสัญญากับพวกเรา พวกเราตระกูลโมลเดลแตกต่างจากคนอื่นในโลก เรารักษาสัญญาของเราอย่างจริงจัง!”

“เช่นนั้น แม้ว่าพี่จะมีความรู้สึกเล็กน้อยให้เจอรัลด์ แต่ก็ไม่มีทางที่พวกเธอทั้งคู่จะคบกันได้หรอก ฉันจะคัดค้านมันอย่างแน่นอน!” มีความคิดชั่วขณะของการดูถูกเหยียดหยามผ่านสายตาของวินนี่

“โอ…ฉันเข้าใจ!” ยูเซลล์ก้มหน้าลง

“แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะปล่อยให้พี่อยู่ข้างกายของเจอรัลด์ มีวิธีอยู่นะ” วินนี่กล่าว

“ฮะ? วิธีอะไร?” ยูเซลล์ถาม

สิบวันก่อนเมื่อเจอรัลด์มาถึงครั้งแรก ยูเซลล์พบว่าตัวเองกำลังพัฒนาความรู้สึกต่อชายหนุ่มที่มีชีวิตชีวาคนนี้

หลังจากการทำความรู้จักกับเขา และฟังเรื่องราวการเสี่ยงภัยของเขาแล้ว ยูเซลล์จึงยิ่งกระตือรือร้นที่จะได้รู้เกี่ยวกับชายหนุ่มคนนั้นให้มากขึ้น

อารมณ์ของหญิงสาวนั้นอาจยากที่จะเข้าใจได้ในบางครั้ง เมื่อตกหลุมรักใครบางคนโดยไม่มีเหตุผลที่ถูกต้องตามหลักการ และจากนั้นก็เกลียดบุคคลในลักษณะแบบเดียวกัน

ถ้าถามในขณะนั้นว่าเจอรัลด์เก่งขนาดนั้นจริง ๆ หรือไม่ เธอก็คงจะตอบว่า ‘ไม่’ แต่ยูเซลล์ก็ชอบเขาโดยไม่สนข้อเท็จจริงนั้น!

ยูเซลล์มักจะรู้สึกแบบนั้นอยู่เสมอ เธอเติบโตขึ้นมาเบื้องหลังกำแพงของโมลเดล และเธอก็ไม่เคยมีโอกาสที่จะได้เติมเต็มจินตนาการของเธอเลย

“ผมว่ามันจะไม่เป็นที่น่าพอใจเหมือนอย่างที่คิดหรือเปล่า?”

ทันทีทันใดนั้น ผู้ชายวันหกสิบปีก็เข้ามาในห้องโถงพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง

“คุณเป็นใคร? คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน?” ดีแลนตกตะลึงเมื่อเขาเห็นชายชราคนนี้

“คุณคาดหวังว่าเด็กไร้ประโยชน์เหล่านั้นจะหยุดผมได้งั้นเหรอ?” ผู้ชายคนนั้นพูดเยาะเย้ย

“คอร์ด นายคิดว่านายจะทำอะไรที่นี่? ตอนนี้ที่พวกเรากำลังทำงานร่วมกับคลอฟอร์ด นายกล้ามาดูหมิ่นพวกเขาได้ยังไงกัน?” ปาร์คเกอร์ลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกับขมวดคิ้วแน่นบนใบหน้าของเขา

“ร่วมมือกับพวกเขางั้นเหรอ? ไม่มีทาง!” คอร์ดตอบกลับอย่างเย็นชา