มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 902

ตามที่ชายชราบอกเป็นนัย โจชัวเคยพบกับเฟนเดอร์สันเมื่อสองสามปีก่อนจริง ความจริงแล้ว ก็เป็นเฟนเดอร์สันนั่นเองที่ต้องการจะจ้างโจชัวให้เป็นหมอส่วนตัวของตระกูลพวกเขาในตอนนั้น แม้พวกเขาเสนอเงินเดือนที่สูงลิ่วให้เขา แต่สุดท้ายโจชัวก็ยังคงปฏิเสธข้อเสนอพวกเขา

“ยินดีอย่างยิ่งจริง ๆ ครับ” โจชัวตอบกลับด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

เป็นตอนนั้นเองที่โจชัวสังเกตเห็นใบหน้าใหม่ หรืออย่างน้อยก็ครึ่งใบหน้าใหม่

ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนอย่างอ่อนน้อมถัดจากโจชัวขณะที่เขาถือชุดเครื่องมือแพทย์ไว้ในมือ อย่างไรก็ดี สิ่งที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับเขาก็คือความจริงที่ว่าคนหนุ่มคนนั้นสวมหน้ากากครึ่งซีก มันปิดบังใบหน้าส่วนบนของเขา และมันก็ไม่ต่างจากหน้ากากงานแฟนซี

“ผมขอทราบได้ไหมว่านี่อาจเป็นใครกันครับ?” ไบรสันถามด้วยรอยยิ้ม

“อ อ่า…! อ่า!” คนหนุ่มที่สวมหน้ากากตอบกลับ ขณะที่เขาชี้ไปที่ปากของตัวเองก่อนจะโปกมือเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่โจชัวก่อนจะวางฝ่ามือของเขาไว้ใกล้หัวใจของเขา

เมื่อเห็นแบบนั้น มินดี้จึงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “แซนเดอร์สันเป็นลูกมือฝึกหัดของผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันค่ะ คุณปู่! เขาเป็นใบ้ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดได้!”

เนื่องจากทั้งมินดี้และแจสมินได้กลับมายังคฤหาสน์ตระกูลเฟนเดอร์สันพร้อมกับโจชัว มินดี้จึงมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับแซนเดอร์สันมากขึ้นเล็กน้อย นั่นจึงอธิบายถึงการแนะนำตัวของคนหนุ่มคนนั้นอย่างกระตือรือร้นได้อย่างชัดเจน

“เธอพูดแบบนั้นได้ยังไงกัน มินดี้?” แจสมินตอบกลับ ขณะที่เธอมองไปยังหญิงสาวที่ตรงไปตรงมาคนนั้นพร้อมกับถอนหายใจ

“ไม่เป็นไร! ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็ค่อนข้างสนิทกับเขาแล้ว! พวกเรารู้จักกันตอนอยู่บนยอร์คนอร์ท เมาน์เทน เมื่อวันก่อน น่าประหลาดใจ แม้นั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเราได้พบกัน แต่ฉันก็พบได้ทันทีว่าเขาค่อนข้างคุ้นเคย! ไม่ว่าจะยังไงถึงเขาไม่สามารถพูดได้จริง ๆ แต่ฉันก็รู้สึกว่าพวกเราเข้าใจกันมาก ตลอดช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกัน ฉันพูดไม่ถูกเหรอ แซนเดอร์สัน?” มินดี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม วิธีที่เธอพูดนั้น มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเขา

“อ่า! อ่า!” แซนเดอร์สันตอบกลับ ขณะที่เขารีบร้อนพยักหน้า

“ฮ่าฮ่า! ผมขอโทษสำหรับความเปิ่นนี้ด้วย ผู้เชี่ยวชาญเจนคินสัน… แม้มินดี้ค่อนข้างเป็นหญิงสาวที่ตรงไปตรงมาและไม่ยั้งคิด แต่ก็เข้าใจด้วยว่าเธอก็เป็นคนที่น่ารักและจิตใจดีมาตลอดชีวิตนี้ของเธอ!” ไบรสันกล่าว

“ผมเห็นด้วยอย่างแน่นอนครับ… พูดแล้วก็ ลูกมือฝึกหัดของผมในที่นี้ต้องทนทุกข์จากอาการหน้าไหม้เมื่อตอนที่เขาเป็นเด็กน้อย… มันเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงสวมหน้ากากนี้ไว้ อย่างไรก็ตามผมหวังว่าคุณจะเข้าใจว่าเขาก็ค่อนข้างเป็นคนขยันนะครับ ผมพาเขาไปด้วยทุกที่ที่ผมไปในตอนนี้ และในทางกลับกัน เขาก็ได้เรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ และความรู้จากผมมากขึ้นเรื่อย ๆ”

“เอาล่ะ! ด้วยการที่คุณเป็นครูที่เก่งเช่นนี้ ผมก็มั่นใจว่านักเรียนขอบคุณจะเก่งพอ ๆ กันกับคุณแน่นอน!” ไบรสันกล่าว ขณะที่เขาจับมือของผู้เชี่ยวชาญเจนคินสันใน ขณะที่นำเขาเข้าไปในคฤหาสน์ตระเฟนเดอร์สันต่อไป

“ฮ่า! เธอได้ยินนั่นไหม แจสมิน? คุณปู่พูดว่าฉันจิตใจดี!” มินดี้กล่าว ขณะที่เธอบุ่ยปากอย่างขี้เล่น

“แน่นอนสิ ไปกันเถอะ…” แจสมินตอบกลับ ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่น่ารำคาญบนใบหน้าของเธอ

เมื่อเห็นแบบนี้ แซนเดอร์สันเองก็กรอกตาใส่มินดี้ แม้เขามั่นใจว่าเธอไม่สามารถเห็นมันก็ตาม

‘ใจดีกับผีน่ะสิ! เธอแค่ไม่เคยพบคนที่พูดผ่านภาษามือมาก่อน! เธอเพียงดีกับฉันเพราะเธอก็ต้องการเรียนรู้ภาษามือเช่นกันหนิ!’ แซนเดอร์สันคิดกับตัวเอง