มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 887

แบร์ธโฮลด์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความกลัว

ผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มรู้สึกขลาดกลัวขึ้นมาเช่นกัน

เธอกลัวว่าชายหนุ่มคนนี้จะหักแขนเธอเช่นกัน เหมือนกับวิธีที่เขาทำกับแขนแบร์ธโฮลด์

เธอตามหลังชายหนุ่มไป ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในสวนหลังบ้าน

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงในกระท่อมในสวนหลังบ้าน

ตุ้บ!

ชายหนุ่มปิดประตูด้านหลังของพวกเขาอย่างเสียงดัง

พวกเขาทั้งคู่ตัวสั่นด้วยความตกใจกลัว

แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ท้ายที่สุดแล้ว แบร์ธโฮลด์ก็ไม่อาจปล่อยให้แขนของเขาคงสภาพแบบที่มันเป็นต่อไปได้

“นายควรรักษาแขนให้ฉันนะ ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่ปล่อยนายไป ทำไมนายไม่ไปถามคนอื่นดูล่ะว่า…”

แบร์ธโฮลด์จะไม่เสียศักดิ์ศรีง่าย ๆ ขนาดนั้นหรอก ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยท่าทางที่เป็นปรปักษ์ต่อไปในสายตาของเขา

“โอเค พอได้แล้ว ฉันบอกนายแล้วว่าฉันรู้ว่าพวกนายทั้งคู่มีอำนาจยังไง ดังนั้นมาพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่เข้าใจกันเถอะ!”

ชายหนุ่มขัดจังหวะเขาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ

“ฮี่ฮี่ ตราบใดที่ทำให้แขนของผู้ชายของฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิม พวกเราจะไม่ขอค่าชดเชยใด ๆ หรอก!”

ผู้หญิงคนนั้นกล่าว

แปะ!

ชายหนุ่มตบหน้าผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นล้มลงกับพื้นหลังจากที่โดนตบ

มันกระทันหันมากจนมันทำให้เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ เธออยู่ในสภาพที่สับสนจนเธอยังคงนั่งอยู่กับพื้น โดยเงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทางที่มึนงงบนใบหน้าของเธอ

โดยไม่รอให้ผู้ชายของเธอได้ตอบโต้ ชายหนุ่มจึงหักแขนอีกข้างของแบร์ธโฮลด์ต่อไป

สุดท้ายแขนของแบร์ธโฮลด์ทั้งสองข้างก็ผิดรูปไปโดยสิ้นเชิงและเขาทำได้เพียงแค่นอนอยู่บนพื้น ขณะที่ส่งเสียงร้องแหลมด้วยความเจ็บปวด

สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความกลัวออกมาหมดแล้วในขณะนั้น

“นายอยากจะคุยเรื่องที่ไม่เข้าใจกันอย่างไรล่ะ?”

ชายหนุ่มถามด้วยการพูดเป็นนัยของความไม่เป็นมิตรในโทนเสียงของเขา

“ไม่…พวกเราจะไม่ถกเรื่องอะไรอีกต่อไปแล้ว! แค่ปล่อยพวกเราไป! พวกเราไม่ต้องการคุยเรื่องอะไรอีกต่อไปแล้ว!”

แบร์ธโฮลด์ตอบกลับด้วยความหวาดกลัว

“แล้วสามร้อยสิบดอลลาร์นั่นล่ะ?” ชายหนุ่มถาม

“ฉันจะคืนมันให้นาย พวกเรา…พวกเราไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว!”

“พวกเราจะจ่าย! พวกเราจะจ่าย! เพื่อน โปรดช่วยฉันด้วย ฉันไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว แขนของฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีแมลงเป็นพัน ๆ ตัวกำลังแทะเล็มมันอยู่!”

ใบหน้าของแบร์ธโฮลด์ซีดเซียวจากความเจ็บปวดทั้งหมดที่เขากำลังประสบอยู่

“เอาล่ะ ถ้างั้นนายก็น่าจะมีทัศนคติแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วและพวกเราก็คงจะไม่จำเป็นต้องเสียเวลาของพวกเราไปแบบนี้! เพียงเพราะนายมีเงินไม่ได้หมายความว่าจะทำเรื่องเหลวไหลได้ ใช่ไหม?”

ชายหนุ่มกล่าว

หลังจากนั้น เขาก็จับแบร์ธโฮลด์ก้มลงขณะที่เขาซ่อมแขนของเขา

อย่างน่าอัศจรรย์ แบร์ธโฮลด์รู้สึกฟื้นตัวจากการเจ็บปวด และความเจ็บปวดนั้นก็ค่อย ๆ จากหายไป

“ฉันจะจดจำไว้ในตอนนี้ พี่ใหญ่ ฉันจะจำเรื่องนั้นเอาไว้!”

แบร์ธโฮลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาเหงื่อแตก

“พวกเราจะออกไปและชดเชยยอดที่พวกเราเป็นหนี้นาย ไม่น้อยแม้แต่เซ็นต์เดียวเลย ฉันสาบานกับแม่ของฉันเลย!”

แบร์ธโฮลด์ช่วยผู้หญิงคนนั้น ที่แทบจะไม่ได้สติคืนเพื่อให้ลุกขึ้นยืน ก่อนที่พวกเขาจะรีบร้อนกลับเข้าไปในร้านอาหารกัน

“แบร์ธโฮลด์ พวกเราจะจากไปง่าย ๆ แบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ฉันไม่พอใจเลย!”

ผู้หญิงคนนั้นบ่น ในขณะที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น

การแสดงออกของเธอนั้นราวกับว่าเธอเป็นฝ่ายที่เสียหายในที่นี้