moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 79

บทที่ 79 คู่รักที่มีใจให้กันตั้งแต่เยาว์วัย

นึกถึงตัวเอง ก็ยังคงเป็นคู่รักที่มีใจให้กันตั้งแต่เยาว์วัยกับอลินดา แต่สุดท้าย......

พูดได้เพียงแค่ว่า ทุกๆ อย่างบนโลกมันยากที่จะคาดเดาได้ ทุกๆ มันเปลี่ยนไปได้อย่างง่ายดาย

สำหรับเรื่องของอลินดา จักรชัยไม่อยากจะไปสนใจเลยสักนิด แต่เธอมาหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนจักรชัยเองก็ลืมเรื่องพวกนั้นไม่ได้เลย

ตราบใดที่ตัวเองคิดถึงมันขึ้นมา มันก็จะเต็มไปด้วยความแค้น

ผู้หญิงของตัวเองมาหาตัวเองเพื่อเอาเงินครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วแอบไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น......

ทุกๆ ครั้งที่นึกถึงเรื่องพวกนี้ จักรชัยก็ยิ่งจะใจแข็งกับอลินดามากขึ้น

จนถึงตอนนี้การปรากฏตัวของอลินดา นอกจากจะเพิ่มความเกลียดชังแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

“คุณนั่งอยู่บนเก้าอี้นี้ทั้งคืนเลยนะ”

รู้ไว้ด้วยว่าขนาดยามเป็นผู้ชายแท้ๆ อยู่ข้างนอกสักพักก็ไม่ไหวแล้ว นี่แค่ก่อนเที่ยงคืนนะ

ยิ่งไปกว่านั้นอลินดาต้องอยู่จนถึงหลังเที่ยงคืน แถมยังเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอด้วยสิ

ทั้งคืนแบบนี้ไม่ตายก็ต้องพิการกันไปครึ่งหนึ่ง

แต่มันจะเป็นอะไรไป ในเมื่อจักรชัยต้องการแกล้งเธอ

ถ้าหากอลินดารู้ตัวดีสักหน่อย ก็ไม่ควรมีความคิดว่าโชคดีที่เขายังรักเธอ

แต่ในความเป็นจริงแล้ว จักรชัยก็ประเมินความหน้าด้านของใครบางคนต่ำเกินไป

นอกจากอลินดาจะไม่รู้ตัวแล้ว ยังจะหลงตัวเองอีกด้วย

ดูเอาสิ ตอนที่ได้ยินคำพูดของจักรชัย เธอก็ดันคิดไปว่าตัวเองยังมีโอกาส

ทันใดนั้นก็ใช้ทักษะในการอ่อยคนอื่นอีกแล้ว

เสื้อผ้าที่ไหล่ถูกดึงลง เผยให้เห็น......

จากนั้นคนก็ขยับเข้ามาแล้วจับจ้องมองจักรชัยแล้วพูดขึ้น

“หูย คุณอย่าทำแบบนี้สิ”

“จริงๆ แล้วยังชอบฉันอยู่ แต่......คุณไม่กลัวว่าฉันจะเป็นหวัดแล้วคุณจะรู้สึกเจ็บใจเหรอ ?”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ อลินดาก็ใช้มือวาดวงกลมบนหน้าอกของจักรชัย

พูดว่าหน้าด้านมากแค่ไหนก็ยิ่งหน้าด้านมากแค่นั้น

อดคลื่นไส้อยู่ในใจ แล้วค่อยๆ ดึงมือของอลินดาลงแล้ว จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า “อลินดา คุณคิดว่าผม จักรชัย เป็นไอ้โง่ใช่ไหม ? หือ ?”

“ฉัน......”

“อยากจะเป็นแฟนของผมก็ได้ งั้นคุณก็ต้องชดใช้ความผิดที่คุณเคยทำไว้ด้วย”

จักรชัยทำหน้าเย็นชา แล้วพูดอย่างไร้อารมณ์

“จักรชัย ฉัน......”

ต่อไป ไม่ว่าอลินดาจะร้องขอด้วยเสียงออดอ้อนมากแค่ไหน จักรชัยก็ยังแสดงออกด้วยสีหน้าเช่นเดิม

แม้ในท้ายที่สุดเขาก็เริ่มหมดความอดทน

“นั่งอยู่ที่นี่ทั้งคืน ไม่เช่นนั้นก็ออกไปซะ”

จักรชัยชี้นิ้วไปที่ประตูใหญ่ แล้วพูดประโยคนี้ออกมาอย่างโมโหมาก

ตอนแรกเมื่อออกจากบ้านอารมณ์ก็ยังดีอยู่ แต่ว่าตอนนี้......

เมื่อเผชิญกับใบหน้ากับคนที่ตัวเองเกลียดมานาน อารมณ์ของจักรชัยก็ไม่สามารถดีขึ้นมาได้

เขาหันหลังจากไปโดยไม่ได้ลังเลอีก

ในตอนนี้อลินดายอมรับแล้ว

“คุณอย่าโกรธเลยนะ ฉันจะนั่งก็ได้”

เธอยังคงละโมบโลภมากเช่น โลภจนไม่สนใจแม้แต่ชีวิต

รู้ดีว่าถ้าอยู่ข้างนอกทั้งคืนไม่ตายก็พิการไปครึ่งหนึ่ง แต่เธอก็ยัง......

“ถ้าเห็นด้วยก็ไปนั่งซะสิ”

จักรชัยจงใจแสร้งพูด ส่วนในปากก็ยิ้มอย่างเหยียดหยาม

“ช้าขนาดนี้คุณจะทำให้ใครดู หรือว่าต้องการหักหลังผมแล้วไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอีกแล้วล่ะ”

“ฉัน......”

สีหน้าของอลินดาแดงระเรื่อ มือซ้ายจับมือขวาไว้แล้วพูดขึ้น

“จักรชัย คือฉันอยู่ข้างนอกคนเดียวแล้วฉันกลัว คุณสามารถ......”

“ไม่ได้”

จนถึงตอนนี้แล้วยังจะมาเล่นด้วยวิธีอื่น จักรชัยก็นับถืออลินดาแล้ว