อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 66

ขณะที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเต้นรำเปิดฟลอร์ได้เพียงครู่ คารอสก็หันไปเอ่ยกับคามินอย่างนอบน้อมเพื่อขอฟ้ารดาเต้นรำ ‘ขออนุญาตนะครับพี่คิม!’

คามินที่กำลังจะเอ่ยท้วง เลยทำได้แค่กลอกตาขึ้นอย่างเซ็งๆ ที่ตัวเองต้องใจอ่อนกับท่าทางของหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะจำใจพยักหน้าอนุญาตให้คารอสเต้นรำกับน้องสาว

ฟ้ารดารีบหันกลับมามองคามินตาค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่นั่งข้างๆ ใช่พี่ชายของเธอหรือเปล่า!

คารอสยิ้มกว้างอย่างดีใจ ก่อนจะขอฟ้ารดาอีกครั้ง

‘เป็นเกียรติเต้นรำกับพี่สักเพลงนะครับน้องฟ้า’

ฟ้ารดายังคงนิ่งอยู่กับที่ จนคามินต้องเอ่ยปากบอกด้วยตัวเอง

‘ไปสิยัยฟ้า! เพชรเอ่ยชวนสองครั้งแล้วนะ! เสียมารยาทจริงๆ เลย’

คามินเอ่ยปากไล่น้องสาวตัวเองให้ไปเต้นรำกับคารอส แถมตำหนิทิ้งท้าย ทำให้ฟ้ารดาต้องลุกขึ้น แล้วมองค้อนคารอสกับพี่ชายของตัวเองคนละที ก่อนจะเดินไปยังฟลอร์เต้นรำ คารอสยิ้มน้อยๆ ให้คามิน ก่อนจะรีบตาม หญิงสาวไป

จากนั้นก็ตามด้วยคู่ของแพททริกสันและพิมพลอย จิมมี่เจมส์กับมาลิน อันโตนีโอ้กับนานา แดเนียลกับแพรลานนาและลูเซียน่ากับฮาร์ดี้ มือขวาของลูเซียส และแขกในงานที่ลุกขึ้นมาเต้นรำกันอีกหลายสิบคู่ ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรัก

23:33 น. ช่วงเวลาแห่งความสุขและความสนุกในงานแต่ง ก็ล่วงเลยมาถึงเวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวต้องออกเดินทางไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เพื่อบินไปยังเรือสำราญที่มีแค่คนสนิทเท่านั้นที่รู้

มัสแตงสีขาวมุกเปิดประทุนที่ผูกโบสีแดงจอดรอหนุ่มสาวอยู่ด้านหน้าคฤหาสน์ การ์ดที่รักษาความปลอดภัยจอดรถนำหน้ารถเจ้าบ่าวเจ้าสาวไปสามคัน และขับตามประกบหลังอีกสามคัน

เลโอนาดท์กับมะลิฉัตรและคนอื่นๆ ออกมาส่ง บ่าวสาวเอ่ยขอบคุณทุกคนก่อนจะพากันขึ้นรถ และขับออกไปยังจุดหมายปลายทางคือสนามบิน

The Lion Sea… หลังจากนั่งเฮลิคอปเตอร์ออกมาได้สี่สิบนาทีก็ถึงเรือสำราญ มีพนักงานออกมารอรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ราวๆ ห้าสิบกว่าคน พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวลงจากเฮลิคอปเตอร์ พนักงานต่างก็พากันวิ่งเข้ามาล้อมทั้งสอง แล้วหมุนไปรอบๆ พร้อมกับร้องเพลง Until you ที่ออร์แลนโด้ร้องจีบแพรณาราครั้งแรกที่มายังเรือสำราญลำนี้ ทำเอาหญิงสาวถึงกับน้ำตาคลอ

เจ้าบ่าวยิ้มกว้างอย่างชอบใจ สั่งจ่ายโบนัสให้กับพนักงานทุกคนทุกแผนกบนเรือ เป็นการขอบคุณการต้อนรับของทุกคนทำเอาพนักงานที่มารอต้อนรับส่งเสียงโห่ร้องกันอย่างดีใจไปทั่ว

แพรณารายกมือขึ้นไหว้ขอบคุณคำอวยพรจากพนักงานอย่างเป็นกันเอง ทำเอาทุกคนต่างก็ปลื้มกันใหญ่ เพราะพนักงานส่วนใหญ่คือคนไทยที่สอบสัมภาษณ์ภาษาและสอบข้อเขียนผ่าน ถึงได้เข้ามาทำงานบนเรือสำราญลำนี้

