มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 895

หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เธอก็มองไปที่นาโอมิทันที การกระทำของเธอชัดเจนพอที่พนักงานจะเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังพยายามบอกเป็นนัยได้ในทันที

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี คุณโปรดช่วยแสดงหมายเลขลงทะเบียนของคุณได้ไหมคะ?” พนักงานถาม ขณะที่เขาเดินไปหากลุ่มของเจอรัลด์

“พวกเรา…พวกเราไม่มีค่ะ…” นาโอมิกล่าว ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอด้วยความอับอาย

“อ่า งั้นก็ไปตรงนั้นเพื่อชำระด้วยครับ” พนักงานกล่าวขณะที่สายตาของเขาเริ่มเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

“พวกเรา…ไม่มีเงินเงินสำหรับเรื่องนั้น…” นาโอมิกล่าวขณะที่เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอ

“อะไรนะ? พวกเขาแอบเข้ามาในสถานที่แห่งนี้จริง ๆ ใช่ไหม?”

“เฮ้ ตอนนี้ ดูรอบตัวเธอสิ! ทำไมเธอถึงจะมาที่นี่ด้วยล่ะถ้าเธอไม่มีเงินเลย?”

“ถูกต้อง! ช่างเป็นหญิงสาวที่สวยคนหนึ่งเหมือนกันนะ…น่าเสียดายที่ทำตัวแบบนี้!”

นักธุรกิจหลาย ๆ คนในล็อบบี้กำลังส่ายหัวของพวกเขากัน ในตอนนี้พร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ยอมรับบนใบหน้าของพวกเขา

“จ เจอรัลด์ นาโอมิ…ทำไมพวกเราไม่จากไปกันตอนนี้ล่ะ?” แม่ของนาโอมิกล่าว ขณะที่เธอดึงแขนเสื้อลูกสาวของเธอ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็รู้ดีว่าเธอจะทำเรื่องต่าง ๆ ให้ยุ่งยากสำหรับทั้งเจอรัลด์และลูกสาวของเธอ

“ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้น คุณนาย ให้ผมจัดการเถอะครับ” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาหันไปเผชิญหน้ากับพนักงานคนนั้นก่อนจะจ้องกลับด้วยสายตาที่เยือกเย็นของเขา

“ฉันมั่นใจว่านายเป็นคนใหม่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะปล่อยมันไป ไปขอให้โจชัว เจนคินสันออกมาซะ! บอกเขาว่าชายหนุ่มที่มีนามสกุลคลอฟอร์ดกำลังตามหาเขาอยู่!”

“อะ ค คุณ…คุณกล้าดีมาเรียกเจ้านายโดยชื่อของเขาได้ยังไงกัน?! คุณหมายความว่ายังไงที่ว่าคลอฟอร์ด? คุณ…คุณมันเป็นคนหยาบคาย คุณ!” พนักงานคนนั้นตอบกลับด้วยความตกใจ

นักธุรกิจคนอื่น ๆ ในห้องต่างก็มีความรู้สึกแบบเดียวกันเหมือนกัน และพวกเขาทุกคนก็กำลังมองไปที่เจอรัลด์ในตอนนี้ ด้วยสีหน้าตะลึงงันบนใบหน้าของพวกเขา

“แย่ล่ะ! ดูผู้ชายคนนี้สิ! ถ้าผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันลงเอยด้วยการโมโหกับความหยาบของเขาล่ะก็ งั้นคงไม่มีใครจะสามารถพบเขาได้ในวันนี้แล้ว!” โมลลี่กล่าวเสียงดัง เธอดูเหมือนจะสนุกกับการเติมเชื้อเพลิง

เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่น ๆ ในห้องจึงเริ่มโกรธกันทันที

“เธอพูดถูก! ผู้ชายคนนี้มาจากไหนกัน? ช่างหยาบคายที่สุด!”

แม้แต่ผู้หญิงที่ดูเย็นชา และชายชราจากก่อนหน้านี้ตอนนี้ก็กำลังมองไปที่เจอรัลด์กัน

“ฉัน…ฉันจะหักแขนขานายซะ!” เกสท์คำราม เมื่อรู้สึกว่าเขาเพิ่งถูกทำให้ขายหน้าอย่างมาก

ในขณะที่เขากำลังจะตะครุบเจอรัลด์ ชายชราที่ป่วยคนนั้นก็ตะโกนขึ้นมา “เกสท์! หยุดเดี๋ยวนี้!”

แม้เกสท์ไม่ได้ตระหนักถึงมัน แต่ชายชราก็เห็นหลังมือที่เต้นเป็นจังหวะของเขาแวบ ๆ เมื่อเห็นว่าการประทุษร้ายสิ้นสุดลง ชายชราจึงเต็มไปด้วยความกลัวอย่างมาก

อย่าลืมว่า เขารู้ว่าเกสท์แข็งแกร่งแค่ไหน และเขาก็รู้ดีเช่นกันว่าเกสท์เชี่ยวชาญในการต่อสู้เพียงลำพัง แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษสามคนที่จะต้องเผชิญหน้ากับเขา พวกเขาก็จะเป็นผู้ที่พ่ายแพ้อย่างแน่นอน

ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น ทั้งหมดที่เจอรัลด์ใช้ก็คือการเอียงไหล่ของเขาเล็กน้อย เพื่อให้เกสท์ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงมาก ถ้านั่นคือสิ่งเดียวที่เจอรัลด์ต้องทำเพื่อสร้างความเจ็บปวดมากมายขนาดนี้ งั้นชายชราก็ไม่ต้องจินตนาการเลยด้วยซ้ำว่า แท้จริงแล้วเจอรัลด์แข็งแกร่งแค่ไหน

“ฉันบอกว่าถอยไป!” ชายชราสั่งอีกครั้ง

แม้แต่คนงามที่ดูเย็นชาที่จ้องไปที่เจอรัลด์มาสักพักแล้วตอนนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ

“ผมขอโทษด้วย คุณผู้ชาย…ก่อนหน้านี้หลานชายของผมหยาบคายจริง ๆ…” ชายชรากล่าว

ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง อย่างไรก็ตามเขาก็เริ่มไออย่างรุนแรงทันที