มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 907

เธอทำแบบนั้น เนื่องจากเวลาครึ่งปีก็แทบจะไม่พอเปลี่ยนนิสัยที่หยิ่งยโสของเธอได้เลย อย่างที่คาดไว้ เมอายังคงชอบที่จะอยู่ใกล้ผู้คนที่มีสถานะสูงในสังคม เหมือนวอร์เรน แจสมิน และมินดี้เท่านั้น

ไม่มีใครตำหนิเธอสำหรับเรื่องนั้นได้จริง ๆ

ไม่ว่าจะยังไง เจอรัลด์ก็ยุ่งมากเกินไปในการจับตาดูสภาพแวดล้อมของเขา จนไม่ได้สังเกตการเพ่งมองอย่างดูถูกจากทั้งเมอาและอิซาเบลเลยด้วยซ้ำ

“เฮ้ แจสมิน ดูนั่นสิ! เห็นขนมหวานเล็ก ๆ ที่พวกเด็ก ๆ กำลังถืออยู่ไหม? ฉันชอบพวกมันมากเลย! ฉันสงสัยว่าพวกเขาซื้อพวกนั้นมาจากที่ไหน!” มินดี้พูดขึ้นสักพักต่อมา ขณะที่เธอชี้ออกหน้าต่างไปยังเด็กสองสามคนที่กำลังเดินผ่านไป ในเวลานี้กลุ่มนั่งอยู่ในร้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในขณะที่เพลิดเพลินกับการดื่มกาแฟกัน

“โอ้ งั้นเหรอ? ฉันรู้ว่าพวกเขาขายมันพวกนั้นที่ไหน! มันอยู่ไกลขึ้นไปทางเหนือเล็กน้อย แต่ฉันสามารถพาเธอไปที่นั่นได้ถ้าเธอต้องการ!” เมอาตอบกลับ

“นั่นยอมเยี่ยมไปเลย!” มินดี้กล่าวด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เธอหันไปมองเจอรัลด์

จากนั้นมินดี้ก็ยิ้มและพูดขึ้นมา “เอาน่า แซนเดอร์สัน! มากับฉัน! อย่าลืมว่า นายก็ดูไม่เหมือนว่านายมีอะไรอื่นให้ทำอยู่ดีหนิ!”

“เขาไม่จำเป็นต้องตามไปหรอก พวกเราสามารถมุ่งหน้าไปที่นั่นด้วยตัวเองได้!” เมอากล่าว บอกเป็นนัยถึงความดูถูกในน้ำเสียงของเธอ

ก่อนเจอรัลด์จะทันได้มองสีหน้าเมอาดี ๆ มินดี้ก็คว้าจับที่แขนของเขาแล้วก่อนจะตะโกนขึ้น “ไปกันเถอะ!”

แจสมินเองก็ยิ้มก่อนจะกล่าวเสริม “ไปกับมินดี้เถอะ แซนเดอร์สัน… ฉันจะรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่านายคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอเช่นกัน!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงทำได้เพียงแค่ส่ายหัวของเขาด้วยการยอมจำนน ขณะที่เขาตามมินดี้และเมอาไปยังร้านขายขนมหวาน

แม้เขาคาดเดาไว้ว่ามินดี้จะย้อนกลับไปหากลุ่มเมื่อซื้อขนมหวานเสร็จ ด้วยความผิดหวัง มีสิ่งของมากมายที่น่าสนใจกำลังลดราคาอยู่ซึ่งมินดี้ไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นผลให้มันกลายเป็นความสนุกสนานในการช็อปปิ้งเล็ก ๆ เนื่องจากมินดี้ใช้เวลาค่อนข้างนานในการสำรวจดู และซื้อของมากขึ้นเรื่อย ๆ

สุดท้าย เจอรัลด์จึงแตะไหล่ของมินดี้เบา ๆ โดยบ่งบอกว่าพวกเขาควรกลับไปหากลุ่มได้แล้ว

“พวกเราไม่ได้รีบอะไร ดังนั้นก็อยู่และดูรอบ ๆ ได้!” มินดี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม