My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 147

ตอนที่ 147

ในความเป็นจริงแล้วที่นั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกันกับเวทัสในวันนี้นั้น ทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยแม้แต่คำเดียว

ปาณีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าติรยาเป็นบ้าอะไร

โดยเฉพาะติรยาเป็นคนที่แย่งเวทัสไปจากเธอตั้งแต่แรก ตอนนี้กลับมีหน้ามาพูดเรื่องพวกนี้อีก!

ติรยาเห็นท่าทางปาณีที่ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย รู้สึกไม่สบายใจมากๆ แต่ก็ดันเถียงเธอไม่ไหวอีก จึงวิ่งกลับเข้าห้องไป

เธอกลับไปถึงห้องนอน ก็ฟุบลงบนโต๊ะแล้วร้องไห้ทันที

ปกติความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับทีนาร์ก็ไม่เลวทีเดียว พอเห็นเธอร้องไห้ อดไม่ได้ที่จะถามอย่างเป็นห่วงว่า “ติรยา เธอเป็นอะไรรึเปล่า”

ติรยาไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ร้องไห้ต่อไป

ปาณีเดินเข้ามาจากด้านนอก ทีนาร์ก็ขวางเธอเอาไว้ “ปาณี ทุกคนก็เป็นรูมเมทกัน เธอทำแบบนี้มันดีแล้วหรอ?”

“ฉันทำอะไรล่ะ?” ปาณีมองไปยังติรยาที่ร้องไห้อย่างน้อยเนื้อต่ำใจ รู้สึกหมดคำพูด นี่ติรยาทำตัวต่ำถึงขั้นใช้วิธีการร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจแบบนี้แล้วหรอเนี่ย?

ทีนาร์พูดว่า “เธอทำให้ติรยาร้องไห้ ยังไม่รีบขอโทษเขาอีก”

“ทำไมฉันต้องขอโทษเขาด้วย?” ปาณีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ติรยาต่างหากที่หาเรื่องเธอก่อน

เถียงไม่ไหวก็ร้องไห้......

คิดว่าเป็นเด็กสามขวบรึไง?

ทีนาร์เกลี้ยกล่อมปาณีว่า “ไหนๆทุกคนก็เป็นรูมเมทกัน ต้องเจอหน้ากันทุกวัน เธอขอโทษเขาหน่อยจะเป็นอะไรไป?”

ในสายตาของเธอ ขอโทษก็เป็นแค่คำพูดคำเดียว

เพียงแค่ปาณีขอโทษ ติรยาก็จะหยุดร้องไห้ เรื่องทั้งหมดก็ดีขึ้นไม่ใช่หรอ?