My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 145

ตอนที่ 145

เขาชอบปาณี นั่นเป็นเพราะว่ารู้จักกันมานานแล้ว พอตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ จึงจะมีความรู้สึกว่าเธอสวย

คิดไม่ถึงเลยว่าชยรพจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาทั้งๆที่ไม่รู้จักปาณีด้วยซ้ำ

เวทัสคนนี้มีความรู้สึกว่าของรักของหวงของตัวเองกำลังถูกคนอื่นแอบมอง ตั้งใจพูดสวนทางกับชยรพว่า “ไม่รู้สึก”

“สวยจะตาย!” ชยรพบ่นกับเวทัสว่า “แต่ว่าถ้ามองด้วยสายตาที่ไร้รสนิยมของพวกนาย ก็คงชอบแบบโมรีสินะ!”

เขาไม่เหมือนกัน เขารู้สึกว่าโมรีก็หน้าตาธรรมดา ปาณีสวยกว่าตั้งเยอะ

เธอยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนทะเลสาบที่สงบนิ่ง ทำให้คนมองรู้สึกสบายใจ แต่สายตาของเธอดันเหมือนแสงแดดยามเช้า สว่างไสวมาก

เวทัส “......”

สำหรับการเผชิญหน้ากับบุคคลซึ่งมีที่รสนิยมไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเท่าไหร่นั้น ไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ

เขามองปาณีแวบหนึ่ง คิดว่ามีเพียงตัวเองเท่านั้นที่รู้สึกว่าเธอสวย ไม่คิดเลยว่าคนอื่นจะรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน มีความหึงและไม่สบายใจมากๆ

.......

“สวัสดีครับ ขอแอดวีแชทหน่อยได้ไหมครับ!” ช่วงเวลาพักเที่ยง ปาณีกับโมรีกำลังเตรียมตัวไปรับประทานอาหาร จู่ๆชยรพก็วิ่งมาตัดหน้าพวกเขา ขวางทางปาณีไว้

ตั้งแต่โมรีโด่งดัง คนที่อยากแอดวีแชทโมรีเยอะมาก

แต่ว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีถูกคนอื่นรั้นไว้แบบนี้

เธอมองชยรพอย่างเกินความคาดหมายเล็กน้อย ชยรพเป็นคนที่ดูสะอาดสะอ้าน แม้ว่าจะไม่หล่อมาก แต่ก็ยังพอดูได้

ปาณีพูดว่า “นายทักคนผิดรึเปล่า?”

ดูท่าทางน่าจะมาหาโมรีมากกว่านะ

ชยรพตอบว่า “ไม่ใช่ ฉันมาหาเธอน่ะ แอดวีแชทหน่อยได้ไหม?”

ปาณีมองเขาอย่างลำบากใจเล็กน้อย “ฉันไม่มีวีแชทค่ะ”

พอเห็นเวทัส เธอถึงจะเข้าใจว่า ที่แท้ชยรพคนนี้เป็นเพื่อนของเวทัส!

ชยรพนั่งลงฝั่งตรงข้ามปาณี ส่วนเวทัสก็นั่งลงฝ่ายตรงข้ามกับโมรี

ทั้งสี่คนนั่งอยู่บนโต๊ะเดียวกัน

โมรีนั่งอยู่ข้างหน้าของเวทัส จ้องมองเขา ถามอย่างเขินอายว่า “เวทัส นายจบมาจากโรงเรียนไหนหรอ?”

“......” เวทัสมองเขาอย่างสงบนิ่งแวบหนึ่ง เคยเจอผู้หญิงที่เข้าหาเขามาเยอะ ดังนั้น เพียงแค่มองแวบเดียว เขาก็รู้แล้วว่าโมรีชอบเขา

เขาเป็นคนที่เย็นชามาโดยตลอด แม้ว่าตอนนี้โมรีจะโด่งดัง แต่ไม่ชินจริงๆที่จะพูดคุยกับผู้หญิงที่ไม่สนิทด้วย

ถ้าหากวันนี้ไม่เป็นเพราะว่าปาณีนั่งอยู่ตรงนี้ เขาไม่มีทางมาเด็ดขาด

อีกฝั่งหนึ่ง ชยรพที่กำลังจ้องมองปาณีก็ไม่ได้ปล่อยโอกาสในการตีสนิทนี้หลุดมือไปเหมือนกัน “จากที่ฟังเธอพูดแล้ว น่าจะไม่ใช่คนในท้องที่ใช่ไหม?”

“......” ปาณีขมวดคิ้ว พูดอย่างมีนัยแอบแฝงว่า “ภาษาจีนกลางของฉันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ?”