อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 68

7777 Condo…

หญิงสาวที่หลับเต็มอิ่ม ตื่นขึ้นมาก็เห็นอันโตนีโอ้หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า นานามองสำรวจไปรอบห้องจึงรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ คอนโดฯ. ของอีกฝ่าย

ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็เพิ่งรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะส่งยิ้มหวานๆ ให้กับสาวเจ้าที่กำลังจ้องมองตนด้วยท่าทางตื่นๆ

“ที่นี่ที่ไหนกัน?” นานาเอ่ยถามทันที

“คอนโดฯ นอกเมืองของผมเองครับ” อันโตนีโอ้บอก

“ตายแล้ว! ป่านนี้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วงแน่ๆ เลย” นานาเอ่ย อย่างตกใจ

“ผมเพิ่งโทร. ไปขออนุญาตพ่อคุณเมื่อเช้า บอกว่าจะพาคุณไปเที่ยว ท่านบอกว่าคุณนอนค้างกับมาลินแฟนของเจเจที่คฤหาสน์ ผมก็เลยบอกว่าอ๋อ! งั้นเดี๋ยวผมแวะไปรับนานาที่นั่น แล้วพาไปเที่ยวที่เกาะกับพวกเพื่อนๆ เลยนะครับ! ท่านก็บอกว่าได้สิ! เที่ยวให้สนุกนะ” อันโตนีโอ้เล่าพร้อมกับทำเสียงเล็กเสียงใหญ่จนนานาอดขำไม่ได้

“แล้วทำไมพ่อถึงบอกว่าฉันนอนค้างกับมาลินที่คฤหาสน์ล่ะ” นานาเอ่ยถามต่ออย่างข้องใจ

“เมื่อคืนผมให้มาลินโทร. ไปโกหกท่านเองแหละ” เขาสารภาพตรงๆ

“ร้ายจริงๆ นะคุณเนี่ย!” นานาว่าอีกฝ่ายที่ส่งยิ้มมาให้

“ก็ผมอยากอยู่กับคุณสองต่อสองบ้างนี่ ที่ 1929 ตอนนี้พวกแก๊งมือขวาอยู่กันครบเลย ผมเลยพาคุณหนีมานอนที่นอกเมืองแทน ที่นี่ติดทะเล ด้วยนะ” อันโตนีโอ้บอกยิ้มๆ นานาทำท่าตื่นเต้น ก่อนจะรีบเดินไปตรง ระเบียงห้อง

“ว้าว! สวยจังเลยค่ะ” นานายืนเกาะขอบระเบียงดูวิวด้านนอก

ชายหนุ่มลุกตามไปสวมกอดจากด้านหลัง แล้วกดจูบลงที่ต้นคอระหงเบาๆ “ผมว่าตอนนี้คุณควรกลับไปที่เตียงได้แล้วนะนานา”

“ทะ...ทำไมคะ” นานาเอ่ยถามเสียงสั่นๆ

“ก็เพราะว่า...ถ้าขืนคุณยังยืนอยู่ตรงนี้ต่อไป ผมอาจจะอดใจไม่ไหวมีอะไรกับคุณตรงนี้แทนเตียงนุ่มๆ แล้วก็อาจจะมีคนมองขึ้นมา ตอนที่ผม...” อันโตนีโอ้กระซิบที่ใบหูของนานาด้วยเสียงสั่นพร่า

“หยุดพูดจาทะลึ่งๆ ซะทีเถอะ ฉันไปอาบน้ำดีกว่า หิวข้าวแล้ว” นานารีบหาทางชิ่งหนุ่มกลัดมันที่กอดรัดจากด้านหลังซะแน่น จนเธอรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังตื่นตัวของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน!

“คุณชอบในห้องน้ำก็ไม่บอก ปะ! ผมจะตามใจทุกอย่างทุกที่เลยนานา” อันโตนีโอ้ตีมึนเสร็จก็ก้มลงช้อนอุ้มร่างบางเดินเข้าห้องน้ำอย่าง ไม่รอช้า

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ กรี๊ดดด ไอ้บ้ากาม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” นานาโวยวายเสียงดัง แต่ก็ไม่ส่งผลใดๆ กับคนกลัดมันเลยแม้แต่น้อย

สองชั่วโมงต่อมา...คนที่ถูกเรียกร้องในห้องน้ำไปถึงสองครั้งติดๆ กันจนแทบจะไม่มีแรงเดิน ได้แต่แอบด่าคนหื่นในใจสารพัดอย่างขุ่นเคือง

ด้านหนุ่มกลัดมันที่อารมณ์ดี รีบพาหญิงสาวที่กำลังจะโมโหหิวไปทานอาหารทะเลสไตล์อิตาเลียน-ไทยอย่างเอาใจ ทำให้คนที่ทำหน้าบึ้งๆ ถึงกับเผลอยิ้มกว้างออกมา หลังจากที่ได้ลิ้มลองรสชาติอาหารสไตล์ไทยสมใจ

“เจ้าของร้านเป็นคนไทยเหรอคะ” นานาเอ่ยถามอย่างสนใจ

“ใช่ครับ! แต่สามีเป็นคนอิตาลี” อันโตนีโอ้ตอบก่อนจะแกะกุ้งเผาวางลงในจานของนานาอย่างเอาใจ

“ร้านใหญ่มากเลยเนาะ!” นานาเอ่ยอย่างทึ่งๆ

“เจ้าของร้านรวยติดหนึ่งในห้าของโลก ร้านก็เลยใหญ่ที่สุดในแถบนี้”อันโตนีโอ้เงยหน้าขึ้นตอบ ก่อนจะก้มหน้าแกะกุ้งต่อ

