มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 906

“ดื่ม!”

ตามที่แจสมินได้พูดไว้คืนก่อน งานที่โบสถ์ถูกจัดขึ้นในเมืองตอนเช้าของวันต่อมา ด้วยทุกอย่างที่ดูยิ่งใหญ่มาก จึงไม่แปลกที่ทำไมมันถึงพลุกพล่านไปด้วยผู้คนกัน

“ช่างมีชีวิตขีวาจริง!” มินดี้กล่าวอย่างตื่นเต้น ขณะที่เธอยืนอยู่ในท่ามกลางฝูงชน

“เธอช่วยสงบเสงี่ยมมากกว่านี้หน่อยได้ไหม มินดี้?” แจสมินพูดอย่างค่อนข้างช่วยไม่ได้

“ทำไมฉันควรทำด้วยล่ะ? วันนี้เป็นวันที่น่าตื่นเต้น! เธอไม่รู้สึกเหรอ? เมื่อเห็นผู้คนทั้งหมดที่นี่จึงทำให้ฉันรู้สึกมึนหัวไปหมด!” มินดี้ตอบกลับ ขณะที่แจสมินส่ายหัวของเธอ

“นาน ๆ ทีก็ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่หรือไงแจสมิน? ไปเดินเล่นกันสั้น ๆ ก่อนมุ่งหน้าไปยังโบสถ์เพื่ออธิษฐานขอพรกันในภายหลังเถอะ” อาสองของพวกเธอกล่าว ขณะที่เธอหันไปมองคนหนุ่มที่ตอดตามพวกเธอจากด้านหลังอยู่เงียบ ๆ ตลอดเวลามานี้

“ฉันขอโทษที่เธอต้องมาเห็นด้านเด็ก ๆ ของครอบครัวของเราด้วยนะ” อาสองกล่าว ขณะที่เธอยิ้ม

ในการตอบสนอง เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา

ด้วยความสัตย์จริง แม้ว่าพวกเธอห้ามไม่ให้เจอรัลด์ติดตามมาด้วย เขาก็จะยังคงทำมันอย่างลับ ๆ อยู่ดี อย่าลืมว่า เขาจะไม่ทำได้ยังไง ในเมื่อเขารู้ดีว่าชุยเลอร์กำลังจับจ้องสองสาวพี่น้องอย่างกระตือรือร้นอยู่

“…เฮ้ ดูตรงนั้นสิ แจสมิน คนเหล่านั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเราไม่ใช่เหรอ?” มินดี้ถามขึ้นมาฉับพลัน ขณะที่เธอชี้ไปยังคนสองสามคน

ขณะที่เธอพูดไปแบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นหกคนของพวกเธอก็สังเกตเห็นพวกเธอเช่นกัน

เนื่องจากมินดี้และแจสมินทั้งคู่เป็นหญิงสาวลึกลับ แถมยังคงเย็นชาและห่างเหินต่อพวกเขามาเป็นเวลานานที่สุด จึงไม่มีใครในกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม กล้าที่จะเข้าไปทักทายพวกเธอก่อนจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เพราะตอนนี้มินดี้กำลังโบกมือให้พวกเขาด้วยรอยยิ้ม ตามปกติพวกเขาจึงรู้สึกจำเป็นต้องเดินมาหา ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะไม่คุ้นเคยกันอย่างไร แต่สองสาวก็ยังคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขามาหลายปีแล้ว

“ฉันไม่คาดคิดว่าจะเห็นเธอที่นี่เลน!” ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มกล่าว ขณะที่เธอยิ้มให้

“แน่นอน! ถึงเวลาซะทีที่แจสมินและฉันได้ออกมาสนุกกันบ้าง! เอาตามตรงก่อนหน้านี้ฉันก็สงสัยว่าพวกเราจะบังเอิญพบกับเพื่อนร่วมชั้นคนไหน ๆ ของเราที่นี่หรือเปล่า ตายยากเสียจริงนะ! พวกเธอมาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้วล่ะ? พวกเธอสนุกกันแล้วหรือยัง?” มินดี้ถามด้วยรอยยิ้ม