มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 993

บุคคลที่เธอเอ่ยถึง แน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจสกเจอรัลด์

ตัวผู้หญิงคนนั้นเองก็คือยูกิ คนที่อยู่เคียงข้างเจอรัลด์มาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อตอนที่เขาก่อตั้งรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป เป็นครั้งแรก

เมื่อมองดูผู้หญิงที่มีนำ้ตาคลอเบ้าวิ่งมาหาเขา เจอรัลด์ก็รู้สึกเจ็บปวดฉับพลันในใจของเขา เนื่องจากเขาตระหนักได้ว่ายูกิต้องทนทุกข์อย่างมหันต์แค่ไหน

“เธอทนทุกข์มามากแล้ว ยูกิ…ไม่ต้องกลัว ฉันกลับมาแล้ว!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขานำเธอเข้าไปในเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง

ยูกิเกาะติดแขนเจอรัลด์ไว้แน่น ขณะที่พวกเขาเดินไป เห็นได้ชัดว่าไม่เต็มใจที่จะแยกจาก ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ถวิลหาเจอรัลด์ตั้งแต่พลบค่ำจนถึงรุ่งสางนับตั้งแต่วันที่เขาจากไปเมื่อครึ่งปีก่อน

ถึงอย่างนั้นอะไรคือความรู้สึกแปลกประหลาดที่กำลังขยายตัวอยู่ภายในเมื่อได้พบกับเจอรัลด์อีกครั้ง…? โดยสลัดความคิดนั้นทิ้งชั่วขณะ ยูกิรู้ว่ามีเรื่องร้ายแรงกว่าที่ต้องให้ความสนใจก่อน

เมื่อยื่นแฟ้มเอกสารให้เจอรัลด์ จากนั้นเธอก็พูดขึ้น “สเวนกลับมาแล้วค่ะ นายท่าน…เป็นผลให้เดรก, ไทสัน, คุณวิสเลอร์…พวกเขา…พวกเขาทั้งหมดถูกจับไป! แม้แต่ลูซี่และคนอื่น ๆ ก็ถูกเขาพาตัวไป! ราวกับว่านั่นยังไม่พอ เขายังแย่งชิงทรัพย์สินหลายอย่างของพวกเราไปอีกด้วย! ในแฟ้มเอกสารนี้คือทรัพย์สินอันสุดท้ายที่พวกเราเหลืออยู่…”

เมื่อเห็นว่าเธอพยายามปกป้องทรัพย์สินนี้อย่างสิ้นหวังเพียงใด เจอรัลด์ก็เช็ดน้ำตาตรงหางตาของเธอ ขณะที่เขาตอบกลับ “ก่อนหน้านี้ฉันให้ปู่เวลสันตรวจสอบเหตุการณ์แล้ว ดังนั้นฉันจึงรู้รายละเอียดส่วนใหญ่แล้ว เป็นความผิดฉันเองที่หายไปจากพวกเธอนานกว่าครึ่งปี…”

“แย่ละ! เช่นนั้นนั่นก็คือบอสของไทสัน! อีกอย่างนะคุณสองคน อย่ามาทำตัวสนิทสนมต่อหน้าพวกเราเลย! นั่นมันก็ถึงเวลาเสียทีที่ในที่สุดคุณก็ทำการปรากฏตัว! เมื่อพวกเราจัดการคุณเสร็จในคืนนี้ บอสสเวนก็ไม่จำเป็นต้องสนใจคุณอีกต่อไปแล้ว!” หนึ่งในคนของทัคเกอร์คำรามใส่อย่างดุร้าย

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ผู้ชายคนเดิมก็แทบจะไม่มีเวลาที่จะรับรู้ได้ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขารู้สึกว่าตาของเขาเบิกกว้างขึ้น

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็ได้ยินเสียงดัง ‘ตุ้บ’ และทุกคนก็ทำได้เพียงแค่จ้องมองเท่านั้น ขณะที่ลูกน้องของเจอรัลด์ยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายหัวขาดในตอนนี้

เมื่อเข้าใจได้ว่าเพิ่งเกิดอะไร ยูกิจึงปล่อยเสียงร้องสั้น ๆ ออกมา ก่อนจะปิดปากตัวเองด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด

ทัคเกอร์เองก็เริ่มหวาดกลัวและวิตกกังวลมากขึ้นเช่นกัน ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่ากลุ่มคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่เพียงแค่น่าหวาดกลัวเท่านั้น แต่นอกจากนั้นพวกเขาก็ยังเก่งในด้านศิลปะการต่อสู้อีกด้วย

เมื่อเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเขาไม่มีโอกาสที่ต่อต้านพวกเขาได้ ทัคเกอร์จึงพูดขึ้นทันที “ค คุณคลอฟอร์ด ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดเล็กน้อยระหว่างพวกเรานะครับ ผมแนะนำว่าให้พาพ่อของผมมาที่นี่ เพื่อที่คุณจะได้คุยกับเขาเป็นการส่วนตัวเอง! ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็เพียงทำเรื่องทั้งหมดนี้ตามคำสั่งของเขาเท่านั้น การฆ่าผมก็จะไร้ประโยชน์อยู่ดี! เช่นนั้นเอางี้ไหมครับ? ผมควรโทรเรียกพ่อของผมมาที่นี่ดีไหม”