มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 888

แบร์ธโฮลด์คว้าจับเข้าที่แขนของผู้หญิงคนนั้นและทำให้เธอหุบปากไป

หลังจากนั้น เขาก็คิดกับตัวเอง

‘ฉันจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! เขาควรถามคนอื่น ๆ ดูว่าฉันเป็นคนแบบไหนกัน ฉันอาจจะจากไปวันนี้ แต่เมื่อพรุ่งนี้มาถึง ฉันจะมาที่นี่พร้อมกับคนของฉันมากกว่านี้! เมื่อตกกลางคืน ฉันจะรื้อถอนสถานที่แห่งนี้ให้ราบคาบ หลังจากนั้นฉันจะจับไอ้เด็กเลวคนนั้นและฉันจะตัดเส้นเอ็นแขนและขาของเขาซะ! ไม่มีทางซะหรอก! ที่ฉันจะจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ขนาดนั้น! การทำตัวบุ่มบ่ามจะไม่ทำให้เราไปไหนได้เลย ฉันไม่สามารถต่อสู้เด็กคนนั้นซึ่งหน้าได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็ไม่มีคนมากพออยู่กับฉัน!’

“แบร์ธโฮลด์ รอเดี๋ยว!”

ในตอนนี้ ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องที่พวกเขาถูกทรมาน

เขาโบกมือให้แบร์ธโฮลด์

“อ่า? พี่ใหญ่ มีอะไรเหรอครับ?” แบร์ธโฮลด์กล่าว

“กลับมานี่ ฉันลืมบางอย่างไป!” ชายหนุ่มกล่ว

แบร์ธโฮลด์เดินกลับไปหาเขา

“ฉันลืมบางอย่างไปเมื่อกี้นี้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะโล่งอกถ้าฉันปล่อยนายไปง่าย ๆ แบบนั้น ใช่ไหม?”

“พี่ใหญ่ นายกังวลเกี่ยวกับอะไรกันล่ะ? ฉันก็ได้สัมผัสแล้วว่านายมีสมรรถภาพสูงแค่อย่างไร ฉันจะไม่กล้ายุ่งกับนายหรอก ฉีนสาบานได้!” แบร์ธโฮลด์ตอบกลับ

แม้ชายหนุ่มดูเหมือนว่าเขาอายุประมาณยี่สิบสองปีได้ แต่แบร์ธโฮลด์ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเอ่ยถึงเขาว่าพี่ใหญ่ด้วยความเคารพและความหวาดกลัว

“นายอาจไม่กล้ายุ่งกับฉันตอนนี้ แต่ถ้าเกิดว่านายกลับไปและระดมกำลังคนของนายเพิ่มล่ะ? ฉันควรทำยังไงถ้านายตัดสินใจกลับมาและทำลายร้านของเราในกลางดึกของคืน? นายจะปล่อยฉันไปไหมเมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น? ใครจะไปรู้? บางทีนายจะลงเอยด้วยการตัดเส้นเอ็นแขนขาของฉันก็ได้ ฉันจะลงเอยด้วยการเป็นคนพิการไปตลอดชีวิตของฉันเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น!” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว

สายตาของแบร์ธโฮลด์เบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่เชื่อ ขณะที่เขาจ้องไปที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ตะลึงงันบนใบหน้าของเขา

เชี่ยล่ะ? เขาสามารถอ่านใจได้ใช่ไหม?

มิฉะนั้น เขาจะสามารถพูดซ้ำสิ่งเดียวกันที่เขากำลังคิดอยู่ในใจของเขาได้อย่างไรล่ะ?

แบร์ธโฮลด์รู้สึกตกละลึงเพราะความกลัวมากขึ้น เขามองไปที่ชายหนุ่มราวกับว่าเขากำลังจ้องผีปีศาจเอง!

“พี่ใหญ่ ทำไมฉันถึงจะทำแบบนั้นล่ะ? ฉันจะไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!” แบร์ธโฮลด์ตอบกลับอย่างประหม่า

“ฉันจะต้องได้รับการประกันบางอย่าง เพื่อความปลอดภัย!”

หลังจากเขาพูดจบ ชายหนุ่มก็จับแก้มของทั้งแบร์ธโฮลด์และผู้หญิงคนนั้นก่อนจะบีบปากของพวกเขาให้อ้าออก

หลังจากนั้น เขาก็ใส่นิ้วชี้ของเขาเข้าไปในช่องปากของพวกเขา

“นี่…นี่คืออะไรกัน? นายป้อนอะไรให้พวกเราทั้งคู่?”

พวกเขารู้สึกกลัว

“นี่เป็นหนอนพิษ! ลองรู้สึกถึงมันในตอนนี้สิ มีความเจ็บปวดเล็กน้อยในท้องของพวกนายไหม?”

“อ๋าา?”

ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นเขียวขุ่นแล้ว

มาเรียตะคอกใส่ ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงประตูพร้อมกับเอามือเท้าสะเอวไว้

เธอกำลังหัวเราะอย่างเบิกบานใจ ขณะที่เธอนับเงินก้อนใหญ่

“เจอรัลด์ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเธอ! ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันได้รับเงินเพิ่มอีกแปดร้อยดอลลาร์ในวันนี้! ฉันต้องพึ่งพาเธอจริง ๆ เมื่อเป็นเรื่องกลุ่มคนที่ไม่รักษากฎระเบียบเช่นนี้!”

มาเรียกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่ชายหนุ่ม

“เจอรัลด์ โปรดบอกพวกเราด้วยว่าคราวนี้นายทำให้แบร์ธโฮลด์กลัวได้ยังไงกัน?”

ถูกต้อง ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณคลอฟอร์ดจากอดีต…เจอรัลด์!

เจอรัลด์ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนที่เขาจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายป้อนหนอนพิษให้พวกเขาจริง ๆ หรือเปล่า?” เด็กสาวคนนั้นถาม

“แน่นอนว่าไม่ ฉันเพียงกดจุดเมอริเดียนสองสามจุดก่อนจะหลอกพวกเขา!”

เจอรัลด์ตอบกลับด้วยโทนเสียงเบา

“อ่า! ไม่มีทางอื่นที่จะจัดการกับคนแบบนี้ได้! ไม่อย่างงั้นล่ะก็ พวกเขาจะกลับมาหาเราอีกแน่นอนในอนาคต”

เจอรัลด์ส่ายหัวของเขาด้วยสีหน้าที่ช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นมันก็ดูเหมือนราวกับว่ามีความคิดใหม่ผุดขึ้นมาในใจของเขาเมื่อเขาบอกพวกเขาว่า “จริงสิ ผมเกือบจะลืมบางอย่างไป เดี๋ยวผมจะกลับมา!”

ทันทีที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็วิ่งออกไป และจากไปด้วยรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าของเขา…