มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 897

“…รุ่นพี่งั้นเหรอ?”

ตอนนี้ทุกคนอ้าปากค้างกว้าง ผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ โจชัว เจนคินสัน… เขาเพิ่งเรียกคนยากไร้คนนี้ว่ารุ่นพี่จริง ๆ งั้นเหรอ?!

แม้แต่นาโอมิก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่คนที่ถูกทำให้มึนงงมากที่สุดก็คือ คนเหล่านั้นจากก็ครอบครัวเลจ

“สวัสดี ผมแค่มาที่นี่วันนี้เพื่อจะขอยืมสถานที่ของคุณสักหน่อย” เจอรัลด์กล่าวด้วยการยินยอม แม้เขาไม่มั่นใจว่าเขาควรปล่อยให้โจชัวเรียกเขาว่ารุ่นพี่ของเขาหรือไม่นั้น มันก็สายมากเกินไปแล้วที่โจชัวจะถอนคำเรียกอยู่ดี

“ได้เลยครับ โปรดใช้สิ่งอำนวยความสะดวกของผมตามที่คุณเห็นสมควรได้เลย รุ่นพี่!” โจชัวตอบกลับด้วยความเคารพสูงสุดในน้ำเสียงของเขา

ขณะที่เจอรัลด์ นาโอมิ และแม่ของเธอเดินไปกัน คนเหล่านั้นจากครอบครัวเวสลีย์ก็ทำได้เพียงแค่มองกันและกันด้วยความตกใจ โดยรู้สึกช็อกอย่างที่สุด

อย่างที่ชายชราคิดไว้ คนหนุ่มคนนั้นไม่ธรรมดามากอย่างแท้จริง

ประมาณครึ่งชั่วโมง นาโอมิกำลังเดินไปมาอย่างกังวลใจอยู่ด้านนอกห้องรับแขก เธอเหงื่อไหลออกมากตั้งแต่นาทีที่เจอรัลด์และโจชัวเข้าไปในห้องด้วยกันกับแม่ของเธอแล้ว

“ฮึ่ม! ฉันไม่สามารถบังคับให้ตัวเองเชื่อได้จริง ๆ ว่าผู้ชายคนนั้นจะรู้วิธีรักษาอาการป่วยได้จริง!” เกสท์คำราม ขณะที่เขาเอามือกอดอก

นอกเหนือจากนาโอมิ เวสลีย์สามคนก็กำลังรออยู่ข้างหลังเธอเช่นกัน

ความไม่พอใจของเกสท์นั้นชัดเจนมาก ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงเขาถูกเจอรัลด์ทำให้ขายหน้าในด้านของกำลังเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่า เจอรัลด์ยังเชี่ยวชาญในการรักษาคนอื่นอีกด้วย!

เนื่องจากเขามักจะทำตัวหยิ่งยโสและไร้ปราณี ความอับอายที่เขาได้รับในวันนี้จึงไม่น่าสงสัยที่จะทำให้ความทะนงตนของเขาอยู่ในความยุ่งเหยิง

“หุบปาก!” นายท่านเวสลีย์กล่าวอย่างเย็นชา เป็นการตอบกลับ

บ็อบเพียงคิดเอาเองว่าเจอรัลด์ทำตัวหยาบคาย เมื่อเขาบอกก่อนหน้านี้ว่าผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันจะไม่สามารถรักษาอาการป่วยของเขาได้

แต่อย่างไรก็ตาม จากนาทีที่เขาได้ยินผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันเรียกเจอรัลด์ว่ารุ่นพี่ของเขา บ็อบ เวสลีย์จึงเริ่มกลัวว่าสิ่งที่เจอรัลด์กล่าวอ้างนั้นจะเป็นเรื่องจริง ที่ว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันก็จะไม่สามารถช่วยรักษาเขาได้ด้วยซ้ำ

เนื่องจากความกลัวนั้น บ็อบจึงรอเจอรัลด์อย่างเคารพอยู่ด้านนอกห้องรับแขก