ตอนที่ 109
พอมอบเรื่องนี้ให้ทนายความจัดการต่อ ไวยาตย์ก็เดินออกมาเลย
รออยู่ข้างนอกประมาณห้านาที ทนายความก็ถูกฝนสิริไล่ออกมา มือของเธอยังถือไม้กวาดไว้ “ไสหัวไป! คิดจะมาขู่ฉันหรอ นึกว่าฉันกลัวรึไง?”
ทนายความมองไวยาตย์แวบหนึ่ง ส่ายหัวอย่างจนปัญญาว่า “พูดกับเขาแล้ว เขาก็ไม่รู้เรื่อง”
ไวยาตย์มองไปยังฝนสิริที่ไล่ทนายความออกมาอย่างรุนแรง เป็นผู้หญิงที่ไม่มีความรู้เลยจริงๆ “เคยพูดก็พอแล้วครับ เรากลับกันก่อนเถอะครับ!”
เพราะถึงยังไงเขาก็ทำตามหน้าที่
ไวยาตย์เพิ่งจะออกไป ฝนสิริก็โทรหาตมิสาทันที “ตมิสา วันนี้คนของบ้านนั้นมาอีกแล้ว ยังมีคนที่ชื่อไวยาตย์อีก ยังหาทนายความมาขู่ฉันด้วย บอกว่าถ้าฉันไม่เอาทะเบียนบ้านของปาณีให้ เขาก็จะฟ้องฉัน นี่มันทำเกินไปแล้วนะ ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมืองเลยรึไง เธอต้องช่วยพี่นะ!”
ตมิสาที่เพิ่งจะยืนยันตัวตนของธามนิธิกับพี่ชวิศมา “......”
เมื่อกี้เธอก็กำลังจะโทรหาฝนสิริอยู่พอดี พี่ชวิศเพิ่งกลับมาวันนี้ เธอจึงถามคำถามนี้ไป ผลลัพธ์ที่ได้คือ พี่ชวิศพูดว่าไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะไม่เคยเจอธามนิธิ รู้เพียงแต่ว่าข้างกายเขามีผู้ช่วยที่ชื่อว่าไวยาตย์......
ตอนนี้ได้ยินฝนสิริพูดถึงไวยาตย์ ก็สามารถยืนยันตัวตนของเขาได้ทันที
แล้วได้ยินมาอีกว่าฝนสิริไล่เขาออกไปจากบ้าน ก็ยิ่งไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
ตมิสาพูดในสายว่า “พี่ พี่ให้ฉันจัดการเรื่องนี้ ฉันเองก็จัดการไม่ได้นะ!”
“นี่...... นี่มันอะไรกัน” ฝนสิริไม่เข้าใจ
ในสายตาของเธอ ครอบครัวของตมิสามีฐานะหน้าตาทางสังคมดีที่สุดแล้ว
เธอจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น..... จะทำยังไงดี?
“พี่รู้ไหมว่าธามนิธิเป็นใคร? พี่รู้ไหมว่าครอบครัวของเขาทำอะไร?”
“ไม่รู้” ฝนสิริจะรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?
ตมิสาพูดว่า “พี่รู้จักพื้นที่วิลล่าแถวเมืองชลธีของพวกพี่ใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...