“ว้าว! เหรอคะ รสชาติของอาหารอย่างกับทานที่ไทยแน่ะ! สุดยอดจริงๆ ค่ะ” นานาเอ่ยหลังจากที่ลองชิมกุ้งเผากับน้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ดเสร็จไป

“ถ้าคุณชอบ! ผมจะพามาบ่อยๆ” อันโตนีโอ้เอ่ยก่อนจะตักเนื้อปลาลวกจิ้มให้หญิงสาว

“ขอบคุณนะคะ” นานาส่งยิ้มให้คนที่คอยเอาใจไม่ห่าง

“คุณอยากให้งานแต่งของเราเป็นแบบไหน คิดเอาไว้หรือยัง”

“ไม่รู้สิคะ! ฉันเคยคิดเอาไว้ว่าอยากจะแต่งในโบสถ์เล็กๆ ที่มีแต่คนที่ฉันรักมาร่วมงานในชุดสีขาว แค่นั้นก็พอค่ะ”

“คุณต้องการแบบนั้นจริงๆ เหรอนานา?” อันโตนีโอ้ถามย้ำ

“ค่ะ ฉันชอบแบบนั้น!”

“งั้นถ้ากลับไป ผมจะเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของคุณ เกี่ยวกับรายละเอียดของงานแต่งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านะ” อันโตนีโอ้รวบรัด อย่างดีใจ

“เอ่อ...ทำไมต้องเร็วขนาดนั้นคะ แล้วคุณมั่นใจไหม ที่เราจะใช้ชีวิตร่วมกันไปตลอด!” นานาให้โอกาสอันโตนีโอ้ได้ตัดสินใจอีกครั้ง

“ที่ต้องแต่งเร็วเพราะผมมั่นใจยิ่งกว่ามั่นใจซะอีกนานา เมื่อคืนผมฝันเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักมากๆ และผมมั่นใจว่าเธอคือลูกสาวของเราที่กำลังอยู่ในท้องของคุณตอนนี้” อันโตนีโอ้ตอบด้วยท่าทางจริงจัง

“ว้าว! จริงๆ ฉันมีเรื่องจะสารภาพค่ะ” นานาตัดสินใจจะบอกเรื่องที่เธอเก็บไว้นาน

“คุณไปตรวจมาแล้วใช่ไหม” อันโตนีโอ้ถามด้วยท่าทางตื่นเต้น

“คุณรู้ได้ยังไง?” นานาเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ผมแอบเห็นที่ตรวจครรภ์อยู่ในกระเป๋าของคุณน่ะ วันที่ผมตามคุณไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตวันนั้น ตกลงคุณท้องจริงๆ ใช่ไหมนานา!” อันโตนีโอ้เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ เหมือนกำลังลุ้นคำตอบของนานา

“ใช่ค่ะ ฉันท้อง!” นานาบอก

“พระเจ้า!” อันโตนีโอ้น้ำตาจะไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“คะ...คุณโอเคไหมพีเค?” นานารีบหยิบกระดาษทิชชูส่งให้อีกฝ่าย

“ผมยิ่งกว่าโอเคซะอีก ขอบคุณคุณที่ให้โอกาสผม ผมจะทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดี ผมสาบาน!” อันโตนีโอ้เอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเข้าไปกอดร่างบางอย่างดีใจ

นานากอดตอบและยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะหันไปมองรอบๆ เห็นหลายคนมองมายังเธอและอันโตนีโอ้ก็ตกใจนิดๆ

“อะ...เอ่อ พีเค ทุกคนหันมามองเรากันใหญ่!” นานาบอก เขาเงยหน้าขึ้นดูก่อนจะส่งยิ้มกว้างไปให้กับคนที่หันมามอง

“คือ...ผมดีใจที่กำลังจะได้เป็นพ่อคนน่ะครับทุกท่าน” อันโตนีโอ้บอกอย่างไม่อาย เพราะตอนนี้รู้สึกดีใจและมีความสุขที่สุด นานาแก้มแดงขึ้นมาทันใดที่ใครๆ ต่างก็ปรบมือให้ว่าที่คุณพ่อคนใหม่ พร้อมกับเข้ามาแสดงความยินดีกับเธอและเขา

เรือสำราญ The Lion Sea เวลา 14:20 น.

ออร์แลนโด้มองดูภรรยาสาวที่หลับตาพริ้ม ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพเธอไปได้สองสามภาพ ก็เห็นข้อความไลน์ที่อันโตนีโอ้ส่งมา ก็พอจะเดาออกว่าคงเป็นข่าวงานแต่งของตน จึงเลื่อนลงมาอ่านข้อความล่าสุดที่ส่งมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

PK : “บอสครับ! ผมจะแต่งงานกับนานาเดือนหน้านะครับ ตอนนี้นานากำลังตั้งท้องอ่อนๆ บอสช่วยเป็นเถ้าแก่ให้ผมหน่อยนะครับ!”

Alan : “เฮ้ย! อะไร ยังไง ตอนไหน”

PK : “ก็ตอนนั้นแหละครับบอส!”

Alan : “อย่ากวน!” (ออร์แลนโด้ส่งสติ๊กเกอร์รูปควันออกหูตามไปติดๆ)

PK : “ตอนที่บอสให้ผมไปส่งเธอกลับบ้านครั้งแรกนั่นแหละครับ!”

Alan : “แล้วเขาจะแต่งกับแกเหรอ?”