ตอนที่153
ถึงแม้เธอหลบได้เร็วแต่สภาพเธอเมื่อกี้ก็อยากอยู่ในสมองของธามนิธิ
เขาขมวดคิ้วและขยับไปที่ปุ่มสวิตช์แอร์บนกำแพง ปรับอากาศต่ำลงสององศา : ร้อนเกินไปแล้ว!
ปาณีรีบใส่เสื้อให้เสร็จและเป่าผมให้แห้งแล้วค่อยออกมา เห็นธามนิธินั่งรอเธออยู่เงียบๆ “คุณอาคะ”
ธามนิธิมองไปที่เธอไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมาก “ไปได้แล้ว”
หมุดเก้าอี้เข็นแล้วออกไป
แรกๆปาณีรู้สึกอึดอัดแต่พอเห็นธามนิธิไม่ได้มีท่าทีอะไรมากก็รู้สึกโล่งอกไปอีก
ก็ใช่……
ตอนนี้คุณอาเป็นไข้อยู่ถ้ามีอารมณ์ก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก!
ปาณีรีบตามธามนิธิแล้วเข็นเก้าอี้
ชั้นล่าง น้าลำมุงเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะแล้วยังมีเมนูอาหารที่ปาณีชอบที่สุดนั่นก็คือกุ้งล็อบสเตอร์เล็ก ดูจนน้ำลายปาณีตะไหล
“มีเมนูกับข้าวเยอะขนาดนี้ จะกินหมดไหม?” พอใจเย็นลง ปาณีเกิดความสงสัยพลังการต่อสู้ของทั้งสี่คน
ธามนิธิดื่มน้ำเสร็จแล้ววางแก้วลงบนโต๊ะเบาๆ แค่ท่าทางง่ายๆแบบนี้ยังรู้สึกถึงความสง่าอย่างยิ่ง
เขามองไปที่ปาณี “ก็มีเธอไม่ใช่หรือไง?”
ปาณีจ้องกลับโดยไม่ยอมแพ้ “ฉันไม่ใช่หมูสักหน่อย”
น้าลำมุงยิ้มแล้วบอกว่า “รีบกินกันเถอะ เมื่อวานคุณธามนิธิสั่งไว้ว่าให้ทำเมนูกับข้าวไว้เยอะๆให้คุณปาณี”
“……” ธามนิธิหน้าสงบนิ่ง เขาไม่ได้สั่งให้น้าบอกเรื่องพวกนี้นะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...