moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 38

บทที่ 38 อัตราการประสบความสำเร็จ

รอจนจักรชัยเดินมาถึงห้องประชุม แพทย์ทางฝั่งเยอรมันและแพทย์ภายในโรงพยาบาลตระกูลหัสบดินทร์ ได้หารือกันเกี่ยวกับสถานการณ์ป่วยโดยคร่าวๆ

ขั้นตอนจักรชัยไม่ได้สนใจ ถึงแม้ว่าฟังก็ไม่จำเป็นต้องฟังรู้เรื่อง เขาเพียงแค่อยากรู้ผลลัพธ์สุดท้าย

"อัตราการประสบความสำเร็จเท่าไหร่?"

กรชวัลนำข้อมูลให้จักรชัย ก่อนหน้านี้ ทีมแพทย์ผ่าตัดจากเยอรมัน ได้ทำการใช้อุปกรณ์กับน้ำทิพย์ทำตรวจดูทั้งหมดครั้งหนึ่ง และผลสรุปของพวกเขาก็อยู่บนแผ่นนี้ตรงหน้าของจักรชัย

"อัตราการรอดชีวิตชั่วคราวยังไม่แน่นอน ทำได้เพียงกำจัดเลือดคลั่งในสมองของเธอให้หมดเกลี้ยง ถึงจะสามารถกำหนดอย่างเฉพาะเจาะจง"

จักรชัยจริงๆแล้วก็ไม่พอใจสำหรับคำตอบนี้ แต่อุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดในโลกและผู้เชี่ยวชาญก็อยู่ที่นี่แล้ว พวกเขายังไม่ยอมแพ้ในการรักษา จึงพูดว่ายังมีความหวัง เพียงแต่ว่าปัญหาคือเวลา

ปลอบใจตัวเองแบบนี้ ทำให้จักรชัยรู้สึกดีขึ้นมาก มองไปที่ข้อมูลที่อยู่ในมือก็

ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป

"การผ่าตัดทำความสะอาดต้องใช้เวลานานประมาณเท่าไหร่?" ขณะพูด ก็นำข้อมูลกลับไปไว้ในมือของกรชวัล สายตามองไปที่นายแพทย์พัชรพลที่อยู่มุมห้อง

"ใช้เวลาประมาณสี่ถึงห้าชั่วโมง และการทำงานทำความสะอาด แพทย์จากเยอรมันขอร้องให้คนของพวกเขารับผิดชอบ ปฏิเสธแพทย์จีนในการมีส่วนร่วม"

ได้ฟังคำพูดของกรชวัล จักรชัยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ความต้องการนี้ของแพทย์เยอรมัน กลับตรงกับความเห็นของเขาพอดี เดิมทียังคิดหาข้ออ้างทำให้แพทย์ชื่อพัชรพลไม่ต้องเข้าร่วมการผ่าตัดในครั้งนี้ จึงให้ไปส่งที่หน้าประตู

ทีมแพทย์ผ่าตัดนี้เป็นแม่ของเขาโทรศัพท์เรียกมาด้วยตนเอง ถ้าหากทุกคนไม่สบอารมณ์ นั่นถึงจะไม่ปกติ

“งั้นก็ทำตามที่พวกเขาบอก ผมจะไปรอข้างนอก มีเรื่องอะไรให้โทรหา!”

ตั้งแต่ตนเองเข้ามาโรงพยาบาลนี้ เขาไม่เคยมาเยี่ยมชมแบบนี้ คำพูดของกรชวัลก็รื่นหูมาก เห็นท่าทางจริงจังของแพทย์เหล่านั้น ก็รู้ว่าสถานการณ์ครั้งนี้เลวร้ายแค่ไหน

เดินไปที่ทะเลสาบโดยไม่รู้ตัว รอบๆไม่มีใครรบกวน ทำให้ช่วยบรรเทาอารมณ์วิตกกังวลก่อนหน้าของเขาได้มาก

กำลังนึกถึงทางเล็กๆที่อยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นก็ปรากฏเงาของผู้หญิง รีบวิ่งเข้ามายังทิศทางของจักรชัย

จักรชัยรู้สึกตกใจ สามารถมาหาเขาในเวลานี้ นอกจากเกี่ยวข้องกับน้ำทิพย์แล้ว ยังจะเป็นอะไรได้อีก?

แต่ผู้หญิงคนนั้นสายมองว่าต้องการที่จะเดินไปทะเลสาบ เอียงศีรษะเล็กน้อยจึงเห็นจักรชัย ตกตะลึงเล็กน้อย เปลี่ยนทิศทาง เดินออกไปไกลริมทะเลสาบ

ฉากที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้จักรชัยก็ไม่ได้สนใจจะอยู่ที่นี่ต่อ เตรียมจะกลับไปทางที่จากมา ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะหันไปก็ได้ยินเสียงหล่นป๋อม

“ไม่ใช่ว่าตกน้ำหรอ?”

เดิมทีไม่คิดจะยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ยังไงที่นี่ก็เป็นโรงพยาบาลของตระกูลหัสบดินทร์ เรื่องของน้ำทิพย์ถูกระงับไว้ ยังไม่แพร่กระจายออกไป แต่ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนี้ตายอาจจะไม่มีใครเก็บเงียบ

เห็นกลับไปมองที่ทะเลสาบ ระลอกคลื่นกระจายไปทั่ว ที่แปลกก็คือไม่มีใครร้องขอความช่วยเหลือ

“ไม่ใช่การตกน้ำ เป็นการฆ่าตัวตาย！”

จักรชัยตกใจกับวิธีการคิดในหัวสมองของตนเอง ไม่มีเวลาพอจะสนใจคนอื่นแล้ว รีบถอดเสื้อของตนเองและรองเท้าแล้วจึงกระโดดลงไป นี่คือทะเลสาบเทียม คนที่ตกลงไป ถ้าหากไม่จงใจว่ายน้ำไปที่อื่น ตำแหน่งปกติแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่นานจักรชัยก็หาผู้หญิงคนนั้นเจอ มือข้างหนึ่งโอบเอวของเธอไว้ มือข้างหนึ่งประคองแขนของเธอไว้ ประคองเธอขึ้นมาจากในน้ำ ค่อยๆว่ายน้ำเข้าหาฝั่งอย่างช้าๆ

เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น จักรชัยขมวดคิ้ว พยุงคนที่มาจากทะเลสาบขึ้นมา ถ้าหากว่าต่อให้จากที่นี่ไปห้องฉุกเฉิน เกรงว่าถึงเวลานั้นจะมีสองชีวิต

“นี่ไม่ใช่ว่าผมต้องการเอาเปรียบคุณนะ!”