ออร์แลนโด้อุ้มเจ้าสาวตั้งแต่เจอประตูบานแรกตรงทางเข้า แล้วก็อุ้มเดินต่อไปยังห้องหอ เพื่อก้าวข้ามผ่านธรณีประตูตามธรรมเนียม ก่อนจะวางแพรณาราลงบนเตียงนอนสีขาว ที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจอย่างเบามือ แล้วถอดทักซีโดและเสื้อออกอย่างเร่งรีบ แพรณารามองท่าทางของเจ้าบ่าวจอมหื่นแล้วอดขำไม่ได้

“ไม่ต้องหัวเราะพี่เลย! ตอนที่ขับรถไปสนามบิน พี่เกือบหักรถเข้าข้างทางไปหลายครั้งแล้วรู้ไหม”

“ทำไมคะ พี่อลันปวดชิ้งฉ่องเหรอ!” แพรณาราถามอย่างสงสัย

“ปวดตรงนี้ต่างหาก ปวดมาตั้งแต่เห็นมิกิใส่ชุดไทยแล้ว รู้ไหมว่าพี่อยากจะเป็นคนถอดชุดไทยออกให้ขนาดไหน หืม!” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงสั่นพร่า ดึงมือน้อยๆ ของแพรณาราไปจับตรงที่ปวดอย่างหน้าด้านๆ

“บ้า! มิกิขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เธอหน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด ก่อนจะรีบดึงมือกลับและทำท่าจะขยับหนีเจ้าบ่าวจอมหื่น

“ชุดไทยพี่ไม่ได้ถอด ไม่เป็นไร! แต่ชุดนี้พี่จะไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะเป็นคนถอดมันอย่างแน่นอน” ออร์แลนโด้เอ่ยจบก็จูบเจ้าสาวของตัวเองอย่างอ่อนโยน ก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียนอย่างเบามือและเลยไปยังสะโพกงอนงามอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ก่อนที่มืออีกข้างจะกระตุกสายเส้นเล็กที่คล้องคอออก แล้วชุดเดรสก็หลุดลงมากองอยู่ตรงเอวคอดอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นหน้าอกที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมจนล้นมือ ชายหนุ่มถึงกับครางในลำคออย่างชอบใจ จากนั้นก็ค่อยๆ ดึงชุดผ่านขาเรียวงามลงไปกองกับพื้นเหลือแต่แพนตี้ลายลูกไม้สีขาวตัวเล็กที่โอบอุ้มดอกไม้งามเอาไว้

เขาจ้องมองความอวบอิ่มเกินตัวนั้นอย่างหลงใหล ไม่ว่าจะเป็นดอกบัวคู่งามที่ท้าทายสายตา หรือกลีบดอกไม้งามที่ยั่วยวนนั้น ชายหนุ่มดึงแขนเรียวที่ยกขึ้นมาปิดดอกบัวออกช้าๆ แล้วก้มลงดูดกลืนปลายถันสีชมพูอ่อนๆ นั้นอย่างหิวกระหาย สลับกันไปมาทั้งสองข้าง

“พี่คิดถึงมิกิมากๆ เลยรู้ไหมคะ” ออร์แลนโด้เงยหน้าขึ้นมาบอก

“แหม! ห้าวันเองนะคะ” เธอเอ่ยอย่างเขินอายที่เขากำลังทำบางอย่างกับตรงนั้นของเธอ

“ตั้งห้าวันต่างหากค่ะคนดี... ห้าวันที่พี่ไม่ได้รักเมียแล้วก็ไม่ได้ทักทายลูกของเรา” เขาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ห่างกันแค่ห้าวัน...แต่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป คุ้มนะคะ อ๊ะ!...อื้อ...พี่อลันเบาๆ สิคะ” หญิงสาวเอ่ยท้วงที่เขากัดเม้มปลายถันรุนแรงไปนิด

“ขอโทษค่ะ พี่ลืมตัว...อื้อ!” ชายหนุ่มครางในลำคออีกครั้งอย่างถูกใจ เขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว เขาโหยหาร่างบางเนื้อตัวนิ่มๆ หอมๆ จนใจจะขาด

“อย่ารุนแรงนะคะ มิกิเป็นห่วงลูก...อะ...อื้อ...” เธอรีบเอ่ยปรามกลัวคนหื่นจะเอาแต่ใจ

“ค่ะ...” ออร์แลนโด้ตอบสั้นๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมายังจุดกึ่งกลางของสาวเจ้า ที่กำลังล่อตาล่อใจทันที

“อ๊ะ...พระเจ้า....พี่อลัน...อะ...” หญิงสาวครางเสียงสั่นพร่าเมื่อปลายลิ้นอุ่นแตะลงยังดอกไม้งามของเธอ แถมสามีจอมหื่นยังใช้ลิ้นซุกไซ้ไปมาอย่างบ้าคลั่ง จนเธอเสียวซ่านแทบขาดใจ

ออร์แลนโด้พยายามข่มอารมณ์ที่อัดแน่นในตัวมานาน หลังจากที่ค่อยๆ สอดนิ้วกลางเข้าไปยังทางรักที่คับแน่นของภรรยา และรู้สึกถึงการตอดรัดด้านในที่เนื้อนุ่มๆ โอบนิ้วของเขาอยู่

“อะ...อ๊ะ...อือออ...พี่อลัน” ร่างบางบิดเร่าไปมาขณะที่สามีขยับนิ้วเร็วขึ้น และลิ้นก็รัวใส่ดอกไม้งามไม่หยุด

“พี่รู้ค่ะ” ออร์แลนโด้เงยหน้าขึ้นมาตอบภรรยาสาว ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เพื่อส่งสาวเจ้าไปแตะขอบสวรรค์

“อะ...อ๊ะ...กรี๊ดดดด” เธอกรีดร้องและเกร็งกระตุกสามสี่ครั้ง ติดๆ กัน

“พระเจ้า!” ออร์แลนโด้อุทานออกมาอย่างข่มอารมณ์ ขณะที่เนื้ออุ่นๆ ด้านในตอดรัดนิ้วของเขาจนถี่ยิบ ชายหนุ่มค่อยๆ ดึงนิ้วออกแล้วจับอลันน้อยที่แข็งตัวจนปูดออกมานิดๆ รอบๆ ลำขนาดใหญ่นั้น ถูไถกลีบดอกไม้งามขึ้นลงช้าๆ เพื่อสร้างความคุ้ยเคย

“อ๊ะ...อืมมม” แพรณาราครางเสียงสั่นที่ถูกปลุกเร้าอีกครั้ง

“ซี้ดดด” ชายหนุ่มค่อยๆ ดันความเป็นชายแทรกผ่านเนื้อนุ่มๆ อุ่นๆ ที่โอบรัดอย่างใจเย็น

“อะ...อ๊า...” เธอรับรู้ถึงความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาทีละนิดๆ

“อื้อ...” เขาครางหลังจากที่ดันเข้าไปจนหมดความเป็นชาย แล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ และบดคลึงไปมา

“แน่นมากเลยค่ะมิกิของพี่ ซู้ดดด...” ออร์แลนโด้จับเรียวขาสวยเอาไว้มั่นก่อนจะขยับเร็วอีกนิด การบีบรัดที่แน่นทำให้เขาแทบจะระเบิดสายธารแห่งรักออกมา

“พะ...พี่อลัน...อื้อออออ” หญิงสาวสั่นไหวไปมาตามจังหวะ การสอดแทรก

“คนดีรัดพี่แน่นจัง อ๊าาาาา...”

“มะ..มิกิไม่ไหวแล้ว อะ...”

“พี่ก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกันค่ะ” ออร์แลนโด้เร่งจังหวะอีกครั้งอย่างเมามัน หญิงสาวถึงกับครางลั่นอย่างเสียวซ่าน

“อะ...อ๊า...ดะ...ได้โปรดดด” เธอส่งเสียงครางลั่น

ออร์แลนโด้จับร่างบางให้พลิกตัวโก้งโค้ง แล้วจับความเป็นชายที่แข็งขืนแทรกผ่านร่องงามสีชมพูที่อวบอูมเข้าไปทันที

“อ๊ะ...พี่อลันขาาาา” หญิงสาวออดอ้อนพร้อมกับหันไปมองร่างสูงทางด้านหลัง เพราะความต้องการปลดปล่อยมันทำให้เธอรุ่มร้อนจวนเจียนจะขาดใจเสียให้ได้

“ขาคนดี” ออร์แลนโด้ขานตอบ พลางมองสายตาที่ฉ่ำเยิ้มของเมียสาวอย่างรู้ความหมาย

“ดะ... ได้โปรด” เธอออดอ้อน พร้อมกับจิกผ้าปูที่นอนหาที่ยึดรับแรงกระแทกของสามี