โดยการกระแอมในลำคอก่อนจะพูดไปแบบนั้น จากนั้นควินแลนก็ล้วงมือไว้ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะยิ้มเยาะ
“ความวุ่นวายทั้งหมดนี้คืออะไรกัน? พวกเราพยายามที่จะเรียนกันที่นี่นะ!” อาจารย์หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา ขณะที่เธอและเพื่อนร่วมงานของเธอก้าวออกมาจากห้องปฏิบัติการข้าง ๆ ด้วยความไม่พอใจ
เมื่อหันไปเผชิญหน้ากับพวกเธอ จากนั้นควินแลนก็พูดขึ้นมา “ก็คุณคลอฟอร์ดน่ะสิครับ…ผมขอให้คุณสวิฟต์มีชั้นเรียนร่วมกันกับผม เพราะผมอยากจะมีประสบการณ์สอนบ้าง… ช่างบังเอิญ ช่วงเวลาที่ผมเลือกดันไปชนกับชั้นเรียนของคุณคลอฟอร์ด! พูดตามตรงทั้งหมดนี้ก็เป็นความผิดของผมเอง…”
“มันไม่ใช่อย่างงั้นจริง ๆ คุณคลอฟอร์ดแค่ไม่นึกถึงคนอื่นเลย! ก็แค่ใช้บทเรียนถัดไปสิคะ! ไม่มีความจำเป็นต้องสร้างเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย ใช่ไหมคะ?” เพื่อนร่วมงานหญิงคนอื่นกล่าว ขณะที่พวกเธอทั้งคู่พยักหน้าพร้อมเพรียงกัน
เมื่อลูบผมเธอให้ตรง จากนั้นมาร์จอรีก็พูดเสริม “ทำไมคุณไม่ย้อนกลับไปที่ชั้นเรียนของคุณก่อนล่ะคะ คุณคลอฟอร์ด?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงทำได้เพียงแค่ขมวดคิ้วเท่านั้น เขารู้เป็นอย่างดีว่าการพยายามที่จะโต้เถียงกับพวกเขาจะไม่เป็นการคุ้มค่า ยิ่งไปกว่านั้น มันก็คงจะไม่ฉลาดสำหรับพวกเขาในฐานะที่เป็นครูผู้สอนที่จะก่อความวุ่นวายกันที่นี่
ด้วยสิ่งนั้นในใจ เขาจึงพูดขึ้นมาอย่างสงบ “…ไปกันเถอะ!”
ขณะที่เขาเริ่มนำนักเรียนของเขากลับไปยังชั้นเรียน นักเรียนในห้องปฏิบัติการ ในทางกลับกัน ก็เริ่มเอะอะขึ้นมากันทันที
“ใช่! ไปกันได้แล้ว!”
“น่ารำคาญทั้งหมด เวรตะไลพอ ๆ กัน! ได้ยินไหม?!” ทิวลิปคำรามขึ้นมา ขณะที่เธอโยนสมุดบันทึกของเธอลงกับพื้นก่อนจะชูกำปั้นของเธอขึ้นในอากาศ
หลังจากเหตุการณ์เล็กน้อยนี้ เจอรัลด์ก็ได้รับฉายาว่า ‘ครูขี้ขลาด’ จากนักเรียนทั้งหลาย
เจอรัลด์ไม่ได้ถือสากับเรื่องพวกนั้น ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อการสังเกตตัวทิวลิปเลย
ไม่นานหลังจากนั้นก่อนที่เจอรัลด์จะตระหนักได้ถึงการมีอยู่ของสิ่งที่แฝงอยู่ลับ ๆ ในมหาวิทยาลัยนี้ จากสิ่งที่เขาจัดการรวบรวมมา กลุ่มทรงอิทธิพลสองสามกลุ่มก็กำลังวางแผนต่อต้านทิวลิปกันอีกครั้งแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน