moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 33

บทที่ 33 บริษัทตระกูลสุนทรวรรณ

โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะทันใดนั้นก็ดังขึ้น พอดูบัญญพนต์ก็เป็นเบอร์ของนภนต์ เลยรับสาย

"ประธานบัญญพนต์ ไม่ทราบว่าคุณต้องการผืนดินนั้นแล้วมีประโยชน์อะไร?"

นภนต์ถามอย่างระมัดระวัง ไม่ใช่ว่าต้องถามประโยคนี้

เพียงแต่ก่อนหน้านี้ได้แบ่งที่ดินผืนนี้ให้กับริษัทตระกูลสุนทรวรรณแล้ว ปัจจุบันนี้ตระกูลหัสบดินทร์ก็ต้องการกะทันหัน ทำให้เขารับมือไม่ทัน ต้องดูว่ายังมีทางหนีทีไล่สำหรับเรื่องนี้รึเปล่า

“ผู้จัดการนภนต์ ถามคำนี้หมายความว่าไม่อยากให้หรอ?” บัญญพนต์สองขานั่งไขว่ห้างบนโต๊ะทำงาน มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ไว้ มืออีกข้างกลับเล่นมีดพับสวิส ท่าทางเกียจคร้าน

นภนต์พอได้ยินน้ำเสียงของบัญญพนต์ ในใจรู้สึกตื่นตระหนกทันที ไหนเลยจะรับผิดชอบถามเรื่องเหล่านี้ไหว รีบตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้ว่าตระกูลสุนทรวรรณนี้ไม่ใช่จะแตะต้องได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่เท่าตระกูลหัสบดินทร์

นภนต์ยังรู้ชัดว่าอันไหนสำคัญกว่ากัน

“อารอน ผมได้รับรายงานว่ากองกำลังชั่วร้ายได้ปรากฎตัวท่ามกลางสถานการณ์การรื้อถอนเมืองเก่า คุณจะอธิบายเรื่องนี้ให้กับผมอย่างไร?”

หลังจากนภนต์วางสายของบัญญพนต์ก็รีบโทรออกหาอีกสายทันที

ด้านปัญหาของการรื้นถอน ตระกูลสุนทรวรรณได้มีการใช้กองกำลังชั่วร้ายหรือไม่นภนต์ไม่ได้เห็นกับตา แต่เท่าที่เขารู้จักตระกูลสุนทรวรรณ เรื่องนี้ไม่ใสสะอาดอย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้ก็เพราะตระกูลหัสบดินทร์ไม่ได้สนใจที่ดินผืนนี้ ตระกูลสุนทรวรรณก็ส่งของกำนัลมาไม่น้อย เขาจึงเลือกทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

แต่ปัจจุบันนี้นี่กลับกลายเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับพวกเขา

“ผู้จัดการเรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนใส่ร้าย เดี๋ยวผมจะส่งคนไป!”

อารอนเป็นหัวหน้าหน่วยปราบปรามพิเศษ คนๆหนึ่งบริหารจัดการเกือบครึ่งหนึ่งของการกระทำของเมือง ยากที่จะหลีกเลี่ยงมีเมืองที่ถูกละเลย ด้วยเกรงว่าผู้จัดการนภนต์ไม่ปล่อยเรื่องนี้ เขาจึงรีบส่งคนออกไปทันที

การกระทำทั้งหมดกำลังดำเนินการอย่างมีระเบียบ จักรชัยก็ไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเพิ่งจะลืมตาก็ร้องเรียกชื่อของน้ำทิพย์

ดูแล้วมีเพียงแค่เขาคนเดียวในห้อง จักรชัยจึงนึกขึ้นมาได้ว่าเกิดเรื่องขึ้นเมื่อคืน รีบวิ่งออกไปทันที น้ำทิพย์ได้ย้ายจากห้องผ่าตัดไปที่ห้องไอซียูแล้ว ทั่วทั้งร่างกายเธอในเวลานี้เต็มไปด้วยผ้าพันแผล

“ตอนนี้อาการเป็นอย่างไรบ้าง?”

กรชวัลอยู่ในห้องผู้ป่วยของน้ำทิพย์ตอนที่จักรชัยปรากฏตัวอยู่ข้างนอก จึงรีบเดินมาหา เขารู้แจ้งอย่างชัดเจนว่า จักรชัยใส่ใจผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน

“พวกเราได้พยายามเต็มที่แล้ว ทำทุกอย่างที่ทำได้ แทบจะไม่สามารถรักษาจังหวะการเต้นของหัวใจเธอได้ ส่วนที่เหลือยังต้องพบแพทย์สองสามคนเพื่อตรวจดูร่างกายอีกครั้ง!”

จักรชัยพยักหน้า แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จึงยืนอยู่ด้านนอกอย่างเงียบแบบนั้นมองดูน้ำทิพย์ที่อยู่บนเตียง มีแพทย์ผมสีขาวสองคนเดินเข้ามา ทั้งสองคนก้มหน้า ไม่รู้ว่ากำลังพูดคุยอะไรกัน

เพียงแค่เห็นทั้งสองคนมองไปที่น้ำทิพย์เป็นครั้งคราวมีร่องรอยของการดูถูกอยู่ในสายตา จึงทำให้จักรชัยรู้สึกอารมณ์ไม่ดี กรชวัลก็สังเกตเห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจน

จึงไออย่างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เดิมทีคิดอยากจะเตือนแพทย์สองคนนั้นสักหน่อย

แต่ใครจะไปรู้ว่าแพทย์สองคนนั้นไม่เพียงแต่ไม่รับรู้ ในทางกลับกันยังเดินมาตรงหน้าของกรชวัล